Komende zondag loop ik de marathon van Amsterdam. Mijn doel is om onder 2u30 te lopen. In de laatste – rustige – week naar een groot doel, komt bij mij altijd de vraag naar boven: hoe belangrijk is het om mijn doel te halen?
Meestal komt er een verwarrend en tegenstrijdig antwoord bij mezelf op. Daar schrijf ik dan geen blog over. Wie zit er te wachten op gedachtenspinsels vol tegenstrijdigheden?
Dit keer schrijf ik het wel op. Omdat ik nieuwsgierig ben hoe het zit bij andere lopers.
Begin dit jaar nam ik mezelf voor om te trainen voor persoonlijke records op alle afstanden. De mijl (eerste poging), 5 kilometer (tweede poging), 10 mijl (eerste poging) en de halve marathon (eerste poging) zijn gelukt. De 10 kilometer is na vier pogingen nog niet gelukt (op 3 seconden na) en zondag is mijn poging bij de marathon. De te kloppen tijd is 2:33:36.
Waarom zijn persoonlijke records dit jaar belangrijk?
Om eerlijk te zijn: geen idee waarom persoonlijke records dit jaar belangrijk zijn. In 2022 liep ik al mijn records en daarna vond ik het welletjes. Ik deed een nieuwe ademcoachopleiding, las veel over sjamanisme, schreef een boek over meditatie en ik genoot van hardlopen vanwege het lopen zelf. Snelle tijden hadden mijn interesse niet. Eind vorig jaar begon het te kriebelen. Eerst onderdrukte ik het. Eigenlijk vond ik het wel lekker om gewoon door het bos te rennen zonder op mijn wattage te letten. Maar ik heb ook geleerd om er gehoor aan te geven als het gaat kriebelen. Ik had bijvoorbeeld ook geen zin om tien dagen in stilte te mediteren (2005), mijn eerste boek te schrijven (2009) of in een ijsbad te stappen (2013). Maar als je luistert naar je intuïtie, blijkt dat achteraf vaak een verrekte goede keus.
Dus toen het begon te kriebelen dacht ik maak een plan en begin gewoon.
Het plan was overzichtelijk. Niet al te veel kilometers trainen, wél veel kilometers op de gewenste wattages. Veel ademhalingsoefeningen doen voor een goed herstel en de juiste focus. En zorgen dat mijn gewicht wat lager ligt dan in 2022.
So far, so good.
Ik ben lichter dan in 2022 (nu 56 kilo), heb genoten van de intensieve trainingen in het Vondelpark bij KBoom Running Team met Klaas Boomsma en wekelijks heb ik meer tijd genomen voor ademhalingsoefeningen dan voor looptrainingen.
Nu komt de grote dag in zicht en heb ik een dubbel gevoel
Het was een leerzaam jaar. Ik heb genoten van mijn fysieke vorm en de periodes van vasten waren erg leerzaam. Het is gelukt om mijn plan te volgen. Daarin zit veel waarde. Als je iets voorneemt en je doet het ook, is dat een mooie oefening die op alle vlakken in het leven waardevol zijn. Toch is er ook een onverschilligheid en het kan me niet eens zoveel schelen wat de uitkomst is aanstaande zondag. Want als ik één ding leer van alle ademhalingsoefeningen en meditaties, is het dat ik mijn gedachten en mijn lichaam niet ben. Daarin zit een gekke tegenstrijdigheid waar ik mijn brein moeilijk omheen gedraaid krijg. Tijdens de marathon wordt het vermoedelijk zwaar tussen kilometer 15 en 20. De eerste kilometers op marathonwattage voelen wel comfortabel maar nog voor ik halverwege ben, wordt het zwaar. Dat is een gevolg van het maximale eruit halen op marathondag. De kunst is dan om me niet te identificeren met mijn gedachten (help het is nu al zwaar en ik ben nog niet eens halverwege) en het is de kunst om me niet te identificeren met mijn lichaam (mijn bovenbenen doen zeer). Toch heb ik de mogelijkheden van mijn lichaam nogal belangrijk gemaakt afgelopen maanden, daarin schuilt een vreemde tegenstelling.
Snap je het nog?
Ik eigenlijk niet. Maar één ding weet ik zeker. Zondag ga ik alles geven voor een persoonlijk record op de marathon en als ik onder 2u30 duik ben ik dolblij. En als ik het niet haal ben ik ook dolblij omdat ik alles gegeven heb en een verrukkelijk en leerzaam jaar heb gehad.
Hoe beleef jij een marathon(voorbereiding)?
Enne: als je zondag ook in Amsterdam loop, veel plezier en moed en toewijding gewenst.
Henk Kooijmans
Beste Koen, ik ken jou persoonlijke “strijd” niet echt, maar ik vind het wel heel dapper dat jij alles gewoon probeert te doen wat jij denkt wat kan met je lijf of met overtuigingen van goede vrienden, wetenschappers of onderbuik gevoel.
Ik denk ook dat dat je ver kan brengen, en of dan die 2.30 u lukt of net niet , is inderdaad niet belangrijk.
De interesse en fun in het uittesten, proberen alleen al is de moeite waard😁🎉. Dus heel veel succes a.s zondag.
Zelf doe ik ook mee, voor een mooie tijd rond 3.30u, nog nooit heb ik zo een goede voorbereiding gedaan als dit jaar. Weer dankzij het schema van Klaas, heb ik alle vertrouwen op een mooie dag!