Gate 36, Schiphol. Er staan 54 hardlopers in de rij om te boarden voor hun vlucht naar Stockholm. Tussen hen in staan ook gewone reizigers, maar de hardlopers haal je er zo tussenuit. Sportief ogende kleding om een afgetraind lichaam en zongebruinde gezichten van het vele buiten zijn. Na Stockholm vliegt het gezelschap door naar Luleå. Dan nog een busreis van 240 km naar het hotel in Arjeplog, de basis van hun 5-daagse trailrun reis georganiseerd door Arctic Circle Trails. Arjeplog is een dorpje van nog geen 2000 inwoners niet ver onder de poolcirkel in Zweeds Lapland. In de winter is het dorp met twee skipistes vooral in trek bij wintersporters. Van oktober t/m mei zijn de meren bevroren en ligt er sneeuw.
Een verzameling lopers
Getrokken door het avontuur in het land van rendieren en elanden meldden de lopers zich aan. Sommigen al 3 jaar geleden, maar zagen door het coronavirus hun reis tot 2 keer toe niet doorgaan. Allemaal lopers, maar de groep is divers. Mannen en vrouwen die alleen reizen, broers, neven, moeder en zoon, verliefde koppels, vrienden en vriendinnen. Twintigers en zestigers. Een ervaren trailster maakt deze maand haar 400 kilometer vol en een ander wil zijn 100ste kilometer van de week aantikken. Er zijn ook lopers die nog geen of nauwelijks ervaring met trails hebben en met een mengeling van nervositeit en nieuwsgierigheid uitkijken naar de 50 km die in het verschiet liggen.
Rendieren steken in de verte over en blijven even stilstaan als een groepje lopers passeert.
Na een reis van 12 uur en een alsmaar veranderend landschap komen de lopers aan bij het hotel. In de goodiebag die ze krijgen uitgereikt zit een plattegrond van Arjeplog, een hardloopshirt, een Mystical Miles, een opvouwbaar drinkbekertje, een nooddeken en een fluitje voor noodgevallen en – voor lopers het belangrijkste – een startnummer. Na een welkom van organisator Koen van Hees bestellen enkele lopers een biertje bij de hotelbar, maar het merendeel kiest meteen voor het bed. Morgenochtend staat de Polarskog Trail, de eerste van twee trails, op het programma.
Trail 1: de Polarskog Trail (19 km, 300m stijgen, 450m dalen)
Na een ontbijt brengt een helikopter de nummers 1 t/m 54 in groepjes naar de start. Met uitzicht over een prachtig meer stapt men één voor één uit, reikhalzend uitkijkend naar de mooie route die voor hen ligt.
De rugzakjes gevuld met een (halve) liter water, wat repen en gelletjes worden nog even goed vastgeklikt. Het is droog en de zon schijnt. Geen lange tights en regenjacks, maar korte broeken, shirts met korte mouwen en singlets. Een loper baalt dat hij zijn petje tegen de zon is vergeten. Terwijl de helikopter weer opstijgt en het kabaal langzaam verstomt beginnen de lopers aan hun tocht. Over een smal pad van 19 km wordt de poolcirkel gevolgd. Verkeerd lopen is lastig, er is nagenoeg één begaanbaar pad. Alleen aan het begin, na de eerste hangbrug, is het kiezen tussen links -of rechtsaf. Een rood-wit bordje van de organisatie wijst de lopers de juiste weg. Rode stippen op bomen en keien doen geruststellen dat nog steeds het parcours wordt gevolgd.
Het is adembenemend mooi. Rendieren steken in de verte over en blijven even stilstaan als een groepje lopers passeert. In de glooiende groene velden kronkelt het pad verder terwijl men uitkijkt op hoge bergtoppen met resten eeuwige sneeuw, moedig standhoudend tegen de zon. Regelmatig stopt er een loper, niet om op adem te komen, maar om het natuurschoon vast te leggen met zijn of haar telefoon. Echt heel zwaar is de trail niet, maar het technische parcours maakt het uitdagend en vraagt de volle aandacht van de lopers. Het pad ligt bezaait met stenen, keien en rotsen, blind ergens je voeten neerzetten kan zomaar eens verkeerd uitpakken. Meer dan eens moeten er modderpoelen worden doorkruist, een uitnodiging voor menig glijpartij. In de meest drassige stukken zijn er vlonders neergelegd, 2 houten planken in de lengte naast elkaar. Net breed genoeg om er hardlopend over heen te gaan, en smal genoeg om er naast te stappen bij een moment van onachtzaamheid. De tekenen van valpartijen zijn zichtbaar op de knieën van sommige lopers.
Het pad maant de lopers tot behoedzaamheid en het tempo blijft laag.
Het laatste stuk van 3 km naar de finish gaat over asfalt. De hardlopers die van nature snel gaan lopen zodra er een startnummer is opgespeld zetten hier nog even aan. Tevreden klikken zij hun horloge uit bij de vlaggen van Arctic Circle Trails. Na de finish wacht een warme douche, maar de meeste lopers kiezen voor een frisse duik in het naastgelegen meer. In het restaurant wordt eten besteld. Een burger van elandenvlees of een vegetarische pasta. Op het terras wordt nagepraat – “Hoeveel rendieren heb jij gespot?” – en foto’s worden gedeeld.
Trail 2: de Kungsfjäll Trail (31 km, 750m stijgen, 580m dalen)
De volgende dag aan het ontbijt wordt de voorlopige ranglijst rondgedeeld. De snelste lopers waren in 1u53 binnen, met een voorsprong van zo’n 2 uur op het laatste plukje lopers. Er is geen loper bij die er echt om maalt, maar stiekem wil niemand als laatste eindigen en is de snelste zijn altijd leuk.
Het is een rustdag en de benen worden gespaard voor de pittige tocht van morgen: de Kungsfjäll Trail van 31 km en 750 hoogtemeters. Deze trail volgt het bekende Kungsleden pad, populair onder hikers. Direct na de start steken de lopers een snel stromende rivier over via een hangbrug, om vervolgens het bos in te duiken. De eerste stap in het bos zorgt meteen voor natte, modderige voeten. De kilometers in het bos zijn nagenoeg vlak, maar het pad maant de lopers tot behoedzaamheid en het tempo blijft laag. Na 4,5 km volgt een klim van 2,5 km met een stijgingspercentage van gemiddeld 12%. Ook de meest snelle lopers worden hier gedwongen tot wandelen. Halverwege wordt gestopt bij een beek. De waterfles wordt gevuld of er wordt gedronken uit de opvouwbare beker, meegenomen uit de goodiebag. Het moment wordt gebruikt om even op adem te komen en energie te sparen voor de rest van de klim. Na het bedwingen van de bult volgt een relatief vlak stuk op een open veld met de vlaggen van Arctic Circle Trails in het zicht. Lopers versnellen en weten dat dit het checkpont halverwege is, met energiedrank, water en sportrepen. Even bijkomen, wat eten en drinken en een kort praatje met de organisatie.
Vanaf het checkpoint is het alleen nog maar naar beneden. Het geeft de vermoeide lopers met zware bovenbenen een moment van opluchting. De eerste kilometers na de korte tussenstop zijn een verademing. Het nog altijd smalle pad over een groen veld, grotendeels vrij van stenen, daalt aangenaam. Het tempo kan wat worden opgevoerd. Dan volgen er weer passages met grote keien, kleine en grote stenen op het pad en gaat het zo af en toe weer venijnig omhoog. Na een kilometer of 20 verruilt het open landschap zich voor bos. Het bospad is modderig en als de vermoeidheid zich ophoopt in de benen wordt het steeds lastiger om de onregelmatig uitstekende stenen te ontwijken. Een loper valt bijna als hij zijn waterfles uit zijn rugtas haalt. Hij had beter even kunnen stoppen. De loper voor hem valt daadwerkelijk als hij omkijkt naar zijn loopmaatje die zijn waterfles van de grond opraapt. Een bebloede knie bewijst zijn valpartij, maar gelukkig is het nog maar 6 km. Hoewel de omgeving schitterend is, het parcours even mooi als lastig, verlangen de lopers op dit punt naar wat er na de finish op hen wacht. Het applaus van de organisatie en de lopers die al binnen zijn, de medaille, maar bovenal de warme douche en hete soep.
Als iedere loper binnen is, met een medaille om hun nek en welverdiende soep achter de kiezen resten de verhalen en ervaringen die het leven van een loper zo waardevol maken.
Wil je deze mooie reis ook eens meemaken? Kijk dan eens op de website van Arctic Circle Trails en meld je aan voor de editie van volgend jaar.
Marjolein Meijerink
Super mooi geschreven, Mark!
Sandra Bouwhuis
De herinneringen komen helemaal weer terug 🤩 heel leuk om te lezen!!
Eline
Erg mooi om te lezen, Mark.
ProRun | Mark
Dank je wel, Eline!
Ria
Geweldig dit verslag!
Echt zoals het was! Een fantastische ervaring die ik met startnummer 1
Van de eerste trail nooit had willen missen!;)
Nogmaals. Dank Mark en Koen ik heb er zo van genoten!
En voor wie twijfelt…en je conditie is goed, gewoon doen met de goede begeleiding van Mark en Koen
!
ProRun | Mark
Ha Ria, dank voor de mooie woorden! Tot de volgende.
Véronique Gabriels
Het is een top ervaring!
De trails een leuke uitdaging! Fout lopen ging wel 😀 maar o zo fijn! Vrienden voor het leven! Je komt tot rust in de natuur en zwemmen aan 15 c in het meer . We leefden in het moment en vergaten alles rondom heen ! We kunnen er niet over zwijgen 😁 de sauna in de nacht en de verhalen zalig 🥰 kijken al voor volgende! Thx
ProRun | Mark
Mooi gezegd! De sauna in de nacht heb ik gemist… 🙂
Len Holmes
WIj waren er een weekje eerder maar dit verhaal beschrijft de onvergetelijke reis inderdaad.
ProRun | Mark
Jullie hadden het nog een stuk pittiger met de regen begreep ik. Onvergetelijk was het!
Anoniem
En mislopen en regen en gezocht met heli…. Wat een avontuur! De max !
Marjolein
Wil je dit nooit meer doen; ik krijg het niet meer uit mijn hoofd! Een vraagje: ik zag staan dat er ook onervaren traillopers in de groep zaten. Hoe doen zij dat dan met 30 km? En weet je of ze ervaring hebben met mensen met diabetes type 1?
ProRun | Mark
Haha, sorry, Marjolein. De onervaren trailrunners kwamen ook bij de finish. De tijdlimiet is erg ruim, met veel wandelen kom je er ook. Ik weet niet van mensen met diabetes type 1. Wel mensen met verschillende allergieën en diëten, dat was geen probleem.
Koen
Ziet er uit als een heel vette trailreis!
ProRun | Mark
Ja! Iets voor volgend jaar?
Dorien de Gooijer
Wat een leuk stukje, Mark. Ik vind dat je deze onvergetelijke, mooie ervaring goed hebt verwoord.
Het was een top reis
ProRun | Mark
Dank je wel voor je compliment, Dorien. Top was het zeker. En de kinderen thuis waren blij met de rendiertjes en de mok. 🙂
Liesbeth
Weer heel mooi geschreven, Mark, wat een prachtige ervaring!! 🏃♂️😘
ProRun | Mark
Dank je wel!
Karin Verheijden
Prachtig mooi verslag Mark.
ProRun | Mark
Dank je wel, Karin. Was ook écht een mooie trip.
Ciska hensen
Super mooi super gaaf en gezellig teamspirit
ProRun | Mark
Geen woord aan toe te voegen, Ciska! (En wat loop jij snel).
Miranda Schipperijn
Het was fantastisch echt een aanrader, wel je schoenen goed strikken ook, voor je het weet..
ProRun | Mark
Goeie tip, Miranda! 😉