Marathon Rotterdam: 3 doelen en snelle schoenen

Het was de laatste voor Lee. Ook voor burgemeester Aboutaleb was het de laatste. Kelvin Kiptum werd gemist en kreeg duizenden lopers stil bij de start aan de voet van de Erasmusbrug. Een indrukwekkende minuut van stilte.

Mijn blik was in het startvak naar links gericht op loopmaatje Thijs, hij ziet mij niet. Thijs start vlak achter de elitelopers. Ik start ook vooraan, maar op de andere weghelft. Mijn eerste missie na het startsignaal is om Thijs te vinden. Na zo’n anderhalve kilometer zie ik hem lopen, nog steeds op de andere weghelft van de brug, ongeveer 60 meter voor mij. Hij kijkt om en ik zwaai en roep naar ‘m. Ergens tussen kilometer 2 en 3 komen de weghelften samen en duurt het niet lang voordat ik Thijs bijhaal. De eerste opdracht is alvast geslaagd. De tweede missie: zo lang mogelijk vlak voor Thijs blijven lopen op een tempo van 3:58 min/km.

Drie marathondoelen

Thijs heeft zichzelf drie doelen opgelegd, een aanrader voor iedereen die aan een wedstrijd meedoet:

• Doel A: gemiddeld onder de 4 minuten per kilometer uitkomen
• Doel B: finishen onder 2 uur en 50 minuten
• Doel C: het lopen van een PR (sneller dan 2:57:24)

Het stellen van meerdere doelen heeft een belangrijk voordeel. Stel dat je enige doel het lopen van een PR is, maar al halverwege heb je door dat het niet gaat lukken. De gedachte om op te geven en misschien wel uit te stappen ligt op de loer. Als je jezelf nog een subdoel had gegeven, die wat minder scherp staat, hou je de motivatie om door te blijven gaan en kun je toch nog tevreden finishen.

Het hebben van drie doelen is prettig: een heel scherp doel waarbij alles mee moet zitten en 2 subdoelen die wat minder scherp zijn gesteld. Doel C kan ook ‘uitlopen’ zijn, afhankelijk van je ambities.

Snelle schoenen van HOKA

Ikzelf had geen doel, maar een opdracht: ik loop voor Thijs in een tempo om zijn ultieme doel te halen. Met een PR van 2:46:46, vorig jaar gelopen in Rotterdam, lijkt dat te doen. Ik heb geen strak marathonschema gevolgd, dus het was wel de vraag hoe lang ik het zou kunnen volhouden, ik hoopte op minstens 30 kilometer. Het was ook een eerste echte test voor mijn nieuwe, snellle, carbonschoenen: de HOKA Cielo X1. Dat ze snel waren had ik al gemerkt bij twee 10km-wedstrijden. Beide wedstrijden liep ik net boven de 35 minuten. Naast het vertrouwen in een snelle marathon was hiermee de keuze voor mijn marathonschoen ook gemaakt. Vorig jaar liep ik nog prima op de HOKA Rocket X2, maar deze nieuwe wedstrijdschoenen voelen nóg een tikkie sneller en wedstrijdwaardig.

Tot ongeveer 36 kilometer loopt alles gesmeerd. Onderweg is het genieten van al het publiek langs de kant. Af en toe even zwaaien naar een bekende en zo nu en dan achterom kijken of Thijs nog in de buurt loopt. Met een gemiddeld tempo van 3:59 min/km is het ultieme doel van Thijs nog in zicht. Daarna wordt het lastiger en vanaf kilometer 39 kilometer is het ieder voor zich. Eenmaal op de Coolsingel met de finishklok in zicht, hoopte ik dat Thijs nog een soort van eindsprint in de benen had. Ik druk mijn horloge uit op 2:50:11 en het duurt niet lang voordat ik Thijs zie met een zelfvoldane grijns op zijn gezicht: 2:49:54!

Missie geslaagd.