Je loopschoenen vergeten, de verkeerde route nemen of ‘gewoon’ naar een hele andere stad gaan voor een hardloopwedstrijd en daardoor dus de start missen. Iedere loper maakt wel eens een fout. Een misser. Een blunder. Jij en ik: we ontkomen er niet aan. Wij spraken met een aantal lopers die alleen bij voornaam genoemd willen worden, maar wel hun grootste blunders benoemen.
Martin
“Ik weet het nog goed: ik zou mijn eerste hardloopwedstrijd lopen. Tien kilometer. Op voorhand was ik best een beetje zenuwachtig. De avond van tevoren had ik dan ook al mijn spullen klaargelegd, zodat ik niets zou vergeten. Vroeg naar bed en op tijd uit de veren, zodat ik ruim de tijd zou hebben om naar de start te gaan. Het was een loopwedstrijd in Laren, dus voor mij vanuit Lelystad niet eens zo ver rijden. Dacht ik, want toen ik eenmaal in ’t Gooi was, zag ik nergens een startterrein of andere lopers. Bleek het dat de wedstrijd in het Gelderse Laren was. Stond ik daar in Noord-Holland. Ik kon wel door de grond zakken. Later heb ik er overigens wel hard om kunnen lachen, maar die wedstrijd heb ik niet meer gelopen.”
Eva
“Iedere week loop ik op een vaste avond met een groepje vriendinnen. Een paar maanden terug dus ook. Toen ik na een paar kilometer voelde dat ik moest plassen, probeerde ik het in te houden. Ik had geen zin om te stoppen en vond het nog vervelender als de anderen op mij moesten wachten. Ik moest alleen steeds nodiger en een paar kilometer verder kon ik het echt niet meer inhouden. Snel ben ik de bosjes ingedoken, maar het was al te laat. Met een natte broek, en het schaamrood op mijn wangen, ben ik terug naar mijn vriendinnen gelopen. Ik heb het maar gewoon eerlijk verteld. Natuurlijk deden ze er niet raar over, maar ik schaamde me kapot. Nou ja, een leerpuntje was het in ieder geval wel.”
Lindsay
“Toen ik twee jaar terug meedeed aan de marathon van Rotterdam, was ik ruim voor de start op de Coolsingel. Ik deed mijn tas open en zag, tot mijn grote schrik, dat ik mijn hardloopschoenen niet had meegenomen. Op dat moment zag ik er de humor echt niet van in. Gelukkig kon mijn vriend nog snel op en neer naar het hotel waar we sliepen, om daar mijn schoenen te halen. Gelukkig was ik toch nog op tijd voor de start, maar in die twee uur ben ik geloof ik een paar jaar ouder geworden.”
Marc
“Mijn grootste blunder blijft gelukkig beperkt tot het nemen van de verkeerde route tijdens een hardloopwedstrijd. Bij een kruising miste ik blijkbaar een routebordje en ben ik rechtdoor in plaats van rechtsaf gelopen. Na een kilometer kwam ik erachter dat het wel erg stil langs de kant werd en dat ik ook geen andere lopers meer zag. Toen ben ik omgekeerd en kwam ik na een tijdje weer op het parcours. Een record heb ik die dag niet gelopen.”
Imra
“Ik weet niet of je het een echte blunder kunt noemen, maar ik ben wel eens keihard gevallen tijdens een wedstrijd. Vrijwel direct na de start, dus er stond ook nog eens heel veel publiek langs de kant. Ik zag een stoeprandje over het hoofd, bleef hangen met mijn schoen en ging zo onderuit. Ondanks opengehaalde knieën en handen, viel de pijn wel mee. Toch was ik zo geschrokken, dat ik niet meer ben doorgelopen. Heel veel mensen vroegen aan me hoe het ging. Heel lief, maar op dat moment was ik het liefst helemaal alleen.”
