Eenieder die wil, kan leren hardlopen. Menig trainingsprogramma helpt je om die legendarische 5 km te bereiken. Toch zijn er altijd mensen die het niet tot een goed einde brengen of die, eens hun doel bereikt, na een tijdje toch de sportschoenen aan de haak hangen. Vaak heeft dit te maken met verwachtingen die niet ingelost worden of bepaalde ongemakken die hun pad kruisen.
Ik zet ze graag even op een rijtje, een verwittigd mens is er immers 2 waard…
1. Hoe dan; ik val niet af van lopen?
Nee, jammer voor degenen die startten met hardlopen om de kilo’s van hun lijf te zien vliegen, maar op korte termijn zal je dat cijfertje op de weegschaal niet spectaculair naar beneden zien gaan. Het is wel zo dat lopen ervoor zorgt dat je beter je huidige gewicht kan behouden, maar om echt af te vallen zal je op andere paarden moeten wedden. Vergeet niet dat hardlopen heel wat andere voordelen heeft waaronder (op iets langere termijn) een strakker lichaam waardoor je toch die kleinere kledingmaat kan aanschaffen.
2. Blijven die eerste kilometers pijn doen?
Ja, zelfs voor de meest ervaren lopers zijn er momenten tijdens de training dat je je afvraagt waarom je ooit met die grmmmmbl-sport begon. Vaak hoor je bij de start van een run: ‘Vandaag lukt het niet’ of ‘Amai, het gaat weer moeizaam’. Iedereen heeft van die dipjes. Het voordeel van personen die al langer lopen is dat zij weten dat dit van voorbijgaande aard is, dus laat je niet van de wijs brengen en zet door.
3. Wordt er ook gelopen bij regenweer?
Regel 1 die ik graag meegeef aan startende lopers in onze club: ‘Wij lopen altijd!’. Aangezien we nu niet in de meest zonnige regio van het westelijk halfrond wonen, kan je je trainingen niet laten afhangen van de klimatologische verwachtingen. Ik citeer trouwens graag een bekende weerman: ‘Je hebt meer kans om door je schoonmoeder vermoord te worden dan te sterven tijdens het hollen in een zwaar onweer.’ Dus ja, als je voor deze sport kiest, bestaat de kans dat je strontnat en met modder tot aan je oren thuis arriveert… en het nog zalig vindt ook!
4. Kan ik dan nooit met die beste lopers van de groep mee?
De hamvraag is natuurlijk of dat een must is. Op zich is het zeker geen onmogelijke opgave, maar het wil niet zeggen dat omdat jij steeds beter wordt, je loopmaatjes erop achteruit gaan. De gemiddelde loopcarrière verloopt best grillig. Soms lijk je maanden na elkaar te pieken om dan weer gedurende enkele weken geen meter progressie te maken. Als die dip van een ander nu net samenvalt met jouw topmoment, dan bestaat de kans dat jullie elkaar perfect kunnen bijhouden. Maar laat dat doel niet de basis zijn van jouw motivatie. Het zou je alleen maar een hoop frustraties opleveren die niets bijdragen tot je loopproces.
5. Zelfs na een jaar vind ik er geen zak aan.
Geen tweede adem? Geen endorfine die door je lijf giert en je een uniek geluksgevoel verschaft? Drie keer per week met frisse tegenzin je loopschoenen aantrekken? Dan bestaat de mogelijkheid dat jij niet weggelegd bent voor deze prachtige sport.
Voordat je ‘zie je wel, lopen is niet voor iedereen’ begint te kraaien, raad ik je wel aan om zeker eerst onderstaande checklist te overlopen:
– Juist schoeisel en kleding op basis van professioneel advies?
– Controle door arts?
– Getraind met juiste hartslag en onder begeleiding?
Drie keer eerlijk ‘ja’ geantwoord? Dan mag je van mij op zoek naar een andere hobby…
