Werner Toonk is een avonturier. Eigenlijk een zeiler, maar dat hardlopen is toch wel een makkelijke manier om fit te blijven. Om zichzelf aan het rennen te houden, heeft hij zich ingeschreven voor een marathon. Zijn eerste. Op deze plek lees je hoe Werner het lopen beleeft en hoe hij zijn eerste marathon, de Wintermarathon Leeuwarden (21-12-2024), voltooid heeft.
Start rustig. Makkelijker gezegd dan gedaan. Ik sta vrij ver naar voren. Dat kwam nu eenmaal zo uit. Iedereen stuift er vandoor. Vertragen, zoveel als je kunt. Rustig aan. Uitlopen is m’n doel. Sub 4 is ondergeschikt.
De omstandigheden zijn er ook niet naar: Een koude zuidwester onder een grauwe grijze hemel. Kracht 5. Prima om te zeilen, maar erg onaangenaam voor een eerste marathon. Gelukkig de laatste 15 kilometer wind mee. Wel met regen dan.
Overal giert de adrenaline. Tientallen mensen rennen voorbij. Het laat me koud. Ik loop rustig. Maar de meute zuigt me mee. Mijn tempo blijft te hoog. Hoewel … volgens de calculator en m’n 10km tijd, kan het in 3u34. Misschien gaat het gewoon lekker?
Halverwege lukt het om te zakken naar 5:40. Om de 5 kilometer pak ik een beker water en wandel bij het opdrinken. M’n dubbellaagse Wright sokken en de Sudo creme doen het goed. Op 23 km branden m’n voetzolen even, maar het zet niet door.
Iedere 7,5 km neem ik een gelletje, maar die vallen niet goed. Ik word er misselijk van. De vierde stel ik uit, maar duw ik op 32km toch naar binnen. Koolhydraten aanvullen, toch? Foute keus. Misselijkheid krijgt de overhand.
Nu wordt het zwaar. M’n benen stoppen er af en toe mee. Ik laat het gebeuren. Wandelen. Rekken, om de kramp uit m’n kuit te krijgen. Een voorbij joggende kerstman klopt op m’n schouder ‘Kom op!’ De saamhorigheid op deze Wintermarathon in Leeuwarden is groot.
Verder is het afzien, maar zo mooi. M’n vrouw moedigt me aan vanaf de start. M’n kids haakten aan op 25 km. Brak, van het werken en stappen gisteravond. Maar ze zijn er. M’n broer loopt de laatste 3 kilometer mee. Een onverwachts cadeau.
Op 4u10 kom ik over de finish, met een laatste km op 5:23. Blij en trots. Tranen stromen, vooral van dankbaarheid. Een doel gerealiseerd waar ik tien jaar terug afscheid van nam. Wat voelt dit ont-zet-tend fijn. Deze eerste marathon ga ik nooit vergeten.
In de skybar van het hotel naast de finish drinken we nog een colaatje. M’n elektrolyten heb ik al aangevuld, maar m’n maag protesteert. Op het toilet komt alles tot en met het laatste gelletje eruit. Bah. Dat doe ik nooit meer zo.
Thuis bekijk ik m’n resultaten. Van 28 tot 32 km piekte m’n hartslag onverklaarbaar hoog. Met een uitschieter naar het maximale, terwijl het tempo daar juist laag was. Toch te snel die eerste 21 of was er iets anders? Ik laat het los, voor nu.
Ik ben moe, voldaan en bovenal vol energie. Op 1 januari schrijf ik me in voor de Kustmarathon in Zeeland, de mooiste en zwaarste van het land. M’n tweede van de twaalf provincies. Sub 4 daar? Met een Stryd, een schema van Prorun en heel veel trainen moet het lukken!
Thx voor al jullie tips en goede adviezen. Dat heeft enorm geholpen!
Cora
Geweldig gedaan Werner. Niet alleen de aanloop naar, maar ook iedere marathon is een avontuur. Je weet nooit wat er gaat gebeuren.
En je verhaal is zo herkenbaar voor mij. Op 15 december liep ik Malaga marathon, beter weer met een zonnetje. Maar onderweg dezelfde ongemakken. Mijn vijfde en nu 62 jaar. Maar zo blij dat het weer kon na 1,5 jaar blessureleed. Geniet van je prestatie en neem tijd voor je herstel. Een mooi 2025 💥
anke peterson
Misschien moet je minder gelletjes tot je nemen…ik werd er ook altijd zo beroerd van. Je moet deze dingen uitproberen. Sterkte en een prima tijd heb je gelopen!
Koen
Van harte Werner, 42 kudo’s
Egon
Proficiat Werner! De 1e marathon is altijd speciaal en vergeet je nooit meer.
Volgende keer veel rustiger starten, ook al voelen de benen fantastisch en ook meer drinken want 1 bekertje per 5km is veel te weinig. Probeer ook isotone sportdrank als de gelletjes niet goed vallen. In sportdrank zit ook alles in van koolhydraten tot elektrolyten. De kramp kwam waarschijnlijk door de combinatie van te weinig inname van vocht en elektrolyten. Door het te hoge tempo in het begin kwam de man met de hamer vroeg in de wedstrijd, het is een kwestie van goed energie management. De hoge hartslag gaf het moment van de omschakeling naar bijna volledige vetverbranding aan.
Vergeet die sub 4 in Zeeland want die kustmarathon is mooi maar ook (heel) zwaar.
Peter
Goed dat je m volbracht hebt! 👍🏼👌💪 Daar moet je serieus trots op zijn!
Ton
Gefeliciteerd Werner. Ik (67 jaar) heb ook net mijn eerste marathon gelopen: die van New York in 4.57. Een zeer voldaan gevoel.
Ik wil nu gaan voor een vlakke marathon om mijn tijd met de heuvelachtige van New York te vergelijken.
Ik denk te gaan voor de oudste van Nederland, die van Enschede.
Succes ermee.