Een dik PR op de 10 kilometer: vijf redenen

Vorige week schreef ik een bloggie: waarom het wél goed is om voor een PR te trainen. Daarin schreef ik over een loopevenement van 10 kilometer en mijn wens om een nieuw persoonlijk record te lopen.

Dat is gelukt.

Zondag liep ik bij Indie10 een tien kilometer in 33:29. Dik twee minuten van mijn PR af. Twee minuten!

Na afloop sprak ik in de kantine van WV Amsterdam met S. Mijn startnummer zat nog op mijn buik gespeld, het zout plakte nog bij mijn slapen.

‘Wat is het geheim van het schema van Klaas?’ vroeg S.

S. wil weten hoe het kan dat ik (op mijn 42ste) de afgelopen vijf maanden zoveel sneller geworden ben. Ik lig op koers voor een marathon onder de 2:38 en ik had zojuist – tijdens mijn marathonvoorbereiding – mijn 10-kilometer-tijd flink aangescherpt. En ik was niet de enige van het cluppie van KBoom Running Team, ook Toon en David liepen een dik PR en twee oude bekenden (Marieke K. en Marieke B.) liepen ook snoeihard. Het lijkt bijna een garantie: meld je aan bij Klaas Boomsma en het regent records.

Na een flesje water en twee koffie (hardlopers blijken vaak goede praters) kwamen we tot 5 redenen

1. Het schema van Klaas is een perfecte mix van (korte) interval, blokken op wedstrijdtempo en rustige kilometers. Bij sommige looptrainers gaat er nu een wenkbrauw omhoog: ‘ja, en wat is dan precies het geheim?’ Lopers die al langer bij een looptrainer zitten en veel variëren in tempo’s en intervallen, weten het al lang. Maar voor mij is de eindeloze variatie in intervals nog nieuw: 200m, 300m, 400m, 800m, 1000m, 1200m, 1600m, 2000m en dan bij verschillende tempo’s en wisselende pauzes. De mogelijkheden zijn eindeloos.Klaas bedenkt steeds nieuwe combinaties om de training verrassend (en zwaar) te maken. Naast de intervaltraining is Klaas ook fan van van wedstrijdtempo. In mijn geval is dat marathonwattage. Ook daarmee variëren we flink: 1 kilometer, 4 minuten, 8 minuten, 2 kilometer, 5 kilometer, twintig minuten etc. Soms een rustige kilometer tussen de blokken, soms moet ik tussen de blokken pittig door blijven lopen. Dit schema werkt.
2. Nog belangrijker dan het schema is echter Klaas’ enthousiasme voor hardlopen. Ik loop niet alleen blokken op tempo, maar ik krijg de loopvreugde en loophonger erbij. Als ik mijn Strava open, is de kans groot dat Klaas zelf al gelopen heeft en er gaat geen zondag voorbij of Klaas stuurt wel een bericht van een loper die ergens in de wereld iets moois of knaps heeft gedaan. Moet je deze zien….Olympiër Hans Koeleman benadrukt geregeld het belang van verhalen. Mooie verhalen leidt tot mooie prestaties en mooie prestaties leiden tot mooie verhalen. Hardlopen is een efficiënte manier om gezond te worden/blijven en hardlopen kan op hartslag en vermogen voor efficiënte trainingen en snelle tijden. Maar zonder verhalen mis je de romantiek, de ziel, de kleur. Nu wordt het een tikkie hallelujaherig, maar je snapt wat ik bedoel: lopen is méér dan schema’s, omarm dat.
3. De derde reden dat ik mijn PR aan flarden liep, is te danken aan Yoshi Groen, initiatiefnemer van Indie Runner. Hij organiseert leuke evenementen, waar snoeihard gelopen wordt. Met mijn tijd van 33:29” werd ik zondag 77ste (!) van de 115. Zoveel snelle lopers bij mekaar doet iets met je. Wij liepen in een groepje van een man of 8 3:15/ km en het gros van de lopers liep hard bij ons weg. Daardoor wordt het toch normaler om zo hard te lopen en dat geeft een zetje om het te blijven te doen. Op de foto (Harry van ’t Veld) boven dit artikel speel ik met nummer 122 verstoppertje om uit de wind te rennen. De reden dat Yoshi zoveel snelle lopers op de been kreeg, was het afgelaste NK. Benjamin de Haan werd eerste in 28:20 en de hele top 10 liep onder de 30:00 minuten. Deze tijden zijn (in mijn ogen) bizar. Toch motiveert het om lopers vóór je te zien.  Dat werkt waarschijnlijk voor elke afstand en elke gewenste tijd. Of je nu een 5 kilometer in 35 minuten wil lopen of een marathon in 2:10: met een groep lopers in de buurt die hetzelfde doen, ga je harder.
4. In 2014 ben ik begonnen met hardlopen. Na jarenlang te hebben gefietst, ben ik in 2014 begonnen met hardlopen. Spieren, pezen, banden, gewrichten, ligamenten en mijn hoofd zijn inmiddels gewend aan hardlopen. De loophistorie is opgebouwd met marathons en het 14-kilometer-schema, en wat extreme tochten – ook weer met Klaas – en nu lijkt mijn lichaam áán te staan op lopen. De kilometers van de afgelopen jaren hebben wortel geschoten en nu kan ik vanuit een goede basis, versnellen. Dus dat doen we dan maar 😉
5. De laatste reden dat mijn tijden zo verbeteren, naast schema’s en verhalen van Klaas, een sterk deelnemersveld en de loophistorie, is mijn gewicht. In aanloop naar Rotterdam val ik wat kilo’s af, om harder te kunnen lopen. Toen ik in de calculator van Ron van Megen en Hans van Dijk zag dat drie kilo minder al bijna 10 minuten scheelt, werkte dat wel motiverend om wat minder chocola te eten en wat vaker een koolhydraatarm gerecht te maken. Gevolg: ik ben de laatste maanden vier kilo afgevallen, dus ik kan harder lopen.

In de kantine zitten smalle bekkies in plukjes na te praten over de tien kilometer. All4Running is er met een delegatie, fotografe Barbara Kerkhof loopt met een muts van Mystical Miles rond en schiet mooie plaatjes, Imo Muller maakt filmpjes met zijn telefoon, Frank Futselaar doet een trainingsjack aan (die werd 8ste ?) en in de hoek staat de T.V. aan waarop wordt geschaatst.

‘Tot volgende week,’ Toon heeft weer wat kleur op zijn wangen en pakt zijn fietssleutel.

‘Tot donderdag!’

Met een vers persoonlijk record op zak, staat het vizier alweer op 10 april: de marathon van Rotterdam.

Op naar een volgend record.

En een mooi verhaal.