Werner Toonk is een avonturier. Eigenlijk een zeiler, maar dat hardlopen is toch wel een makkelijke manier om fit te blijven. Om zichzelf aan het rennen te houden, heeft hij zich ingeschreven voor een marathon. Zijn eerste. Op deze plek lees je hoe Werner het lopen beleeft en hoe hij zich voorbereidt op de Wintermarathon Leeuwarden (21-12-2024).
M’n ogen worden slechter. Ik dacht eerst dat het kwam door de lange oceaanoversteken en m’n weerzin tegen zonnebrillen. Te veel zon en te veel reflectie via het water. Maar het kan natuurlijk ook gewoon de leeftijd zijn. Geen reden voor paniek hoor. Ik lees overdag nog prima zonder bril, kan verkeersborden vanaf grote afstand ontcijferen en kleuren beleef ik haarscherp.
Vanmiddag nog, toen ik na werktijd langs Schiphol naar huis fietste. Prachtige violetkleurige strepen voor een ijzige hemelsblauwe achtergrond. Heldergroene weilanden met net boven de horizon de wegzakkende zon. Nog even en dan is het golden hour voorbij. Dan wordt het grijzer en snel donker. Vooral dan heb ik er last van dat m’n ogen slechter worden. Als het donker is.
In het park wordt er volop gerend. Eenlingen, duo’s en clubjes. Links van de rijbaan, rechts en middenop. Het is druk. Overal zijn hardlopers. Vooral vlak voor het avondeten lijkt een geliefd moment voor de renners om er op uit te gaan. Ik fiets er soepel tussendoor, af en toe een beetje bijsturen, pedalen stilhouden of wat bij remmen. Ik geef lopers graag de ruimte. Ook al zie ik ze steeds minder goed.
Wat ook meespeelt is dat de wintertijd is aangebroken. Het wordt steeds vroeger donker en de temperatuur daalt. De lange loopbroeken komen uit de kast, net als de lange mouwen en soms zelfs al handschoenen. Het merendeel is zwart. Mutsen zie ik nog weinig. Maar ik zie sowieso niet zo best als het zo donker is en steeds meer mensen zwarte sportkleding dragen.
Lampjes lijken alleen voor sukkels. Het is vast niet cool om met een lampje te lopen. Of zou er een andere reden zijn? Geld mag geen rol spelen hier. Voor een paar tientjes koop je een prachtig oplaadbaar setje dat je als een hesje aantrekt. Wit op de borst, rood achterop. Dat is een stuk goedkoper dan schoenen, de rest van de kleding of een hardloophorloge. Last heb je er ook niet van, zolang ‘ie niet op de flikkerstand staat. Wat is het dan wel waarom er zoveel lopers zonder licht lopen?
Voor m’n marathon hoef ik daar gelukkig niet over na te denken. Die is weliswaar op de kortste dag van het jaar, maar begint om half elf ’s ochtends al. Dan is er nog genoeg licht. Zelfs als er ik vier uur over zou dan, dan ben ik nog ruim voor het donker over de finish. Als ik het haal natuurlijk, die eerste marathon.
Als ik ’s avonds zelf op pad ga om daarvoor te trainen, dan heb ik trouwens altijd m’n gele Gato led vestje aan. Na iedere run gaan ‘ie even aan de oplader en daarna ligt ‘ie klaar boven op m’n spullen. Ik laat me zien als ik ren, als ik alleen loop en met m’n loopclubje.
Hoe zie jij het? Ik lees het graag.
Chris
Gezien worden is idd zeer belangrijk. Wat ikzelf echter ervaar is dat als je de weg voor je verlicht, je de wijdere omgeving nauwelijks meer ziet en dat vind ik niet prettig.
Ook nog een opmerking over links of recht lopen op de weg; na een keer bijna aangereden te zijn, loop ik nu altijd aan de linkerkant van de weg. Je ziet dan het tegemoet komend verkeer aankomen, zien ze jou niet dan kun je reageren. Loop je aan de rechterkant en ze zien je niet, dan ben je de sigaar…
Sifra
Ik loop ook met zo’n oplaadbaar hesje (roze), met daarbij een hoofdlamp. Ik wil wel kunnen zien waar ik m’n voeten neerzet en zonder die hoofdlamp is dat onmogelijk. Ik ben verbaasd hoeveel andere lopers, fietsers, wandelaars en hondjes ik zonder verlichting tegen kom.
Wouter Traast
Als het donker is, loop ik altijd met mijn hesje met oplaadbare ledverlichting voor en achter. Ik vind het belangrijk om goed zichtbaar te zijn, zeker omdat ik soms op onverlichte stukken loop waar ook auto’s rijden. Kom soms wandelaars tegen in donkere kleding zonder verlichting, je ziet ze echt pas op het laatste moment, levensgevaarlijk!
Arjan
Een lampje voor en achter is prima, maar weet dat ze ook erg kunnen verblinden tot aan hoofdpijn aan toe. Vooral mensen die met een halve bouwlamp zijn heel irritant. Je kan het ook overdrijven.
Olga
Ik heb een lampje voor op mijn buik wit en rood lampje achter (oplaadbaar) deze zit met een elastieken band om. Het witte lampje kan je naar beneden draaien zodat je goed ziet waar je op de weg/stoep loopt. Niemand die er last van heeft.
Mark Roeling
Gezien worden, met hond aan de lijn.
Als een Vorst verlicht, dat is fijn!
Met Prins hond ook met lamp aan de kant,
Ook dan geen ramp, dan is er niets aan de hand.
Dus bij deze al twee dingen voor het lijstje van de Sint
Meteen erop, nog voor je zelf begint!
Want uiteindelijk kan iedereen beamen:
Voorkomen is beter dan genezen, en dat doe je samen!
#loopverlicht #fietsverlicht #renverlicht #ookdehondverlicht
@anwb @wandel_nl @the_furry_crew
@kcflevoland @hardloopnetwerk
Met als reactie van de @anwb
Zichtbaar zijn, dat is ons doel,
Met je viervoeter op pad, is zeker een gezellige boel.
Een lampje aan, dat maakt het fijn,
Veilig wandelen, dat is waar we moeten zijn. 😊 🚶♀️
Christ van Althuis
Geweldig…
John Eising
Zelf loop ik met een hesje waarin oplaadbare ledjes zitten. Daarbij heb ik een hoofdlamp van Petzl die over drie standen beschikt. Daarmee zie je erg goed in het donker, ook op donkere trails in het bos. Wel lijkt het alsnog een principekwestie af en toe of men je wil zien. Veel lopers lopen ‘tegen het verkeer in’, wat bij andere weggebruikers niet altijd goed blijkt te vallen.
Nico
Ik loop met een reflecterend hesje met voor en achter lampjes. Voordat het licht wordt, maak ik mijn rondje. Eerder had ik alleen een lampje om mijn arm. Toen ben ik een paar keer aangesproken over dat ik slecht zichtbaar was. Ook een keer bijna over het hoofd gezien door een auto. Daarna voelde het niet meer prettig en veilig en heb ik het vestje aangeschaft. Inmiddels helemaal aan gewend, geen last van en goed zichtbaar op pad!