Vorig jaar bleef Hedwig dichtbij huis tijdens haar vakantie. Ze schreef er een mooi artikel over.
Ritmisch tikken mijn zolen op de tegels van de stoep. Ingespannen houd ik de ondergrond waarop ik loop in de gaten; het zou niet voor het eerst zijn dat ik val. Soms drukken boomwortels een tegel omhoog of verspreidt een kleine delta van geasfalteerde wortels zich over het wegdek. Laaghangende takken dwingen me zo nu en dan het fietspad op, dat op deze ochtend al druk bereden wordt door groepjes wielrenners. Hard racen ze me voorbij terwijl ik zo snel mogelijk terugkeer naar de veiligheid van de stoep. Ik loop op een rustig en daardoor aangenaam tempo. Toch is het lopen vandaag inspannend; het is warm en de luchtvochtigheid is hoog. Ik voel aan alles dat het zomer is.
Het is zondag; de dag van mijn lange duurlopen. Normaal gesproken loop ik deze in de omgeving van onze woonplaats, en de laatste maanden vaak met dezelfde loper waarmee ik bevriend raakte doordat onze kinderen vrienden zijn. Deze zondag is het anders. Mijn loopvriend is met zijn gezin ver weg en wij zijn op vakantie in Nederland, aan de kust van Noord-Holland. Een groot contrast met voorgaande jaren waarin we afreisden naar verre oorden.
De Dominicaanse Republiek, Aruba, Mauritius maar ook het veel dichterbij gelegen Zweden (Gotland!) kwamen onder andere aan de beurt. Als ik terugdenk aan die reizen zie ik mooie stranden voor me, prachtige natuur en het hardlopend ontdekken van nieuwe steden, dorpen en alles daaromheen. Ik zie mezelf in gedachten, met waterzak op mijn rug, zwerven tussen Gotlandse raukar, ploeteren in de Dominicaanse hitte, vluchten voor een roedel Arubaanse honden en klimmen op de Mauritaanse berg ‘Le Morne Brabant’…
Luisterend naar mijn favoriete true crime podcast ‘De Volksjury’, vervolg ik in het hier en nu mijn weg over de Zandvoortselaan van Zandvoort naar Heemstede. Ik ben onderweg naar Simone om een deel van mijn duurloop met haar door te brengen. Heemstede is nieuw voor mij, besef ik als Simone me even later meeneemt Leyduin in. Deze buitenplaats blijkt prachtig en afwisselend. Terwijl we bijpraten, geef ik mijn ogen de kost; het is groen, soms heuvelachtig, er is waterlandschap en zelfs een uitkijktoren die de chique naam Belvedère draagt. Het voelt onverwacht avontuurlijk om door een local rondgeleid te worden door een voor mij vreemd gebied.
Als ik de laatste tien kilometer weer alleen terugloop naar de kust, vraag ik me onwillekeurig af of dit is hoe het voortaan zal worden. Zal het normaal worden om vakanties dichtbij huis door te brengen? Zal ik in oktober afreizen naar Londen om deel te nemen aan de marathon? Zal ik in april 2021 lopen in Boston zoals dit jaar eigenlijk de bedoeling was? Durven we volgend jaar zomer weer een vliegtuig te nemen naar een exotische bestemming? Ik weet het niet.
Als ik de volgende avond voor een kort herstelloopje door de duinen draaf terwijl de roze-rode zon prachtig onder gaat en er herten staan te grazen in de duinpannen, stel ik vast dat het niet uitmaakt. Niet voor mijn vakantiegeluk en zeker niet voor mijn loopgeluk. Want wat heb ik dit jaar al intens mogen genieten van vreselijk mooie, verrassende oer-Hollandse loopjes!
Arjan de Haart
Hoi Hedwig,
Wat ontzettend leuk én grappig dat jij hier schrijft over Leyduin, nota bene het bos waar ik in mijn jeugd de allereerste hardlooppassen zette. Ik wandelde er, vanaf mijn ouderlijk huis, in pak-hem-beet vijf minuten naartoe en ging dan heerlijk kriskras lopen over alle beschikbare paden. Naderhand kon je via een pad door het ernaast gelegen Vinkenduin naar de derde buitenplaats Woestduin. Ben jij daar ook geweest? Uiteraard deed ik toen nog niet aan tijds- of afstandsregistratie, ik rende gewoon tot ik er genoeg van had. Door jouw verhaal zou ik bijna heimwee krijgen naar die plek en terugverlangen naar mijn jeugd. Ook de weg van Heemstede naar Zandvoort kan ik vanzelfsprekend dromen. Sowieso een prachtige omgeving om te wonen en hard te lopen met bossen, duinen en strand. Daarvoor hoef je dus echt niet naar het buitenland !!
Hedwig van Bree
Dat is inderdaad heel toevallig! Volgens mij ben ik ook langs Woestduin gelopen (in ieder geval komt de naam me erg bekend voor) Ookal loop je nu (even) niet meer:je kan er vast naartoe gaan om te wandelen, dat is ook hartstikke leuk!
Paul Markus
Wat leuk om dit stukje van je te lezen, Hedwig! We blijven lopen!
Hedwig
Dank je wel Paul! En inderdaad: gewoon blijven lopen 😉
Dorothé Jansen
Nederland is mooi maar ik hoop toch wel dat er weer een tijd komt dat (buitenlandse) wedstrijden weer mogelijk zijn.
Hedwig
Zeker Dorothé, dat hoop ik ergens ook wel. Het is in ieder geval fijn om te voelen dat ik me hardlopend ook in Nederland prima vermaak.
Sonja Schaart
Ik hang weer aan je lippen Hedwig! Weer zo mooi jouw loopgenot beschreven. Zo fijn dat je deze sport overal kan doen en genieten van steeds weer een andere omgeving! Ik blijf je volgen! Succes! X
Anoniem
Dank je wel! Het is fijn te merken dat lopen altijd en overal kan, al is dat tijdelijk in eigen land. 🙂 x
Hedwig
Dank je wel! Wat een lieve reactie! x