Alkmaar City Run: bochten, feest en tóch een pr!

De uitnodiging van All4Running voor de Alkmaar City Run kwam op een perfect moment. Mijn PR op de 10 kilometer is alweer 7(!) jaar oud. Na het verbreken van mijn records op de hele en halve marathon de afgelopen maanden is dit een uitgelezen kans om mijn 10K-PR (39:35) aan te vallen. Bovendien mag ik van All4Running op de snelle Adizero Adios Pro van Adidas lopen.

Een 10 kilometer hardlopen als wedstrijd is afzien. Van start tot finish is het lopen op of net boven je omslagpunt. Ik ben van plan om op vermogen te lopen, met mijn huidige critical power van 280 watt. Mijn Stryd adviseert een wedstrijdvermogen van 289 watt. Ik moet serieus aan de bak. Afzien dus. Het genieten komt daarna wel.

“Heb je het parcours gezien?” vraagt Klaas B. nadat we wat sprintjes hebben getrokken een half uur voor de start. Klaas loopt ook de Alkmaar City Run en is door een verkoudheid niet zo fit als hij zou willen. De hoop op een snelle tijd laat hij varen, maar hij heeft het parcours dus wel bestudeerd. “Vluchtig”, antwoord ik op zijn vraag. “Hoezo?” Klaas: “Er zitten nogal veel bochten in.”

Het zal wel meevallen, dacht ik nog.

Als we redelijk vooraan staan in het vak met recreanten blijkt dat er nog een startvak voor ons is. Geen snelle wedstrijdlopers, maar recreanten zoals in ons eigen vak. Ze starten een minuut of 5 eerder. Veel bochten en nog meer mensen voor me, een snelle tijd lopen wordt een uitdaging.

Een paar minuten voor we zelf mogen starten raak ik aan de praat met een mede-loper in een geel shirt. Nog geen 3 uur eerder fietste hij nog een ploegentijdrit. Nu gaat hij voor een tijd van rond de 36 minuten. Daar moet ik bij in de buurt blijven, zeg ik tegen Klaas.

Ik loop over de mat bij de start en druk mijn horloge aan. Terwijl ik de eerste lopers links en rechts inhaal kijk ik naar het wattage op mijn horloge.

308 watt.

Dat is wat hoog. Maar hard starten bij een 10 km is prima. Ik denk aan de app die neef Koen eerder op de dag stuurde.

De loper in het gele shirt heeft het advies van Koen ook opgevolgd en is bij de start weggeschoten als een komeet. Na minder dan een kilometer zie ik hem al niet meer.

Na 2 kilometer zakt mijn vermogen wat terug tot net boven de 280 watt. De groep met lopers voor mij blijkt wel erg groot. In combinatie met de bochten (wat zijn het er veel!) is het lastig om in een goed ritme te komen. Toch gaat het hard, al heb ik alleen mijn tijd en vermogen in beeld, geen tempo. Wel krijg ik na elke kilometer een bliep en wordt mijn kilometertijd getoond. Dat zit steeds zo rond de 3:42. Hard op weg naar een PR dus.

Het zal na ongeveer 6 kilometer zijn geweest dat ik de snelle loper in het gele shirt weer zag. Ik ga even naast ‘m lopen en groet hem. Het beste is er bij het gele shirt duidelijk vanaf. Ik loop bij ‘m weg, maar moet dan inhouden omdat de weg zich even versmalt tot een meter.

Na een kilometer of 7 heb ik wat meer vrij baan, maar het parcours krijgt nu helemaal de ene bocht na de andere. Bochten van 90 graden, U-turns. Straten met kinderkopjes. Het is een werkelijk prachtige route door de binnenstad van Alkmaar, maar ik ben vooral aan het vechten om mijn vermogen boven de 280 watt te houden.

De laatste kilometer gaat op 285 watt en ik finish in 37:35. Exact 2 minuten sneller dan mijn oude PR van 7 jaar geleden.

En Klaas? Die genoot van een echt stratenparcours en de vele mensen in bruisend Alkmaar.