Vorig weekend was er een 5000 meter dames, Diamond League, Shanghai.
De winnares was Ayana Almaz. Ze liep tijdens deze wedstrijd de derde tijd uit de geschiedenis: 14.14.32 (!) Als je de beelden van de wedstrijd bekijkt valt haar mooie looptechniek op. Het is altijd interessant om dan even te kijken hoe haar techniek eruit ziet. Onderaan dit artikel tref je video van deze wedstrijd aan.
Ik heb enkele screenshots, behorende bij één loopcyclus (landen, steun-, afzet- en zweeffase), uit de video geknipt en hieronder van enkele observaties en commentaar voorzien. De beelden geven interessante aanknopingspunten, ook voor ons gewone stervelingen-lopers. De screenshots horen overigens niet allemaal bij dezelfde bewegingscyclus: ik heb geprobeerd de duidelijkste, meestzeggende beelden te pakken.
Eerste shot: de zweeffase vlak voor de landing. Ze lijkt op de hak te landen maar dit is (in andere beelden te zien) de middenvoet. Ze landt (correct) iets voor het lichaamszwaartepunt. Ook komt nu in een snelle schaarbeweging het achterste been naar voren.
En inderdaad: landing iets voor het lichaamszwaartepunt. Nog niet het volle gewicht op het standbeen, dit komt vlak daarna.
Hieronder: volle gewicht op standbeen; spieren van dit been vanen de klap van de landing op, en zijn op spanning om daarna krachtig af te zetten. Tegelijkertijd wordt het achterste been met volle kracht naar voren getrokken door buikspieren, en beenheffers (iliopsoas).
Volgende frame, dit wordt door sommigen de ideale “Pose houding” genoemd: lichtjes naar voren hangend en klaar om af te zetten. Hoek van lichaam met de grond is naar schatting zo’n 5 graden (deze hoek moet ook niet groter zijn). De tijdens de landing in de achillespees en andere pezen en spieren opgeslagen elastische energie komt hier vrij in de vorm van afzetkracht. Het opgerekte elastiek ontspant zich.
Merk overigens op dat pas in dit frame, terwijl de knie van het zwaaibeen al naar voren wijst, de hak het dichtst bij het zitvlak komt.
Hierna: de afzet. Goed te zien is de volledige heupstrekking en het loskomen van de grond door een krachtige afzet. Zie ook het feit dat de hak hier nog niet wordt opgetrokken. Er wordt bij diverse looptechniek beschrijvingen gepropageerd dat de hak snel moet worden opgetrokken, maar hier zien we dat dat helemaal niet nodig is. Er is tijd genoeg om dat later nog te doen, bovendien kan het optrekken van hak als een passieve mechanische actie gezien worden zonder bewust denkwerk van de loper.
Zelfs in de volgende frame, al in de zweeffase, “hangt het been er nog gewoon ontspannen achter”. Zie ook de mooie spanningsboog die loopt vanaf het rechterbeen, iliopsoas, buikspieren, tot aan de linkerschouder die iets naar achteren getrokken is. Alle spieren in deze boog gaan zich over enkele frames verkorten en trekken dan in één elegante beweging het achterste been helemaal naar voren in de volgende pas. Die krachtige samentrekking resulteert uiteindelijk in de mooie knie-inzet. Bijtrekken achterste been en knie-inzet is één complexe beweging (je zou ook kunnen zeggen: de knie-inzet is geen op zichzelf staande actie, maar is een gevolg van het snel bijtrekken van het been).
Maar voor het zover is, is er de ontspannen zweeffase: een (relatief) rustmoment voor de beenspieren. Het voorste been lijkt ontspannen maar heeft al veel voorspanning, als een hamer die een spijker gaat slaan, om direct een krachtige afzet te kunnen produceren. Het achterste is klaar met zijn (haar) actie, de afzet, en mag even (heel even) hangen. Allerlei rompspieren zijn overigens zeer actief.
… en zie hierna weer het allereerste frame, wat de cyclus compleet maakt. In mijn ogen een vrijwel perfecte looptechniek. Maar, omdat (discussiëren over) looptechniek altijd erg populair is onder looptrainers en lopers, zullen de meningen hier vast over verschillen. En dat is prima… het kan altijd beter.
In onderstaande video kun je nu de gehele loopcyclus goed bekijken.
