Ik maak een grove schatting: 50. Eind 2013 kreeg ik de eerste, in de vorm van een kerstboom. Het was er eentje van de Bruggenloop in mijn toenmalige stad Rotterdam. Onlangs haalde ik de nieuwste binnen in mijn assortiment, de Vestingloop in mijn eigen Bergen op Zoom kon op het coronanippertje doorgaan.
Je vraagt je misschien af waarom ik een grove schatting maak. “Tel ze gewoon, Gerben, dan weet je het ook!”
Dat lukt niet meer. Met een hoop herrie heb ik het gros van de medailles in de container geflikkerd. Weg met die rommel. Ik kon bijna een volledige wand behangen met medailles, maar dat vind ik niet mooi. Ze lagen vooral te verstoffen in een pot en ik deed er nooit iets mee.
Het boek ‘Weg ermee’ van Dennis Storm was de druppel. Alle troep, waaronder dus die waardeloze (geloof me, ze hebben nul waarde, de herinnering aan het evenement is mij dierbaarder) medailles, verdween in de afvalbak.
Oud-presentator Dennis Storm heeft de hotelkamers waar hij verbleef als inspiratie gebruikt voor een compleet ander leven. Een hotelkamer is minimalistisch en je hebt er alleen het noodzakelijke, meer niet. Je hebt namelijk, in principe, niet meer nodig.
Het was een geweldig inzicht. Ik ontdekte namelijk ook dat het vaak draait om meer, beter, hoger, sneller, maar ben ik echt gelukkig? Ik las al eens eerder ergens dat op het moment dat je jezelf begint af te vragen of je nog gelukkig bent, je het al niet meer bent.
Nee, geluk haal ik niet uit spullen, een topcarrière, de nieuwste smartphone, de kekste medaille, shirts van loopevenementen (ook die stapel is behoorlijk geslonken), maar uit waardevolle momenten die zijn verworden tot dierbare herinneringen. Zoals die hardloopwedstrijd waarin ik een pr liep, een mooie berg beklom, met anderen een gezellig evenement maakte van dat hardlopen. Weg met het almaar bezig zijn met spullen vergaren rondom die hardloopevenementen.
Hoe vaak krijg je geen goodybag met troep bij een marathon: stop ermee. Je hebt er niks aan. Het draait alleen maar om spulletjes, troepjes, omdat het bij zou dragen aan de beleving. Voor mij is de echte beleving het lopen zelf. Alleen van de echt dierbare herinneringen heb ik de medaille nog hangen: mijn eerste dus, die kerstboom en enkele marathons die me zo zijn bijgebleven. Ook al besef ik, nu ik er nog eens over nadenk, dat ook die eigenlijk van geen waarde zijn. Het is vooral de herinnering die het kijken ernaar oproept. Weet je nog…
De mooiste opmerking in het boek van Dennis Storm vind ik deze: “Want ook dat is minimalisme: beseffen dat het simpele misschien wel het hoogst haalbare is.”
Ben Engel
Het is maar waar je waarde aan hecht en yep dat is voor iedere loper anders en zeg ik niks nieuws. Zelf heb ik inmiddels aardig wat medailles verzamelt vanaf mei 2013. En ja het is leuk, maar oké ik bekijk ze nog nauwelijks. Neemt niet weg dat het de belevingen zijn en momenten dat blijft wel bijzonder zoals mijn allereerste 1ste HM CPC Den Haag en mijn allereerste Marathon Enschede. Die medailles zijn voor mij wel waardevol. Zeker omdat ik op latere leeftijd 61 jaar het hardlopen heb opgepakt. Nu geniet ik van het hardlopen en mijn trainingen. De tijden die ik loop zijn minder belangrijk maar gewoon genieten van het lopen en het is leuk wanneer ik onverwacht een (geen must)Pr loop. En de medailles die blijven voorlopig nog wel op hun plekje hangen en komen er nog wel een paar bij als de pandemie over is en wij weer mogen lopen met z’n allen.
Luke
Schoendozen vol, per jaar verzameld inclusief startnummers.Nu heb ik ze ook weggegooid maar eerst en per jaar aan de muur gehangen en met als achtergrond de startnummers en daar telkens een foto van genomen .
Haidy Lobles
Ik ben er niet mee eens. I love my bling bling. Geloof mij, als je zo na de loop met de tong in de nek finisht is de bling bling en een flesje water ook een goed makertje. Buitendien zijn sommige ook zo apart en mooi. Waarom zou je het weggooien. Dat is een vorm van ondankbaarheid.
Bert Smit
Dit is dus het tegenovergestelde van menig loper die in deze vreemde tijd inschrijft voor bij wijze van spreken de 10EM van Acapulco omdat die zo’n aparte medaille leveren.