Als je een elastiek lang genoeg op spanning houdt, gaat de rek eruit. Dat geldt voor mensen ook. Profwielrenners weten dat heel goed en kennen daardoor het belang van decompressie. Na de voorjaarsklassiekers moet even de druk eraf voordat ze op hoogtestage gaan in aanloop naar een grote ronde. Na zo’n grote ronde moet ook weer even de druk eraf voordat de pijlen worden gericht op het wk of op een najaarsklassieker.
Nu wil ik mij geenszins vergelijken met een profwielrenner, maar ik kon me dit jaar wel verdraaid goed inleven in die behoefte aan decompressie. Of in het erkennen van het belang van dat fenomeen. Vanaf de zomer stond alles in het teken van de marathon van Berlijn. Daar trainde ik dan ook veel en stevig voor en dat wierp zijn vruchten af. Ik liep een hele forse hap van mijn marathon-pr af. Je kunt je misschien voorstellen dat de euforie enorm was. Maar ik was nog niet klaar.
En nog eentje!
Drie weken na die mooie dag in Berlijn wachtte namelijk nog de Amsterdam Marathon. Daar verwachtte ik niet nog een keer een pr te lopen, maar ik wilde er samen met een aantal leden van mijn loopgroep wel naar een finishtijd onder de drie uur lopen en om dat te kunnen, moest ik wel ‘op de afspraak’ zijn. Fit genoeg zijn, dus.
Zo ga ik het niet nog een keer doen. Het kan eens in de zoveel tijd best, hoor, kort na een marathon er nog eentje lopen. Maar loop dan die tweede een beetje ontspannen. Na het voltooien van die tweede marathon was ik dolblij, want mijn teamgenoten liepen allemaal fantastische marathons en zelf beleefde ik ook een hele mooie dag, maar mentaal was ik even helemaal leeg. Sterker nog, ik had even nauwelijks zin om te lopen. Ja, dat lees je goed. Maar qua loopzin was ik leeg.
Olifant in de opslagruimte
Het is na een intensieve marathon sowieso tijd voor herstel, lichamelijk herstel, maar zeker ook voor mentaal herstel. Het verschilt per loper hoeveel ruimte het trainen voor en lopen van een marathon inneemt in je hoofd. Als je een beetje net als ik bent, is die marathon een forse olifant in een vrij kleine opslagruimte. En een olifant te lang in een klein hokje laten staan, is vast geen goed idee.
Decompressie. Na iets groots, iets waar je lang en intensief naar toe hebt gewerkt, is het heel goed om even ‘uit’ te gaan. Het elastiek loslaten en het niet geforceerd op spanning houden. Nu heb ik het echt niet over een paar weken helemaal naar de beesten gaan, je kop eraf drinken en tien kilo aankomen, nee, gewoon even geen lat neerleggen. Dat is mijn les van het afgelopen seizoen.
Hoe je het wel doet? Drie weken na die ‘goal marathon’ alleen maar lopen als je er zin in hebt en dan heel voorzichtig eens gaan kijken of het al tijd is voor een nieuwe stip aan de horizon. Lekker blijven lopen, af en toe een wedstrijdje met wat minder – of geen – druk erop. En voor je het weet hebt je zin in een olifant in je opslagruimte!
Els Vervaeke
Ik was verheugd dit artikel te lezen omdat ik net hetzelfde gedaan heb terwijl mensen mij voor gek verklaarden. Door corona heb ik vorig jaar 2 marathons op 5 weken gelopen. Alles kwam plots kort op elkaar toen het weer mocht. Ik heb toen ondervonden dat het perfect lukt om dat te doen. Daardoor plande ik dit jaar weer 2 marathons kort na elkaar. Deze keer met maar 3 weken tussen. Eerst Berlijn, daarna Amsterdam onder het motto: 1 keer trainen voor 2 keer een marathon te lopen. In Berlijn wilde ik als 48- jarige vrouw een tijd onder de 3.30u halen. Dat was tot dan mijn PR. Berlijn was de ideale marathon qua parcours onder de ideale weersomstandigheden. Zo gezegd zo gedaan. Nieuw PR 3:23.49u! Nog nooit zo hard afgezien van de spierpijnen in mijn bovenbenen. Na de massage achteraf kon ik niet meer op eigen kracht recht staan. Toen dacht ik bij mezelf: ga ik binnen 3 weken nog een marathon kunnen lopen?? Na 1 weekje rust terug voorzichtig enkele keren een 10km gelopen en dat lukte behoorlijk. Als ultieme test 1 week voor Amsterdam een plaatselijke 15km gelopen en met 2 vingers in de neus als eerste vrouw over de finish. Toen was ik er gerust in dat die tweede marathon wel ging lukken. Amsterdam heb ik dan ook zonder problemen op het gemakske uitgelopen in een behoorlijke tijd. Mijn doel was toen niet de tijd, maar het genot van de sfeer en alles wat er te zien was onderweg. Missie geslaagd! Eerst eentje voor een recordtijd, daarna eentje voor de sfeer en dat alles met het 14km schema van de marathonrevolutie. Naar mijn aanvoelen voor herhaling vatbaar. Doei!
Jeroen
In het stukje “Over Klaas Boomsma” (onder het artiklel) staat dat zijn PR op de marathon 2:59:04 is en in de kop van het artikel staat dat hij 2:53 liep…..misschien dus stukje “over Klaas Boomsma” even aanpassen 😉