Ik heb altijd een enorme hekel gehad aan buikspiertraining. En ook aan training van mijn lage onderrug, eigenlijk. Dus kunnen we veilig stellen dat ik een enorme hekel heb aan het trainen van mijn ‘core’-zoals dat tegenwoordig heet. Maar ik heb wel jarenlang last gehad van lage rugklachten, dus ik zocht een stoel – kruk, whatever – die dat probleem zou kunnen verhelpen.
Op een goede dag realiseer ik me dat ik twee vliegen in één klap kan slaan: als ik een stoel – kruk, whatever – koop waarop ik wat actiever zit, blijft mijn rug in beweging én kan ik tegelijk mijn core trainen. Dus: core training terwijl u werkt, acht uur per dag en bijna ongemerkt – een briljant plan, en dat zeg ik in alle bescheidenheid.
Allereerst koop ik een fitnessbal. Hij zit, nou ja, niet onaardig. Hij vormt zich goed naar je lichaam en je moet een klein beetje moeite doen om goed rechtop te blijven zitten. Maar niet heel véél moeite, dus je traint je core er niet echt mee.
Bovendien is zo’n plastic bal in de zomer nogal plakkerig warm, en trekt hij in de winter juist koud op aan je billen en hamstrings. En daar heb ik nog wel eens blessures, dus die billen en hamstrings houd ik liever warm, dank u beleefd. Verder is de bal een behoorlijk gevaarte, en hebben mijn kinderen een on-weer-staan-bare neiging om er mee te gaan basketballen. In de werkkamer.
Op een gegeven moment komt het gevaarte de zoldertrap af stuiteren, gelukkig zonder een laptop of kind er achteraan. Maar goed: die bal moet er uit.
Ik koop iets kleiners (en minder stuiterbaars): de ergonomische kruk Nilserik van Ikea. Hij kost veertig euro, geen geld, en is strak vormgegeven – helemaal goed. Waarom het ding ‘ergonomisch’ wordt genoemd is mij alleen een raadsel. Het is zeker geen wiebelkruk waarop je steeds je evenwicht moet bewaren. Sterker nog: de kruk heeft een breed onderstel en is daardoor best stabiel.
Als je graag avontuurlijk leeft, zou je staand op deze kruk nog een lampje aan het plafond kunnen verwisselen. Hij zit als een rots, maar dan wat zachter, en core training kun je vergeten. Dus die kruk gaat er ook uit.
Na wat zoeken koop ik de kruk Swing van het bedrijf AlterEgo. Voor 140 euro, maar dan heb je ook wat: dit is de Rolls Royce onder de wiebelkrukken. Als je op deze kruk een lampje probeert te verwisselen, breek je gegarandeerd allebei je benen in de lengte.
Het zitten op deze kruk is echt wennen, en na een uurtje voel je dat je buik- en rugspieren stevig aan het werk zijn. Goed zo.
Je kunt het je core trouwens nog moeilijker maken door niet wijdbeens op de kruk – whatever – te zitten, maar je voeten dichter bij elkaar te zetten. Dan zit je minder stabiel en moet je core dus harder werken.
Je kunt af en toe ook één been optillen (nog zwaarder), of op de kruk de hoela-hoep doen om je core even los te maken. (Dat is een van die vele momenten waarop ik blij ben dat ik als zzp’er in m’n eentje zit te klooien op mijn zolderkamer: geen collega’s die vreemd opkijken).
Nee, die Swing, die is het wel. Maar nou hoor ik de laatste tijd ook steeds meer over sta-bureaus. Je hebt ze in vele soorten en maten: bij sommige bureaus kan je zitten en staan zelfs afwisselen, door het blad omhoog of weer omlaag te bewegen. Nu heb ik geen zin om meteen honderden euro’s te besteden aan zo’n hi-tech bureau, maar het toeval wil dat ik nog een oud bureau in de werkkamer heb staan. Voor twee tientjes pruts ik daar, met houtlijm, spijkers en wat planken een extra onderstel onder en tadaaa: ik heb een sta-bureau.
En dat sta-bureau bevalt uitstekend. Je gaat vanzelf bewegen aan zo’n bureau omdat je, door het vele staan, anders kramp in je kuiten krijgt. En je kan het ook hier weer zwaarder voor je core maken door andere houdingen te kiezen of oefeningentjes te doen. Op één been staan bijvoorbeeld, of een beetje balanceren door één been zijwaarts, voor je langs of achter je langs te bewegen. Het lijkt een simpele oefening, maar doe het maar eens een paar minuten: dat voel je goed in je core.
Als bonus loop ik in een tweedehandswinkel nog aan tegen een balance-board. Dat ding (2 euro) is helemaal goud: als ik lange stukken moet lezen op een computerscherm, of als ik video’s moet of mag kijken, pak ik even het board erbij: balanceren maar, aan mijn sta-bureau.
Een gratis oefening voor je core en zeker ook voor je kniebanden en enkels. Als ik daar geen betere loper van wordt, eet ik mijn hardloopsokken op.
En natuurlijk kan het altijd nog beter of extremer. Zo zag ik, op bezoek in een kantoor, laatst een ‘bureaufiets’ staan: een soort hometrainer zonder stuur, waarmee je achter je stabureau kunt fietsen. Ik heb hem helaas niet kunnen uitproberen.
En op internet zie ik iemand die een complete loopband voor zijn stabureau heeft geknutseld. Dus die heeft nu – afhankelijk van de snelheid die hij instelt – een loopbureau, snelwandelbureau of zelfs een hardloopbureau. Je kunt die bureaus ze ook kopen, trouwens, maar dan moet je een behoorlijke zak geld meenemen.
Maar goed: voordat ik verder ga knutselen, voordat ik het stuur van oude hometrainers afzaag om er een bureaufiets van te maken of voordat ik met complete loopbanden van de Kringloopwinkel thuis kom: heeft iemand ervaring met loop- en fietsbureaus? Laat het weten!
Oh ja: en wat je ook doet: zitten, wiebelen, staan, bureaufietsen of bureauwandelen: keep on running natuurlijk – want daar doen we het allemaal voor.
