Vorige week liep ik in het Zwarte Woud met Loopwijzer. Met een heerlijke groep lopers liepen we zonder tijdsdoel en zonder afstandsdoel in de bergen. Op de derde dag kreeg ik van één van deelnemers een boek: Running Free van Richard Askwith.
‘Dit vind ik echt iets voor jou,’ zei hij, ‘alsjeblieft.’
Dezelfde avond begon ik te lezen en het is een prachtig boek.
Askwith (1960) beschrijft zijn lopersleven en de verschillende stadia. Het is een feest der herkenning voor lopers.
7 fases van hardlopers: in welke fase zit jij?
- De volledige beginner. Je bent aarzelend, verlegen, nog niet echt toegewijd. Je loopt misschien zelfs vroeg in de ochtend als het donker is, omdat je nog enige schaamte voelt ten opzichte van je buren. Je gaat langzaam en je hoofd is al snel zo rood als een tomaat. Zodra je loopafstand meet in kilometers in plaats van in meters, ben je aangenaam verrast. Op feestjes en op je werk noem je jezelf nog zeker geen hardloper.
- Fanatieke nieuwkomer. Je begint echt te genieten van het lopen. Het is geen mal experiment meer, maar iets dat je uit vrije wil en met enthousiasme doet.
- De prestatieloper. Hardlopen draait nu om zelfverbetering en streven naar betere tijden en langere afstanden. Je oude joggingbroek met katoenen shirt wordt vervangen door shorts en loopshirts. Je koopt een sporthorloge, snelle schoenen en experimenteert met gelletjes om je piekprestaties te verbeteren.
- De uitdagingszoeker. Vanaf nu zoek je extreme uitdagingen – halve en hele marathons of zelfs een ultra. Het is de fase van doelen die aan de grenzen van je mogelijkheden liggen.
- Het lopen om het lopen zelf. In deze fase is niet de prestatie het voornaamste, maar het lopen zelf. Het draait niet om medailles of tijden, je doet het gewoon omdat je het fijn vindt. Op feestjes en op je werk ben je al lang de hardloper en de beloning van lopen zit in het lopen zelf.
- Terug naar kinderlijke vreugde. Je ervaart hardlopen opnieuw als iets speels en puur, een soort tweede kindertijd waarin je gewoon loslaat, vrij rent en geniet zonder prestatiedruk.
- Fase van vertraging. Je loopt langzaam. Aandacht voor innerlijke veranderingen als je in beweging bent en bewondering voor de natuur, de omgeving. Je bent één met de natuur en niet langer afgesneden van de buitenwereld maar een onderdeel van het landschap. De vergankelijkheid van het leven is niet iets om te bevechten maar om te omarmen.
Ik herken me wel in fase 3 tot en met 7. Dat lijkt bij mij wat door mekaar heen te gaan.
Welnu: in welke fase zit jij?





Rob
Ik zit zeker in 7 en ik heb moeten stoppen ivm hartproblemen. Dus overgestapt op wandelen, 7x p week. Pas na lange tijd begin ik te accepteren dat dat ook mag/kan en ik zoek mijn oude rondjes in het bos weer op. Minder lang, minder ver en andere schoenen. Ik ontdek zelfs stukjes waar ik vroeger niet kwam.
Bert van der Ark
Ik zit in meerdere, inderdaad maar toch vooral 3 en 4.
Min of meer bewust want ‘nu kan het nog, straks gaat de leeftijd me afremmen.’😉
Inge
10 jaar geleden dacht ik wat meewarig over oudere hardlopers die me vertelden dat de prestatie en de tijd voor hen geen rol meer speelden. Ja, ja, dat zal wel, dacht ik tön. Nu het bij mij ook zo ver is, ik ben 57 en ik loop al een jaar of 25, vind ik het heerlijk. Het maakt me allemaal niets uit, zolang ik maar in de natuur kan zijn. De uitdaging zit hem nu in de afstand, het blijft heerlijk om af en toe een nieuw doel te hebben. Dat mag dan gerust een ultra zijn. En die gaan meestal door de natuur, dus prima!