Als eerste Nederlandse is het Monica Dekker (38) uit Breda gelukt om de Grand Slam te voltooien. De Grand Slam? Dat fenomeen is onder ultratrailrunners best bekend, maar onder de algemene hardlooppopulatie een stuk minder. Zonde! Want het is me een prestatie! Binnen tien maanden vier hele heftige ultratrails van samen meer dan 767 kilometer. De hoogste tijd om kennis te maken met Monica, docent aan CIOS Zuidwest-Nederland.
We lazen dat het er een tijdje geleden naar uitzag dat je helemaal niet meer kon hardlopen; wat was er aan de hand?
In 2017 ben ik door mijn knie gegaan waardoor de meniscus was dubbel geklapt en gescheurd, de voorste kruisband volledig was uitgerekt. Ze dachten dat het kraakbeen ook beschadigd was. Doordat er zeer veel vocht in de knie zat, was het na de MRI niet precies te zeggen. Dat er iets met de meniscus was, was duidelijk. Die zou er uit moeten. Gelukkig konden ze die hechten, maar de kruisband konden ze niet gelijk mee nemen en daarvoor zou een tweede operatie nodig zijn. Doordat de huisarts mij te lang had laten lopen, heb ik de eerste weken na de operatie een zware periode gehad. Ik liep al weken ‘krom’ en de spieren waren in die vorm mee gegaan.
Een gehechte meniscus kan na verloop van tijd weer problemen geven en de kruisband ook. Ik ben heel specifiek na mijn revalidatie gaan trainen. De fysiotherapeut zei dat het ‘nooit meer hardlopen’ zou meevallen, mits ik alles de tijd gaf. Ik heb er qua lopen een jaar uitgelegen en had als doel weer te kunnen lopen.
Nu doe ik nog steeds met een trainer specifieke oefeningen, omdat er nog steeds beperkingen zijn in mijn knie; volledig buigen en strekken is lastig en op bepaalde ondergronden merk ik dat de spieren erg veel moeten doen omdat ik geen kruisband heb. Ik heb nu een goede balans. Ik train de nodige kilometers qua hardlopen, maar doe meerdere keren per week kracht, lenigheid en mobiliteit. Die combinatie werkt voor mij.
Hoe ben je eigenlijk in het ultralopen terechtgekomen?
Ik begon met hardlopen om meer conditie te krijgen. Trainen naar 10 km vond ik zwaar. Op zich liep ik voor een recreant best leuke tijden. Toen werd het een halve marathon en al vrij snel een hele. Ondertussen was ik in aanraking gekomen met de trails. Dat vond ik vele malen leuker dan op de weg lopen. Lopen in de natuur en het sociale aspect op de trails. Voordat ik mijn eerste marathon liep, liep ik 50 km bij de SallandTrail. Mijn eerste ultra waar ik verrassend als tweede dame over de finish kwam.
Die afstand ben ik uit gaan breiden, tot 75 km. Toen kwam ik met mijn knie te zitten en moest ik opnieuw beginnen. Toen was mijn doel afstand en de tijd loslaten. In 2019 liep ik mijn eerste officiële 100 km met 7200 D+ (D+ is het aantal meters dat je moet klimmen; red.) bij de Dolomiti Extreme Trail. Ik ging helemaal stuk, maar was erg trots. Ik had het gehaald! Dan ligt een 100 mijl meer voor de hand. Niet alles ging vanzelf. De eerste poging voor 100 mijl moest ik staken vanwege flauw vallen, voeding op orde krijgen is heel belangrijk. In die periode zat ik midden in het uittesten wat wel en niet kon eten tijdens het lopen, omdat ik een voedselallergie heb. Opgeven deed ik niet.
Om de Grand Slam te voltooien liep je onder meer de onzettend lange en beroemde Legends Trail; wat waren de overige drie wedstrijden?
De Grand Slam begint in september met de Great Escape. Great Escape loopt vanaf het Luxemburgse Ettelbruck naar Maboge in België. Het landschap verandert en het laatste deel langs de Ourthe is zeer technisch. Dit is een route van A naar B. Voor deze tocht heb je 36 uur de tijd.
Bello Gallico is in Oud-Heverlee. Je loopt twee keer een lus van ruim 80 km. De ene keer met de klok mee en de andere keer tegen de klok in. Dit parcours was modderig en veel is in de open vlakte. De kasseien mogen niet ontbreken. Dus hier heb je echt te maken met de weersomstandigheden. Door de coronamaatregelen waren de verzorgingsposten buiten. Even zitten en opwarmen was er niet bij. Het was ook koud buiten. Doordat deze race in december is, loop je bijna alles in het donker. Ook hier heb je 36 uur de tijd om te finishen.
De Legends Trail moet je zelf navigeren. Je krijgt de route in een gpx-bestand. Deze zet je in je horloge of handheld. Op die manier loop je de route. Dit was de langste en voor deze had je 68 uur de tijd. De verzorgingsposten zaten ver uit elkaar (50, 60 of 70 km). Dat houdt in dat je zelf voldoende eten en drinken mee moet nemen. Je racevest weegt al snel zo’n 8 kg. Je hebt ook verplichte items die je mee moet nemen, zoals extra warme kleding en een bivy. Je moet jezelf warm kunnen houden als dat nodig is.
Deze route liep door de Ardennen. De Hoge Venen, waar de wind snijdend was, mochten niet ontbreken. Het was een koude editie. Slecht 36 procent van de lopers wist de finish te halen.
De laatste loop, Another One Bites The Dust, was in Bierbeek. Het concept is simpel: ieder uur start je de ronde van 6,2 km met 85 meter klimmen. Hoe sneller je loopt hoe meer tijd je over houdt en pauze hebt. Je moet ook iedere keer opstarten. Je mag niet eerder dan op het hele uur de ronde starten. Dit moet je minimaal 28 keer doen.
Grand Slam
Great Escape 163 km 5969 D+
Bello Gallico 164,7 km 2238 D+
Legends Trail 272 km 9796 D+
Another One Bites the Dust 173 km 2350 D+
Wij kwamen via onze partner Stryd bij jou terecht. Hoe gebruik jij de Stryd? En heb je er iets aan bij hele lange wedstrijden op onverhard terrein?
Ik gebruik Stryd voor de intervaltraining en de rustige duurlopen. Op de trails kan door de ondergrond je hartslag sneller omhoog gaan, dus vind ik lopen op vermogen fijner. Ik train sinds enkele maanden ook bewust op de baan, omdat ik mijn tempo wat omhoog wil hebben. Dan gebruik ik de Stryd ook. Het lopen op vermogen werkt nauwkeuriger, je hartslag gaat langzamer omhoog. De intervaltrainingen vanuit Stryd vind ik leuk en ook wel pittig. Ik gebruik naar een ultra een marathonschema van Stryd, maar pas dan wel wat dingen aan die ik nodig heb op de ultra’s. Bij de hele lange wedstrijden merk ik nu dat ik sneller ben geworden en mijn spieren belastbaarder zijn door de trainingen.
Als ik echt een trailwedstrijd loop, heb ik de Stryd niet altijd aan, omdat deze niet tegen water kan en 20 uur mee gaat.
Is het nu tijd om eens lekker lang met de benen omhoog te gaan zitten of staat er alweer iets nieuws op je programma?
Haha nee, want afgelopen weekend heb ik de Zugspitze trail 108 km met 5300D+ gelopen. In september heb ik twee ultra’s. Mijn focus ligt in oktober op WK Big Dog Backyard Ultra. Ik heb mij in april gekwalificeerd voor team NL, dat bestaat uit 15 lopers, en we nemen het op tegen de rest van de wereld. Ieder land doet het in eigen land en we worden via live stream aan elkaar gekoppeld. Ieder uur start je een ronde van 6,7 km. Hoeveel rondes kunnen we het volhouden?
Ik heb mij weer ingeschreven voor de Legends Trail in februari en voor 380 km in mei. Er staan leuke dingen op het programma!
Tonja
Wat een super mooi bericht. En wat een prachtige reacties hier.
Trots mag je zeker zijn en weet zeker dat je toch bezig blijft met je grenzen verleggen.
Blijf doorgaan….. ❤😘
Stijny Verschoor
Geweldig gedaan Monica. Je bent een TOPPER.
Jacco
Charles, 272 km hardlopen, kom op, dat is an sich al een topprestatie. Wat ben je dan aan het relativeren? Het 272km tempo 🙂 ?
Charles
Toch wat relativeren.
Effe haar resultaten bekeken op de ultrawebsite van Itra.
Ze is heel vaak bij de laatste 20% overall, ook soms bij de laatsten in de damescategorie.
Dus ze loopt wel ver, maar het gaat ook wel behoorlijk traag.
Arend
Charles: eerst fixen!!!
Youri
Heb je zelf al een vergelijkbare prestatie neergezet? Misschien moet je vooral haar snelheid en die percentages van plaatsingen relativeren als je ziet hoeveel procent überhaupt de finish haalt.
Anoniem
Bedankt voor je compliment dat het behoorlijk traag gaat. Bij het ultralopen en dit soort werk gaat het voornamelijk om het uitlopen en minder om de snelheid. Dan loop ik wel op de weg iets. Die tijden zijn iets minder traag. Als 36% de finish haalt, zegt dit genoeg…
Dus liever traag en de finish halen binnen de gestelde Cutoff, dan een DNF.
Claudia
Whahaha Och och charles. Arme kerel. Wat een reactie zeg… Vertel me eens over jou loopcarriere vent !
Monica
Charles; er staat een mooie uitdaging voor je in februari
Maarten Schön
Hoi Charles, ik weet niet wie je bent maar ik denk dat je iemand bent die totaal niet weet wat erbij komt kijken om überhaupt een Legends Trail te kunnen finishen… laat staan te kunnen en durven starten. Dit zijn races waar je niet met wat gelletjes en wat marathon traininkjes ver zult komen. Legends Trail is voor veel mensen een onbegrijpelijk iets en buitencategorie als het gaat op races die je mentale veerkracht tot het uiterste testen. Elk jaar weet amper 30% de finish te halen. Een Marathon des Sables heeft een finish percentage van ruim 90% om het even in perspectief te plaatsen. Ik heb een sterk vermoeden dat jij met de Legends Trail al op CP1 huilend en zwaar onderkoeld in een hoekje zit te janken, je heel klein voelt en afhaakt.
Ik heb de sterkste en snelste lopers zien sneuvelen op deze race en mensen uit het niets zien finishen op deze race omdat ze snappen waar het om gaat.
Heb geen ongefundeerde oordelen als je het persoonlijke verhaal van Monica niet kent en ook niet als je zelf totaal niets gepresteerd hebt op dit vlak. Als je wel iets gepresteerd zou hebben op dit vlak zou je deze reactie nooit gegeven hebben. Er is een wereld van verschil tussen de Usain Bolt sprintjes van 100 meter en de marathon… zo is er een nog veel grotere wereld van verschil tussen de marathon en races als de Legends Trail.
Voordat je een reactie geeft op mijn reactie misschien even mijn trackrecord checken op de DUV… al staan daar enkel maar de officiële events op. Ik heb recht van spreken… jij niet en moest je diep schamen! Wellicht zie ik je komende februari aan de start van de Legends Trail. Groet, Maarten
Egon
Nondeju, dat is inderdaad een superprestatie!
Ik doe zelf ook regelmatig trail(tje)s maar dit zijn mega afstanden.
Diepe buiging.
Karin Verheijden
Als je dit kunt ben je een held! Geweldig!