Denk jij wel eens na over de inzet van je armen tijdens het hardlopen? Waarschijnlijk niet vaak. Het gaat meestal vanzelf. En dat is prettig, want zwaaien met je armen tijdens hardlopen bespaart energie. Toch? Of weegt deze energiebesparing niet altijd op tegen de energie die het kost? Want hoe zit het met de typische Chinese loop? En de Ethiopische molenwieker? Twee Amerikaans wetenschappers startten een onderzoek.
Geen armzwaai of een molenwiek
In de jaren ‘90 doken er meerdere Chinese hardloopsters op die hun armen amper bewogen tijdens het hardlopen. En ze liepen toch erg hard. Aan de andere kant was er eind jaren ’80 en in de jaren ’90 een Ethiopische hardloper, Belayneh Densimo, die met een armzwaai liep als een molenwiek. Op het oog leek deze armzwaai niet bepaald efficiënt. Toch liep hij in 1988 in Rotterdam een wereldrecord op de marathon. Een record dat 10 jaar bleef staan. Deze grote verschillen in armzwaai hebben Arellano en Kram er toe gebracht te onderzoeken welke rol de armzwaai precies speelt tijdens het hardlopen als het gaat om het energieverbruik.
Uitgebreid onderzoek
De onderzoeksgroep bestond uit 13 getrainde hardlopers (8 mannen en 5 vrouwen) van gemiddeld 26 jaar. Ieder heeft 4 keer steeds 7 minuten op een lopende band hardgelopen met een snelheid van 10,8 km/u. Waarvan eenmaal met een normale armzwaai. De overige driemaal liepen zij of met de armen achter het hoofd, op de rug of voor de borst. Door middel van ademgasanalyse is berekend hoeveel energie het kost om een bepaalde hoeveelheid arbeid te leveren. Daarnaast is de rotatie van de schouders en heup bepaald door middel van 3D-analyse. Tot slot is ook de stapfrequentie bepaald.
Voordelen van de armzwaai
Uit de resultaten blijkt dat hardlopers die hun armen normaal zwaaien het minste energie gebruiken (9,8 W/kg lichaamsgewicht). Hardlopen met de armen op de rug, voor de borst of achter het hoofd kost aanzienlijk meer energie, respectievelijk 10,1, 10,7 en 11,2 W/kg lichaamsgewicht. Ook de schouders en heupen roteerden aanmerkelijk minder, wanneer de hardlopers hun armen normaal mochten mee nemen. Dit verschil liep op tot 44% minder rotatie in de schouders en tot 102% minder rotatie van de heupen. Tot slot lag de stapfrequentie ook iets lager als de hardlopers hun armen normaal mochten zwaaien (2,8 tegen ongeveer 2,9 Hz)
Energie levert energie
Hoewel zwaaien van de armen tijdens hardlopen energie kost, zorgt het er wél voor dat een hardloper minder roteert met zijn schouders en heupen. Hiermee bespaart hij meer energie dan dat zwaaien van de armen kost. Het lijkt er dus op dat de Chinese hardloopsters en Belayneh Densimo niet dankzij hun aparte zogenoemde arminzet zo hard liepen, maar eerder ondanks hun aparte arminzet. Wat de meest optimale armzwaai is voor een hardloper, is aan de hand van dit onderzoek niet te zeggen. Daarvoor zijn de verschillen in de onderzochte methoden te extreem. Maar dat een armzwaai zorgt voor een economischere loopstijl is wel duidelijk.