Het was een zinnetje dat mij fascineerde: “Dankzij een gevarieerd en continu gebruik van hun lichaam, waren ze zo fit als marathonlopers.” Het staat in het boek Sapiens – Een kleine geschiedenis van de mensheid, de bestseller geschreven door Yuval Noah Harari. Het zat altijd in mijn hoofd en ik vroeg me af wanneer ik dan zo fit ben als een marathonloper?
Vaak heb ik getraind voor een marathon, maar dan was ik daar doelbewust voor bezig. Een paar maanden rustig opbouwen en daarna een paar maanden specifiek wat meer kilometers vreten, om die 42,195 kilometer maar te kunnen rennen.
Ik stelde me altijd voor dat als je, zeg maar, jaarrond zo fit kunt zijn als een marathonloper, er sprake moet zijn van iets anders dan eventjes trainen. De mens van vroeger, die uit dat boek Sapiens, was niet parttime zo fit als een marathonloper. Nee, die was dat fulltime, bedenk ik me zo. Er was immers altijd noodzaak om voedsel te zoeken, jezelf voort te bewegen, te rennen, te sjouwen, noem maar op.
…
Onder het mom van ‘het ligt buiten mijn comfortzone, dus dan zal het wel goed zijn’ kreeg ik vlak voor de jaarwisseling een appje met de vraag: “Interesse in een eindejaarsmarathon?” Goeie vraag van een hardloopvriend aan mij.
Wat volgde was een discussie in mijn hoofd, die zich kennelijk ook in het hoofd van mijn vriend had afgespeeld. “Kan ik dit, moet dit nu, weinig getraind, slecht voorbereid.”
Oké, al snel sloot ik de discussie met het stemmetje in mijn hoofd af met: “Bek houe en gaan.”
We liepen een fantastische 42,2 kilometer rond mijn woonplaats Bergen op Zoom, namen de tijd voor wat pauzes, voerden goede gesprekken en kwamen tot de conclusie dat dit een geweldig idee was. Uren lopen, heuveltjes op en af, wat asfaltwegen tussen de bospaden door, soms een lichte miezer en verder dat gevoel van vrijheid, haren in de wind, korte broek. Iets wat me vooraf weer een idioot plan leek, maakte me dolgelukkig (en die maat van mij dacht er net zo over).
Na afloop constateerde ik: nu ben ik dus zo fit als een marathonloper. Hoe ben ik dat geworden? Ik heb, denk ik, wel een aantal interessante geheimen:
- Voldoende beweging gedurende de hele week (uren op je benen doorbrengen, niet alleen hardlopen, maar ook gewoon wandelen, staan, klusjes doen, noem maar op)
- Mijd zitten
- Meerdere keren krachttraining per week
- Gezonde en krachtige voeding consumeren
- Vrijheid in je hoofd, niet onnodig veel stress
- En last but not least: een fitte marathonloper kijkt niet op een klokje om te kijken of het tempo niet te ver inzakt en de finish al in zicht is
Zo kun je dus zo fit als een marathonloper worden. Ik vond het wel een bijzonder mooie openbaring. Het is ook niet zo heel moeilijk. Je moet het alleen doen.
Karin Verheijden
Mooi hoor: er altijd klaar voor zijn. Voor een halve, 30 km of net wat meer kunnen ze me ook altijd wakker maken. Maar de hele vind ik toch altijd een dingetje. Oké misschien ook omdat ik die afstand nog steeds alleen als wedstrijd heb gelopen en dus misschien iets teveel met de tijd bezig ben.
Marleen
Je moet doen wat goed bij jouw voelt.
Helaas heb ik ook veel zittend werk maar sta vele malen op om dat vele zitten te doorbreken, niet v iedereen mogelijk helaas.
Onze maatschappij is er helaas niet op gericht mensen gezond en fit te houden, ipv dat is er veel stress, hoog liggende latten, alles moet maar sneller, luxer en je moet veel uren werken, als je daar niet aan voldoe lig je eruit ziekelijk eigenlijk.
Ik ben hierdoor minder gaan werken en meer de bossen ingegaan zowel lopend als fietsend op gravel en mtb om mezelf terug te vinden en dichter bij mijzelf en natuur te komen.
Dit lukt mij aardig , en lees veel boeken over mensen die ook uit het ziekelijke wereldje stappen omdat ze het niet langer volhouden, en met rugzak km gaan wandelen of fietsen, geeft veel inspiratie v mij als de crisis voorbij is.
Oja ik heb jouw boek ontvangen Gerben! Top!
Christl
Leuk dat je aan het boek van Yuval Noah Harari refereert. Boeiende kost. Wij zijn als ‘moderne’ mensen ver afgedwaald van die oermens. Je tips/ontdekkingen zijn dan ook zó logisch! Maar ik ben bang dat met de manier waarop onze samenleving in elkaar zit, het slechts voor een klein deel van de mensen haalbaar is om ze echt in praktijk te brengen. Loop maar eens ‘s avonds door een straat en zie in hoeveel huizen de tv aanstaat, met bankhangers ervoor. Kijk in de winkelwagentjes. Zie de reclames met nog meer consumptie, koolhydraten, suikers. Kijk naar de toename van mensen met obesitas. Ik weet het antwoord niet, Gerben. Blijven lopen, blijven bewegen. Dat kunnen we doen, dat kan ik doen. En erover praten, nadenken, schrijven.
Egon Triki
Inderdaad, eigenlijk hoeft het niet zo moeilijk te zijn…
Zitten is het nieuwe roken. Probeer zo actief mogelijk te zijn, alles telt mee zolang je maar op je benen staat en met iets bezig bent.
Wij zijn teveel gefocust op (te) snel en (te)veel resultaat. We kijken teveel en te vaak op onze sportklokjes. Het zijn hulpmiddeltjes, niet meer dan dat.
Als het resultaat te weinig is of te langzaam gaat naar onze zin dan zijn we geneigd om op te geven of gas terug te nemen.
Mijn tip is om vooral vaak te lopen lopen en/of te bewegen (fietsen, wandelen, zwemmen, yoga, fitness enz.), variatie is ook belangrijk.
Heb je veel zin, dan beweeg je langer en/of intensiever, heb je minder zin beweeg dan korter en/of minder intensief.
Vaak zal je merken dat ook al heb je weinig zin, als je eenmaal gaat dan komt de zin vanzelf…