Je kunt met een zuurstofmasker op, volledig beplakt met sensoren inspanningstesten doen, nauwkeurig je hartslagen in de gaten houden en tot op de tiende seconde berekenen hoe snel je je intervalblokkies moet doen. Je zou haast denken dat hardlopen een wetenschappelijke aangelegenheid is. Maar goed, als dat zo zou zijn, dan zouden er iedere week wereldrecords gelopen worden, nietwaar?
Hardlopen is geen wetenschap
Er speelt bij hardlopen meer dan biologie, scheikunde en geografie. Aanleg, training, weersomstandigheden, terrein en ondergrond; allemaal belangrijk. Maar al die meetbare factoren samen zijn nog steeds niet allesbepalend voor een succesvolle hardloopervaring. Als het hoofd niet meewerkt, kun je trainen tot je scheel ziet, meten tot je een ons weegt en de allerduurste schoenen aanschaffen; dan wordt het niet veel. Tussen de oren moet het goed zitten.
Daarmee zeg ik natuurlijk nog niets revolutionairs. Wij als hardlopers, zeker als langeafstandslopers, kennen het belang van het mentale. Wie luistert naar wat het brein te melden heeft tijdens een 5 kilometer, een 10 kilometer of een marathon, zal het moeilijk krijgen een tempo vast te houden of zelfs de finish te halen. Je zult datzelfde brein dat jou vertelt dat je beter kan gaan wandelen ook weer moeten gebruiken om je lijf te vertellen dat het wél kan. Je kunt wel door op dit tempo, je kunt wel die laatste zeven kilometer van de marathon hardlopend doorkomen. Bijzondere paradox toch wel.
Een sterke kop
Mentale kracht speelt is niet alleen doorslaggevend tijdens wedstrijden of tijdens een pittig blokje in je training. Het hoofd maakt ook dat je zin hebt om te gaan trainen, dat je plezier beleeft aan het lopen en – laten we wel wezen – dat zorgt uiteindelijk dat je iets langdurig blijft doen. Langdurig iets doen, betekent consistentie en daar zit de winst: wil je ergens echt goed in worden, dan moet je langdurig en geduldig volhouden.
Tot zover de theorie achter een fris hoofd. Nu de vraag; hoe hou je het hardlopen zo leuk, dat je er lol in houdt, dat je het langdurig blijft doen en dus – eventueel – die progressie kunt blijven boeken? Ook prima natuurlijk als je geen progressie wilt boeken, maar gewoon lekker wil blijven lopen. Ook dan is het belangrijk om er de lol in te houden.
Doe iets geks
Terug naar de vraag hoe je dat doet. Een paar tips.
Maak het gezellig.
Loop met anderen.
Doe intervaltrainingen met mensen die net iets sneller zijn.
Doe je lange duurlopen met mensen die net iets langzamer zijn.
Pak de trein naar een plaats 20 kilometer verderop en loop door het groen terug.
Kies een dag uit waarop je een afstand loopt die vijf kilometer langer is dan je ooit hebt gelopen.
Doe met een paar anderen eens een extreme training die er op papier belachelijk uitziet.
Loop in een paar dagen naar de andere kant van het land.
Loop eens een week niet.
Loop je nooit korter dan een halve marathon? Schrijf je in voor een 5 kilometer.
Doe iets geks, leef en blijf lopen.
Jolien
Leuk artikel! Iets wat mijn vriend en ik hebben bedacht om het hardlopen en ‘dagjes samen er op uit’ te combineren: hardlopen in elke gemeente van NL! Na afloop mogen we er weer eentje afkrassen op onze gemeentekaart! Zo ben je ook weer 342 loopjes verder en zie je veel mooie stukken NL!
Jos
Ik ben het helemaal met dit artikel eens. Hardlopen doe ik al ruim 47 jaar en beleef er nog elke keer veel plezier aan!!
Met 2 uur, 52 minuten en 13 seconden op de eerste marathon nog steeds een tevreden loper.
Kan door mijn passie voor hardlopen nog steeds veel mensen in mijn omgeving enthousiasmeren.
Door blijven gaan!!
Jan Vanhommerig
Een fijn stukje om te lezen en gemotiveerd te blijven.
Patrick Switten
Mooi stuk!
Vergeet ook aub niet dat lopen je ook mentaal fris houdt buiten het lopen. Ik ‘gebruik’ de mentale frisheid die het joggen me geeft om te kunnen blijven werken.
Bij oudere werknemers wordt de druk in het werkveld alsmaar groter. Deze druk proberen te kanaliseren is een plicht om actief te kunnen blijven.
Vriendelijke groeten