Op Scientias.nl stond een tijd terug een artikel met een opzienbarende conclusie.
Mannen die in de baarmoeder aan veel testosteron zijn blootgesteld, kunnen verder lopen dan mannen die minder testosteron snoepten. De afstand die een man kan afleggen is waarschijnlijk een evolutionair signaal dat een man ‘goede’ genen heeft.
Deze bevindingen zijn vastgesteld door een onderzoeksteam van de universiteit van Cambridge. Zij keken naar de wijsvinger-ringvinger-index bij 542 halve marathonlopers, waaronder 439 mannen en 103 vrouwen. Deze ‘wijsvinger-ringvinger-index’ is de verhouding tussen de wijsvinger (2D) en de ringvinger (4D). Een man heeft vaak een korte wijsvinger en een lange ringvinger. Als het verschil tussen deze vingers groot is – en de zogenoemde 2D:4D-ratio klein – dan is een man als foetus blootgesteld aan meer testosteron.
En nu komt het:
De tien procent mannen met de kleinste 2D:4D-ratio bleken gemiddeld 24 minuten en 33 seconden sneller te finishen dan de tien procent mannen met de grootste 2D:4D-ratio.
Oftewel: mannen die aan meer testosteron zijn blootgesteld in de baarmoeder, kunnen gemiddeld harder rennen. Dit verband werd ook gevonden bij vrouwelijke hardlopers, al was het verschil kleiner.
Nog een leuke veronderstelling:
De wetenschappers vermoeden dat vrouwen een voorkeur hebben voor mannen die ver kunnen rennen. Zeker in vroegere tijden was dit zeer belangrijk. Iemand die ver kon rennen, kon een langere tijd jagen.
