Een ongeluk zit in een klein hoekje

Rob kwam onlangs een gewonde hardloper tegen. Wat kun je het beste doen?

De renner die me tegemoet komt, ziet er uit alsof hij is geschminkt voor een zombie-festival. Maar dat lijkt me toch sterk, zondagochtend om acht uur. Dichterbij gekomen schik ik me rot: zijn halve gezicht zit inderdaad onder het bloed. Echt bloed – en waarschijnlijk het zijne.

‘Hé, hallo’, hou ik hem staande. ‘Wat is er gebeurd? Ben je gevallen?’ De jongen is inderdaad gevallen: onder zijn haar zit, zo te zien, een fors bloedende wond aan zijn slaap. Maar hij – laat ik hem Peter noemen – lijkt er niet mee te zitten. Hoewel het een forse klap geweest moet zijn: ook zijn shirt is gescheurd en de halve pijp van zijn broek is aan flarden. Maar Peter ziet er de ernst niet van in. ‘Ik wil gewoon een stukje rennen’.

De training uit mijn EHBO-les neemt het over. Het slachtoffer staat en is aanspreekbaar – maar is hij geestelijk nog in orde? Zo’n klap tegen je kop is niet niks. ‘Wat voor dag is het vandaag?’, vraag ik. Hij antwoord, met een lach: ‘Zaterdag, toch?’ Hmmm… Is dit een serieuze bikkel die me even in de maling neemt? Of heeft hij inderdaad niet door dat het zondagochtend is? Eén ding is zeker: ik ben er niet zeker van dat hij helemaal oké is, dus wil ik hem niet alleen verder laten lopen. Ik bel 112 – ze sturen een ambulance.

Terwijl we wachten probeer ik verder te vissen of Peter helemaal bij de tijd is. ‘Wat heb je gisteravond gedaan? Ben je gaan stappen?’ Wat zal hij als twintiger anders gedaan hebben? ‘Een stukje gelopen’, is het antwoord. Dat stelt me niet echt gerust – in tegendeel. Maar Peter blijft opgewekt en heeft eigenlijk niet zo’n zin om op een ambulance te wachten. ‘Laten we een stukje gaan lopen’, stelt hij voor. Wat mij een steeds minder goed idee lijkt: terwijl we wachten druppelt het bloed van zijn gezicht op zijn schoenen.

Peter draagt trouwens gewone modieuze gympen, hij is dus geen geoefende loper. Maar ja: zelf ben ik vorig jaar nog monumentaal op mijn plaat gegaan, in mijn dure Asics, omdat ik te verdiept was in mijn Runkeeper-app om een betonrand op te merken die in de berm lag. Gelukkig was alles toen nog heel (behalve mijn iPhone).

Ondertussen stopt er een auto van een thuiszorginstelling. De bestuurster had ‘Peter’ ook al zien lopen, onder het bloed, had de politie gebeld en komt nu even checken of die al gearriveerd is. Nee dus. Maar ik houd de boel wel in de gaten hier, dus zij kan weer door.

Na een paar minuten arriveert de motorambulance en dan maak ik een fout: nog voordat de man is afgestapt en zijn helm af heeft, steek ik mijn hand op en loop verder. Want ja, het motregent en ik koel behoorlijk af. Maar wat heb ik nu geleerd tijdens EHBO? Altijd het slachtoffer even netjes overdragen aan de ambulance. Zoiets dus: ‘Meneer is waarschijnlijk gevallen, ik was er niet bij, ik weet niet of hij buiten westen is geweest. Hij heeft een hoofdwond en hij kijkt me een tikje in de war, maar dat kan ook aan mij liggen’. Goed: het is geen cruciale, levensreddende informatie. De vragen die ik stelde, stelt de ambulancebroeder zelf ook – en beter. Maar toch: een verbeterpuntje.

De week daarop houd ik wat zenuwachtig het regionale nieuws  bij: ik vrees een bericht met niet al te best nieuws over een hardloper. Maar het blijft stil. Dus Peter: ik hoop dat het goed met je gaat, en dat ik je op een zondagochtend weer tegen kom. Als je na zo’n val toch weer gaat hardlopen, ben je een serieuze doorzetter die nog lang niet klaar is met lopen.

Dus koop alsjeblieft betere schoenen.

Tot slot: wat leren we hier nu van?

Ga nooit op weg zonder telefoon. Je weet nooit of je eens 112 moet bellen, voor anderen of voor jezelf.

Zorg dat mensen jouw naam kunnen achterhalen, ook als je bewusteloos bent. Er zijn sos-hangers te koop, zelf heb ik een plaatje met een qr-code aan mijn schoenveters. Aan de veters van mijn oude hardloopschoenen, welteverstaan, die inmiddels onderin de kast op de slaapkamer liggen. Lekker handig.

En dit gaat misschien wat ver, maar: overweeg eens een EHBO-diploma te halen. Ik heb er een, en in dit geval maakte het helemaal niks uit, maar je weet nooit of het eens van pas komt. Ook voor niet-hardlopers, trouwens.

Keep on running – maar doe het veilig!

De beste looptips en inspirerende artikelen elk vrijdag in je mailbox?

Meld je aan voor onze nieuwsbrief en mis niets!

Ha loper, graag even je aandacht. Op ProRun doen we dagelijks ons best om je te informeren, motiveren en inspireren. We bieden je handige tools, zoals de hardloopkalender, runlog en calculator.

Dit vraagt tijd en geld. Trakteer ons op een kop koffie en € 2,50. Iets meer mag natuurlijk ook.

Dan schrijven en bouwen (en lopen) wij verder.

Alvast bedankt!

Meer uit Columns & meer