Blijkbaar moet Bob zó nodig plassen dat hij ons er midden in de nacht voor wekt. Mijn man vertrekt met hem naar buiten.
Daar lig ik dan. Dankbaar dat ik niet naar buiten hoef, maar ook balend omdat ik heel moeilijk opnieuw in slaap val als ik op een dergelijk tijdstip wakker word. ‘Ontspan en maak je niet druk’ denk ik, mezelf druk makend.
Ik denk aan de deelnemers van The Worlds Toughest Race; een show op Amazon waarnaar ik de afgelopen dagen keek. Afhankelijk van hoe ‘goed’ ze zijn, strijden in deze race teams van vier personen tussen de zes en elf dagen over een loodzwaar traject van 671 kilometer. Het parcours loopt over modderige bergen, door rivieren, over rotswanden en een ruige oceaan in en rond Fiji. Deelnemers roeien, fietsen, bolderen, zwemmen en hiken vrijwel zonder te slapen.
Hoe doen ze dat? Hoe leveren ze fysieke topprestaties op slechts een paar uurtjes rust? Ik vrees dat ik morgen niet eens een normale, suffe dag doorkom na deze nacht.
Ik denk aan de 100 kilometer die ik zeer binnenkort ga lopen met twee loopvrienden. Met the Worlds Toughest Race in mijn achterhoofd moet ik een beetje lachen om het feit dat we daar best ‘een ding’ van maken. Ineens stelt het eigenlijk niet zoveel meer voor. Als ik tijdens die 100 km moe word, dan zal ik daaraan denken. 100 Kilometer hardlopen valt enorm mee als je je bedenkt dat je daarna niet ook nog 571 km andere dingen moet doen zonder te slapen.
Een herinnering dringt zich aan me op: de nacht voordat ik de marathon van London liep. Mijn man werd tijdens de voorafgaande avond beroofd in een restaurant waardoor ik uiteindelijk maar drie uurtjes sliep. Ik was boos op de dieven, maar besloot ze niet ook mijn marathon te laten verpesten. Uiteindelijk liep ik een snelle tijd en genoot ik van die dag waarop ik 6 star finisher werd. Blijkbaar kan ik toch best iets zonder veel te slapen.
Ik denk aan wat mijn moeder altijd zei wanneer ik als kind de slaap niet kon vatten; ‘Als je ligt dan rust je toch’. Waarmee ze bedoelde dat je heus niet per se hoeft te slapen om tot rust te komen. Die wijze woorden uit mijn jeugd, zorgen er nog vaak voor dat ik me ontspan waardoor ik alsnog in slaap kom.
Ook dit keer hebben de woorden van mijn moeder effect.
Siem
Een nacht of de laatste nacht voor een wedstrijd slecht slapen komt heel vaak voor, maar is geen probleem. Je kunt evengoed prima presteren. Wel belangrijk isa dat je de periode ervoor met veel trainingskilometers voldoende slaap pakt.
Hedwig van Bree
absoluut waar, dat is wat ik inmiddels inderdaad ook heb ondervonden. Maakt wel dat ik mij des te meer verbaas over de deelnemers van het programma dat ik aanhaalde 😉
Eveline
Ja, heel herkenbaar <3 die moeders: "Als je ligt, rust je toch" zei mijn moeder ook altijd én ik weer tegen mijn kinderen in hun kindertijd. Dan ging je niet liggen vechten in de "ik MOET slapen" modus en lukte het alsnog toch wel 😉 Als je gaat vechten tegen de niet-kunnen-slapen in iedergeval niet meer.
Hedwig van Bree
Grappig, ik heb dit nu al van een aantal moeders als reactie gehad. Blijkbaar leren we elkaar allemaal dezelfde (best wel wijze) les!
Sonja Schaart
Mooi verhaal Hedwig en fijn te horen dat er toch iets positiefs is blijven hangen uit je jeugd. Ook ik denk nog steeds als ik niet de slaap kan pakken dat ik in ieder geval aan het rusten ben.
Succes met je 100 km. Weer een enorme uitdaging.
Denk dat het gaat lukken maar mocht je het moeilijk krijgen, niet doorgaan maar stoppen. Ook daarin heb ik vertrouwen.
Hedwig van Bree
‘dat er toch iets positiefs is blijven hangen uit je jeugd’ ha ha ha!! Er is enorm veel positiefs blijven hangen uit mijn jeugd.
xx