Walter van Gelderen doet iets wat ik ook heel graag zou willen. Hij liep niet zoals Eliud Kipchoge de marathon in 1:59:40, niet de halve in 57:32 zoals Kibiwott Kandie deed in Valencia. Hij heeft ook nog nooit 100 kilometer gelopen en al helemaal niet in de 6 uur, 9 minuten en 14 seconden waarin Nao Kazami dat deed. Walter heeft hard genoeg gelopen, daar niet van. Hij stond weet ik hoe vaak op een podium, won zelfs nationale titels. Maar dat is niet wat ik bedoel.
Een tijdje terug stuurde Walter mij een bericht. Hij had mijn boek (Ren voor je leven) gelezen en herkende daar veel in. Net als ik was hij namelijk een stevige drinker, net als ik zó problematisch stevig dat we onszelf als alcoholist identificeren. Anders dan ik liep Walter al in zijn drinktijd heel veel en heel hard. Maar van dat drinken werd hij bepaald niet gelukkig en het leverde een hoop ellende op. Vooral dat ongelukkige en die ellende las hij ook terug in mijn verhaal.
Maar goed, hij stuurde dus een bericht. Dat het hem leuk leek om eens samen te lopen en wat ervaringen uit te wisselen. Hij zou samen met zijn loopmaat Ton de virtuele Groet uit Schoorl Run lopen, de halve marathon. Of ik mee wilde. Nou en of!
’s Ochtends om half acht ontmoette ik de mannen op een nog donkere parkeerplaats. Over sneeuw- en ijsvrije fietspaden en wegen zouden we naar Bergen aan Zee lopen, daar het strand op noordwaarts naar Hargen en daar er weer af om via Groet terug naar Schoorl te lopen. Walter had me van tevoren gezegd dat het niet hard zou gaan. Een halve marathon kon hij prima lopen, maar de snelheid was er bij hem wel af. Walter is namelijk 80.
De loopvrienden vertelden me onderweg van alles over de omgeving waar we liepen. Over de schaakgekke miljonair die Russische grootmeesters liet invliegen om hem te trainen, zodat hij wedstrijdjes bij de lokale club kon winnen. Of over de gevechten tussen de Britten en Russen aan de ene en de Fransen aan de andere kant die er eind 18e eeuw hadden plaatsgevonden. En hoe je volgens de legende bij stormachtig weer de soldaten nog kon horen kermen. En dat Herman Gorter hier veel gedichten had geschreven, maar dat hij zijn beroemde ‘Mei’ helaas in Beverwijk aan het papier had toevertrouwd. Aan Ton (62) bleek een historicus verloren te zijn gegaan.
Op het strand aangekomen werden we even stil. De zon op het strand, platen ijs links en rechts. Sneeuw als poedersuiker tegen de duinen aan. Wolken pluizige strandlopertjes heen en weer rennend met de branding. Ik liep daar met twee mannen die hun leven lang al verknoopt waren met de zee. Ton zou binnenkort de as van zijn moeder uitstrooien bij IJmuiden. Ze moest naar zee, dat kon niet anders.
Laatst hadden ze hier ook samen gelopen. Toen Walter een eigen gedicht ging voordragen dat hij over het strand en de zee had geschreven, had Ton gezegd ‘nou moet je ophouden’. Dit was het gedicht dat Ton op de rouwkaart van zijn moeder had gezet. Alsof het voor haar geschreven was, zo precies paste het.
Strand, zee, wolken.
Weidsheid waarin ik
Verdwijn
Dromend over
Waar ik was
En waar ik nog wil zijn
Ik zou heel graag nog eens een marathon onder de drie uur lopen of een ultra van 100 kilometer volbrengen. Maar nog veel liever zou ik, net als Walter, op mijn 80e nog steeds op zondagochtend vroeg mijn veters strikken en verdwijnen in de weidsheid. Dromend over waar ik was en waar ik nog wil zijn.
Berthe
Wat mooi verteld en een prachtig gedicht. In gedachten ren ik mee en ruik de zee en zie de mooie duinen.
Nog vele jaren rennend, genieten toegewenst!
Karin van Duijn
Mooi!
Ik hoop op die leeftijd ook nog te lopen en en andere avonturen te beleven.
Jack Horneman
Gisteren 82 geworden en herken me -deels- in Walter. Verschillen zijn er uiteraard. Walter was sneller. Ik heb nooit alcohol gedronken en nooit gerookt. Heb wel 6 buikoperaties ondergaan maar vanaf mijn 60ste verjaardag, maar loop nog steeds. Racefietsen gaat makkelijker en dat doe ik ‘erbij’.
Mooi geschreven stuk.
Janneke Poort
Een prachtig verhaal – waar ik stil van word
Bertus van Elburg
Prachtig verhaal. (-;
Jan Jorna
Wat een mooi geschreven stuk. En wat een toppers. Leeftijd zegt ook niet alles, als je maar geniet.Loop zelf meerdere keren per jaar het blauwe uur in het mooie Schoorl. 4 uur genieten in de duisternis.
Caroline
Fantastisch om te lezen!
Jan
Prachtig!
Harmen
Fijn stukkie Klaas!
José
Wauw….
Koen de Jong
Mag ik mee Klaas? Prikken we alvast een zondagochtend in 2059?
Klaas
Staat genoteerd.
Ton
Koen je mag altijd met ons een keer meelopen natuurlijk, praten lopen en stil genieten en vogels kijken
Floor
Leuk ‘stukkie’ Klaas en wat een bijzondere run met die 2 mannen. Prachtig gedicht ook. Eentje om te bewaren.
Ben Mol
Schitterend!
Ton
Moet nog altijd een marathon bij jou lopen Ben, dan wel samen met Pieter
E de Vreugd
Ben jij dat Ben? Dé Ben Mol??
Ellen
Cora
Wat mooi .. zo is het
Karel
Heel mooi verhaal
RunHanRun.nl
Mooi!