Rustig wakker worden, goed ontbijten, wat rek- en strek oefeningen en aan het werk…. Het ‘gewone’ leven was voor mij weer ‘even’ terug. Van mijn coach-trainer heb ik een rustperiode gekregen. Een maand lang geen dagelijkse trainingen. En zeker geen intensieve trainingen. Een maand waarin mijn lichaam de tijd krijgt volledig en goed te herstellen van een prachtig baanseizoen.
In mijn sport is het voor mij fijn dat mijn coach-trainer bepaald wat ik doen mag. En ook wat ik niet moet doen. Zoals nu, even niet hardlopen. Nagenieten van een prachtig baanseizoen. Lekkers eten wat ik in mijn wedstrijd periode niet eet. Zelfs een paar kilo aankomen werd mij geadviseerd. Enkele kilo’s voor meer weerstand. Trainen met enkele kilo’s meer, waardoor ik in de winter sterker zal worden. In de zomer (tijdens mijn wedstrijd piekperiode), mogen deze kilo’s er dan weer af zodat ik dan weer snelle tijden zal kunnen lopen.
De dagen in de eerste week van mijn rustperiode voelden erg onwennig. Ik was een beetje zoekende. Mijn lichaam was gewend aan dagelijkse trainingen en wilde weer sporten, lopen…. maar tegelijkertijd was mijn hoofd nog moe van alle indrukken van mijn WK. Een tegenstrijdig gevoel. Het was daarom erg goed dat ook nu mijn coach bepaalde… nu even niet hardlopen. Ik pakte vaker de fiets en deed dingen waar ik normaal minder tijd voor had. Alles met veel plezier. Want de euforie, het blije gevoel van mijn wereldkampioenschap, was nog steeds groot en sterk.
Na een dag of 10 voelde ik steeds meer dat mijn hoofd en lichaam rustiger werd. Zich zowel fysiek als mentaal herstelde. Ik sliep beter. Kleine pijntjes en irritaties werden minder. Het was dus even prima zo….
In de derde week mocht ik iets meer ‘bewegingen’ gaan doen. Rustige herstel minuten loopjes, mijn normale kracht programma en enkele alternatieve trainingen. Het waren lichte bewegingen. Trainen mocht het nog niet heten. Maar wat voelde dit weer fijn.
Mijn favoriete looppaden in duin- bosgebied Egmond-binnen. In rustig tempo 30 minuten ‘draven’ over prachtige smalle onverharde paden. Harde wind en regen. Het maakte mij niet uit. Het was kort en ik liep nog niet hard. Maar na 2 hele weken niet lopen genoot ik hier weer enorm van.
Met hierna nog een laatste week van relatieve rustperiode voor het oog, wilde ik met mijn man A3 nog een klein weekje samen zijn. Met de auto zijn wij naar Italië gereden. Een andere omgeving, ontspanning en even 1 dag ‘vreemd’ gaan in mijn sport.
Mijn man/maatje/een goede fietser, staat nog altijd volledig achter mij in mijn sport. Nu had ik hem beloofd om met hem mee te gaan, om zijn favoriete bergetappe de Stelvio op te fietsen. Als atlete van de midden-lange afstand (800m en 1.500m) zou deze beklimming van 24,3 km, 1808m klimmen met stijging tot 14% voor mij een grote uitdaging worden. De belofte had ik gedaan. Ik kon en wilde daarom niet meer terug.
Vooraf was ik een nerveus. Ik had gelezen dat deze rit zelfs voor de profs een zware beklimming is. Eenmaal op de fiets omhoog had ik plezier. En gelukkig zorgde mijn goede conditie en licht gewicht ervoor dat ik verrassend makkelijk omhoog fietste. Boven aangekomen op 2.760m hoogte werd onze inzet rijkelijk beloond door prachtige berglandschap uitzichten. En de nodige verbrandde calorieën werden door ons weer aangevuld door heerlijke goulash soep en apfelstrudel. We genoten samen!
Even wat anders… andere beweging, andere lucht, anders eten, ontspannen, herstellen van kleine pijntjes (irritaties) en vooral genieten. Deze hele rust periode opgeteld heeft ervoor gezorgd dat ik weer volledig hersteld ben. Fysiek en mentaal voel ik me weer uitgerust en sterk. Mijn verlangen naar hardlopen en terugkomen in mijn sportleven is weer groot. Mijn trainingen mag ik weer rustig op bouwen. Ik heb weer heel veel energie gekregen om weer terug te keren in mijn sportleven.
In Italië 1x even op de atletiekbaan in Italië – Latsch voor een hele rustige training. Bij iedere stap genoot ik van het prachtige rondom uitzicht….
Vooraf begreep ik niet waar deze (voor mij lange) rustperiode goed voor was. Immers ik voelde me fysiek redelijk goed. En mijn lichaam was gewend aan dagelijks sporten. Maar nu, achteraf, kan ik uit ervaring zeggen en andere ook zeker aanraden, dat een periode van relatieve rust erg goed en zelfs fijn is geweest. Hiermee blijf ik blessures voor.
Met grote enthousiasme heb ik deze week mijn sport weer opgepakt en ga ik mijn eigen weg naar nieuwe hardloopdoelen met heel veel plezier weer bewandelen.
