Ruim 2 weken geleden vloog ik naar Shanghai voor de Diamond League. Het georganiseerde Tokyo achterlatend (mensen staan er netjes in de rij op bussen en metro’s te wachten!! ) voor China, waar nog veel te organiseren viel.
1 Week hadden we, om bijna 300 atleten en betrokkenen China binnen te krijgen, iedereen tevreden onderdak te bieden, de atletiekbanen gevuld te houden, alle voorzieningen te treffen voor persconferenties en fotoshoots en ervoor te zorgen dat er gewoon alles is wat iedereen nodig heeft. Denk hierbij aan voedsel als pasta, rijst en kip en bijvoorbeeld toiletpapier want voor veel chinezen behoort dat niet tot standaard levensbehoeften. De allereerste avond besloot Ellen dat we in de stad gingen eten. We wisten namelijk heel zeker dat het er de rest van de week niet van zou komen. De Skyline by night van Shanghai was prachtig, het was tegelijkertijd mijn laatste ontspannen moment in die week! Met gemiddeld 5 uur slaap per nacht hebben we zo 6 dagen gebikkeld. Mijn eigen trainingen schoten er daardoor bij in en de suiker won het in die week. In de Volkskrant stond een mooi stuk waar de verslaggever ons blijkbaar net iets te goed in de gaten had gehouden! Mijn trainingsmaatje Sergio tikte mij via Twitter op de vingers, Ouch!
Jammer dat ik niet heb kunnen trainen, en dat terwijl het hotel waar we in verbleven zich begaf in het stadion. Het is 1 van de weinige hotels waar je vanuit sommige kamers zo het stadion in kijkt! Al met al was het een zware maar vooral hele mooie week, het was een geslaagde wedstrijd met veel goede prestaties. Op de zondagavond was er ontlading maar al snel moesten we Shanghai achter ons laten want nog geen week later volgde de FBK Games in Hengelo. Ik was wel blij om na 12 dagen Azie weer naar huis te gaan. Precies op de verjaardag van mijn kinderen, Yeajjj! Inmiddels had ik al 10 dagen niet hard gelopen en raakte ik een beetje in paniek vanwege de opgelopen trainings achterstand, er moet straks wel een marathon gelopen worden.
Zo zaten we Maandag nog in China en kwam ik de Vrijdag in het pitoreske Hengelo aan. Ook hier verzorgt Global Sports Communication het atletenveld en staan we als team garant voor de atleten en hun begeleiders. Mijn rol tijdens de FBK is minder groot dan die in Shanghai en daardoor was het hardlopen ook iets makkelijker in te plannen. Samen met mijn collega Naomi heb ik 2 ochtenden langzaam weer een start gemaakt. Makkelijk ging het niet maar het lopen in de vroege ochtend met vrolijk fluitende vogeltjes door de groene velden maakte het in ieder geval aangenaam!
De dag na de FBK games, zat ik ‘s ochtends weer in het vliegtuig. Via Praag vloog ik naar Ostrava voor de Gouden Spike, wat binnen 16 dagen mijn 4e atletiek-toernooi was. Best moe maar blij dat ik in ieder geval 2x gelopen had. Snel had ik nog wat hardloop kleding in mn koffertje gegooid en weg was ik weer. Helaas regende het continue in Ostrava en behalve dat was het ook nog eens heel koud. Brrrr! Mijn prioriteit lag natuurlijk bij mijn werk en zo ben ik met name bezig geweest met het zoeken van de verloren bagage van onze Zuid Afrikaanse atleet, het begeleiden van onze niet engels sprekende Ethiopische atlete, de 2 chinezen en het bijpraten met onze Poolse loper die last van zijn rug heeft. De wedstrijd ging super, en ons management buro is blij met de goede prestaties en behaalde successen van 1 gouden, 1 zilveren en 2 bronzen medailles. Helaas had ik alleen korte mouwen spul meegenomen en ja hoor…. daar ging weer een training 🙁
Maar okay, je mag je ook af vragen hoe goed het is wanneer je zo aan het hollen bent en steeds vermoeider raakt, je jezelf moet dwingen. Behalve het ‘ge-reis’ zit mijn hoofd ook vol met alle narigheden die het sluiten van De Hardloopwinkel met zich mee brengt. Heel slim had ik op de Woensdag een wat langere overstap in Praag geboekt en heb ik mijzelf een wandeling en een ontbijtje in die mooie stad kado gedaan. Heerlijk even langs de Astronomische klok en over de Karelsbrug. Gelukkig begon de zon te schijnen en langzaam werd het in mijn hoofd ook wat zonniger. Zo zonnig dat ik er een Selfie aan waagde! Mensen die mij kennen weten dat dit heeeeeel bijzonder is!
Dit waren mijn laatste 20 dagen in een vogelvlucht! Het is veel rennen, vliegen en blazen maar nu moet daar toch echt wat meer harlopen bij gaan komen! Heel makkelijk is het niet, misschien klinkt al dat reizen leuk, ik merk dat mijn gezin mij (gelukkig) ook mist en zal ik behalve aan het hardlopen ook hun iets meer aandacht gaan geven. En dan lopen er nog wat zaken die mij behoorlijk wat stress bezorgen. Maargoed, daar is hardlopen juist DE remedie voor! Morgen ochtend verzamelen we weer met wat lopers voor de maandelijkse Goodmorning Run. Ditmaal in Castricum. Ik ben heel benieuwd hoe dat zal gaan en ben stiekem ook een beetje bang….. voor de burpees van Coach German!
Lees ook haar column op flo-joan.com
