Wie had ooit gedacht dat mijn puppyvet een Unique Selling Point zou blijken te zijn? “Ik ben zo blij dat jij er helemaal niet uit ziet als een hardloper. Ik bedoel, je bent niet zo mager en afgetraind.” De runningtherapeut in me is blij met het gewonnen vertrouwen van de cliënt. Maar het ego van de vrouw in mij loopt een deukje op. Was ik maar 20 cm langer…
Besmuikte grijns
Enthousiast sta ik te vertellen over mijn hardloopavonturen. Ik bevind mij op het complex waar ik tot een paar jaar geleden een moestuin bestierde. De man tegenover mij luistert aandachtig en kijkt mij wat geringschattend aan. “Maar loop jij dan ook wel eens een marathon?”. Die toon waarop hij dat zegt!! Ik kan het niet eens goed omschrijven, maar het haalt het bloed onder mijn nagels weg. “Ja hoor, regelmatig” zeg ik triomfantelijk. Wat eigenlijk jammer is, want persoonlijk maakt het mij geen biet uit of iemand 1 of 50 km hardloopt. Maar het is genoeg om de besmuikte grijns van zijn gezicht te vegen.
Je loopt het er wel weer af
Toegegeven ik ben niet gezegend met veel looptalent. Voor de trainingsleer kenners onder jullie; mijn VO2max is 37,1. Dat is in de sport die ik beoefen (trailrunning/skyrunning) belachelijk laag. Die VO2max is helaas niet heel erg trainbaar. Als ik kijk naar de tabellen met tempo’s die horen bij mijn 37,1 dan klopt dat behoorlijk. M.a.w. ik haal uit mijn lijf wat er in zit. Door wat af te vallen (!) kan ik het wel iets beïnvloeden en verbeteren maar ik zal nooit de Dumoulin van de trailrunsport worden.
Gratenpakhuis
Social media is genadeloos en in het echt zijn de mensen soms nog gemener. Waar baseer ik deze uitspraak op? In de diverse fora op o.a. Facebook zie ik veel verhalen voorbij komen. Naast de vele juichberichten ook de meer uit het leven gegrepen berichten. Over hardlopers die wekelijks hun kilometers weg stampen en daarbij vervelende opmerkingen naar hun hoofd geslingerd krijgen. “hé gratenpakhuis, je moet niet zoveel rennen, je moet meer eten”, “je komt zeker uit een jappenkamp” tot “moet je dat zien, dat die kan hardlopen die is toch zeker veel te dik”. Ik trek me dat aan als ik dat soort berichten lees. Wat maakt het toch uit hoe iemand er uit ziet die aan het hardlopen is? Is daar maar 1 mal voor? Moeten we er allemaal uitzien als een rappe Keniaan omdat we nu toevallig ook aan het hardlopen zijn?
Tegels uit het trottoir
Tijdens de 7heuvelenloop werd ik ingehaald door een boom van een kerel. Zo eentje die bij een stevige zuidwester storm niet van zijn plaats te krijgen is. Hij was minstens even breed als dat hij lang was. Hij had de looptechniek van een aangeschoten grizzly. De looptrainer in mij dacht nog die kan wel een paar uurtjes techniektraining gebruiken. Terwijl ik dat dacht stoof hij mij voorbij en was snel uit het zicht verdwenen. Deze man tartte alles wat ik tijdens de opleiding bij de Atletiekunie geleerd had, maar desondanks liep hij de tegels uit het trottoir. Een wijze les: beoordeel het boek niet om zijn kaft.
#doeslief
Er is niet 1 type hardloper. We zijn vogels van divers pluimage. En laat dat ook alsjeblieft zo blijven. Dat is leuk. Hoe we er uit zien zegt niets over onze talenten. Of over ons zonnige karakter. En als we allemaal even hard konden lopen werd het ook zo dringen op dat hoogste plekje van het podium. Dat is ook nog wel iets op social media. De hardnekkige overtuiging dat je een marathon op sub 3 moet kunnen lopen (populaire zegswijze voor als je de marathon binnen 3 uur kunt lopen; de holy grail voor sommigen) en dat je anders “geen echte” hardloper bent maar een wandelaar. Voor alle duidelijkheid: je bent een hardloper als je een zweefmoment hebt tijdens het rennen. Niks meer, niks minder. Dus #doeslief als andere lopers enthousiast vertellen over hun loopavonturen en fik dat niet af omdat het in jouw ogen allemaal te langzaam is. Koester jouw talent en help anderen (of hou je mond).
Eind goed, al goed?
En hoe liep het af met de moestuin? Ik werd geroyeerd nadat ik weer eens te veel tijd met hardlopen had doorgebracht en niet aan het om zeep helpen van zogenaamd onkruid had besteed. Dat vind ik niet erg want ik loop nu door de mooiste gebieden van Europa. Genietend van de vele uitzichten en prachtige flora en fauna. Enne die foto? Genomen tijdens een stukje rennen in de Sierra de las Nieves in Andalusië. Een zweefmomentje! 12
