“Ik had niet gedacht dat er überhaupt iemand zou inschrijven”, zegt organisator Yoshi Groen van Indie Runner na de eerste editie van The Longest Day. Hij spreekt tegen zo’n 40 lopers, zittend op houten bankjes en campingstoelen, die er net 17 uur hardlopen op hebben zitten – net als Yoshi zelf – gestart bij zonsopkomst om 5:10. Lopen zolang het licht is op de langste dag van het jaar.
Het idee van The Longest Day is even simpel als idioot: in een team van twee loop je om-en-om een (prachtig) rondje van 10 kilometer op Terschelling. Elk rondje is hetzelfde en start vanaf de camping. Zodra je weer terug bent op de camping plak je een sticker achter je teamnaam en gaat je loopmaatje op weg voor zijn of haar rondje. Als je niet loopt heb je tijd om bij te tanken: rusten, eten en drinken. Het eerste rondje begint ‘s ochtends vroeg als de zon opkomt, daarna loop je zoveel mogelijk rondjes tot de zon om 22:10 onder is. Het team met de meeste rondjes heeft gewonnen.
Voorpret en plannen smeden
Direct nadat het evenement van Indie Runner voorbij komt in de WhatsApp-groep van mijn loopgroep KBoom Running, wordt er enthousiast gereageerd. Binnen no-time zijn er vier teams van twee lopers ingeschreven, nog nauwelijks een idee wat ons te wachten staat. De voorpret kan beginnen.
Enkele weken voor de langste dag van het jaar worden er plannen gesmeed op de redactie van ProRun. Klaas loopt met Koen (Klaas en Koen lopen weg) en ik vorm een duo met Eline. Het idee is om het tempo laag te houden, maar wel elk rondje binnen het uur te finishen. Als alles dan volgens plan verloopt loopt de eerste loper 9 rondjes en de tweede loper maakt er 8 vol. 17 rondjes als team, 170 km in totaal. Het eerste rondje lopen we op nuchtere maag, dus zonder ontbijt. Van het vierde en vijfde rondje maken we één blok. Dat breekt de 17 uur een beetje op, is de gedachte. De grote vragen zijn: wanneer slaat de vermoeidheid toe? En wat doet zo’n uur niet lopen met je? Wanneer moet je andere lopers laten gaan en kom je alleen te lopen? Hoeveel moet je tussendoor eten en wat?
Als er inmiddels een uur voorbij is worden we ietwat ongeduldig.
Er zijn ook praktische vragen. Hoeveel paar schoenen neem ik mee, en welke dan? Wie wil starten met lopen? Wie heeft er een tent? Welke boot nemen we? Wie gaat ook de tweede helft van Nederland – Frankrijk kijken de avond ervoor?
Veel van deze praktische vragen worden voor mij ingevuld. Klaas heeft een tent groot genoeg voor twee en regelt een busje en een bootticket. Van HOKA heb ik net nieuwe schoenen, die met name geschikt zijn voor lange duurlopen op niet al te hoog tempo, perfect! Naast deze Skyward X gaan er nog twee paar oude vertrouwde HOKA’s mee.
Lopen, verdwalen en stickers plakken
Nog met de slaap in hun ogen nemen Koen en Eline het vroegste rondje voor hun rekening. Dat betekent dat ik samen met Klaas loop – in elk geval de eerste paar rondjes. Ook de andere KBoomers, Roos (duo met Laura) en Gerben (duo met Koen), lopen mee. Even voor 6 uur staan we klaar voor onze eerste 10 kilometer, hoewel het nog minstens 10 minuten zou moeten duren voor onze mede-lopers terug zijn. Als er inmiddels een uur voorbij is worden we ietwat ongeduldig. Zijn ze verdwaald en moeten we ons plan nu al loslaten? Na nog eens 5 minuten zien we onze loopmaatjes en worden de eerste stickers geplakt.
“Let op bij kilometer 8, daar zijn wij verkeerd gegaan!”, roept Eline en weg zijn we.
Het wordt een dag met vele gezichten. Terwijl de zon langzaam opklimt en de temperatuur stijgt, worden de loopjes stiller en voelen de pauzes korter. De verzorging door de crew van Indie Runner is fantastisch. Er is een voortdurende aanvoer van koffie en heet water, watermeloen, stukjes banaan met pindakaas, witte boterhammen, pannenkoeken, zoute stokjes, chips, snoep, gels en elektrolyten. De hele dag komen we niets tekort. Koude cola en een ijsje wordt gretig aangenomen.
“Absoluut, 100 procent”, antwoord ik op de vraag van Eline of ik voor nóg een rondje ga.
Ons blok van 20 kilometer (rondjes 4 en 5) vallen precies in de heetste uren van de dag. We hebben bijna 2 uur kunnen rusten, maar de brandende zon doet dit al gauw vergeten. We kijken uit naar een steile klim op kilometer 7, daar mogen we van onszelf door het mulle zand naar boven wandelen. Even herstellen en daarna weer de kracht vinden om een looppas in te zetten.
Onze strategie pakt goed uit. Het zesde rondje voelt makkelijker dan de twee rondjes ervoor, we hoeven er tenslotte nu maar één. Met een gemiddeld tempo van ongeveer 5 minuut 45 per kilometer lopen we perfect volgens plan.
De laatste rondjes (wegen het zwaarst)
In rondje 7 en na ruim 60 kilometer in de benen, slaat de vermoeidheid genadeloos toe. We hebben 60 kilometer met z’n vieren gelopen, maar nu moet Gerben zich wat laten afzakken en het lukt Klaas niet om weer in gang komen na de heuvelwandeling. Ook Roos is iets achter gebleven, waardoor ik het zevende rondje alleen terugkom op de camping.
“Absoluut, 100 procent”, antwoord ik op de vraag van Eline of ik voor nóg een rondje ga. Ik plof neer in een stoel en verruil mijn hardloopschoenen voor slippers. Op de aftelklok staat nog meer dan 3 uur, dus er is nog tijd genoeg. Eline gaat op weg voor haar achtste rondje en een uur later start ik mijn achtste en laatste 10 kilometer van de dag. Rond 21:00 plak ik mijn laatste sticker en staat er 80 kilometer op de teller. Eline loopt in haar eentje nog een negende rondje en finisht 5 minuten voordat de zon onder is.
De winnaars van de dag liepen ieder 10 rondjes (200 kilometer). De kilometerteller van KBoom staat op 600 kilometer: naast de 170 kilometer van Eline en mij, liepen Koen (80) & Klaas (70) samen 150 kilometer, Gerben (70) & Koen (90) liepen 160 kilometer en Laura (50) & Roos (70) kwamen samen op 120 kilometer.
Ook Koen schreef over dit geweldige evenement van Indie Runner, lees hier.
Peter
prachtig beschreven en onbegrijpelijke afstanden in een mooi tempo gelopen
Liesbeth de Jong
Wat een avontuur en een geweldige prestatie van jullie allemaal. Leuk om over jullie belevenis te lezen.👌👍🌞