Een verslaggever van de NOS interviewt Arjen Robben kort na de finish van de Marathon Rotterdam. Hij is kapot, maar dolgelukkig met zijn tijd net onder de 3 uur.
“Zoveel meegemaakt met het voetbal, maar dit komt in het rijtje hoor”, zegt de oud-profvoetballer. “Goal in de Champions League finale, dat niveau?” vraagt de interviewer nog. “Ja!” antwoordt Robben volmondig. “Maanden voor getraind om onder de 3 uur te lopen, en dan lukt het. Er komen zoveel emoties los.”
“Ben je daar maanden mee bezig, waarom?”
De verslaggever snapt vast wel dat je maanden moet trainen voor een marathon, maar in zijn vraag hoor je de verbazing waarom iemand als Robben dat doet. De man die in zijn carrière als voetballer zo’n beetje alles heeft gewonnen wat er te winnen valt. Maanden trainen voor een tijd van minstens 3 kwartier langzamer dan de échte toptijden. Waarom?
Ik bekijk de video van de NOS een dag na de marathon. Luisterend naar de woorden van Robben hoor en zie ik een loper, een marathonloper. Maandenlang getraind en toegeleefd naar die ene dag. Vele honderden kilometers, vaak in de kou, wind en regen. Intervallen op dinsdag en donderdag, een herstelloop op vrijdag en een lange rustige duurloop in het weekend. Blokken op wedstrijdtempo, de twijfel of je dit op die ene dag wel 42,2 kilometer kunt volhouden. In 2013 maakte Robben de winnende in de Champions League finale, maar geen vezel in mijn lijf die zich op dat moment met de voetballer kon identificeren. Nu hoor en zie ik Robben en tegelijk mezelf. Zijn hele voetbalcarrière stelt hij gelijk aan het lopen van een marathon binnen 3 uur. Het is topsport. Een ode aan alle lopers die maandenlang trainen voor een marathon en het waarmaken, in welke tijd dan ook.
Gisteren stond ik aan de start van dezelfde marathon. Vooraan in een startvak niet zo gek ver achter de latere winnaar Bashir Abdi. Terwijl het “You’ll never walk alone” van Lee Towers galmt over de duizenden lopers op de Schiedamsedijk staat Dawit Wolde, één van de favorieten voor de eindzege, nog in de rij voor een Dixie. Naast mij staat neef, vriend en collega Koen, ontspannen als altijd. We lopen allebei met een Stryd op onze schoen en hebben een vergelijkbaar wedstrijdtempo op basis van ons marathonvermogen. Mijn doel is om rond de 265 watt te lopen, iets lager dan Stryd mij aanbeveelt. Afhankelijk van de wind hoort daar een tempo bij van ongeveer 3:55 per km. Een sub 2u45 ligt in het verschiet, bijna 10 minuten sneller dan mijn PR.
De eerste kilometer gaat een paar seconden langzamer, daarna volgen er snellere kilometers van ruim onder 3:50. Tot 30 kilometer gaat het perfect. Kilometers tussen de 3:47 en 3:55. Ondanks het gemiddelde vermogen dat nog onder de aanbevolen 269 watt ligt, wordt het nu serieus zwaar. De kilometertijden lopen iets op tot boven de 3:55. Kilometer 36 gaat voor het eerst in de 4 minuten en mijn benen zijn aan het verzuren. Het voelt nu alsof het vlakke parcours voortdurend omhoog loopt. Ik zie het vermogen teruglopen tot onder de 260, 250, 240, 230.
Met nog 500 meter te gaan en de finish op de Coolsingel in zicht probeer ik nog een versnelling in te zetten, maar niets in mijn lijf werkt mee. Ik zie de klok de seconden wegtikken en weet dat ik te veel tijd heb verspeeld om binnen 2u45 te finishen, maar de handen moeten de lucht in. Dat had ik mezelf vooraf voorgenomen. Zelfs dat kost me de grootste moeite. Na 2 uur 46 minuten en 46 seconden loop ik over de finishmat van mijn achtste marathon, exact 7,5 minuten sneller dan ooit.
Nog geen halve meter over de eindstreep vraagt een EHBO’er van het Rode Kruis of het gaat. Ik weet alleen maar met mijn hoofd te schudden en voor ik het weet word ik in een rolstoel gezet en de EHBO-tent ingereden. Languit op een stretcher, terwijl mijn temperatuur en bloeddruk worden gemeten, kom ik tot het besef dat ik alles heb gegeven en dat maanden van training hebben geleid tot een prestatie waarvan ik een jaar terug nooit had gedacht dat het überhaupt mogelijk was. Maar het is meer dan dat, het is de vreugde die het lopen met zich meebrengt. Alle trainingen die zijn voorafgegaan.
Als ik op eigen kracht de EHBO-tent uitloop zie ik mijn loopmaatje Thijs van Team KBoom, die net gefinisht is. Hij is kapot en heeft gestreden voor een tijd onder de 3 uur. Hij heeft het gered en kan zijn tranen nauwelijks de baas.
Waarom maanden trainen voor een marathon? Een loper zal het zichzelf nooit afvragen.
Menno
Gefeliciteerd hoor, heel knap. En je kunt nu ook vol trots je PR-tijd aanpassen in je profiel onder je foto!
Henk Kooijmans
Ik liep achter jou Mark, met een schema van Kboom. Heel goed gedaan!
Zelf liep ik ook een dik PR, dankzij het schema van Klaas, 25 minuut beter dan 2022.
Laas Bonnema
Mooi verwoord , ook het verhaal over Robben herkenbaar. De trainingen, het proces , de strijd met je zelf in de wedstrijd en dan finishen. De tijd hoeft niet altijd belangrijk te zijn , de euforie en dat je het gedaan hebt wel . Ook na 48 marathons nog steeds dit gevoel .
Daniella
Mooi & herkenbaar!
Peter
Handen in de lucht voor deze marathonode.
Wim
Je kon het niet mooier verwoorden Mark 👌. Proficiat met je stevige tijd 💪. Ik kwam beetje later binnen op 2:53:58 en heb als bijna 46 jarige mijn PR van vorig jaar 4 minuten scherper gesteld. Ikzelf hardloop nog maar 5 jaar maar geniet nog steeds van iedere opbouw naar een marathon. The road to get there is het mooiste, de marathon is de kers op de taart 🎂.
Trouwens proficiat aan iedereen die ooit een marathon gelopen heeft of zal lopen (ongeacht de aankomsttijd) , het blijft verdorie een “hell of a distance”.
Eline
Mooi!
Karin Verheijden
Gefeliciteerd Mark. Je hebt een topprestatie geleverd. Die sub 2:45 komt er zeker ook nog wel. Herkenbaar stukje overigens 😀
John Eising
Wow! Mooi geschreven Mark.
W.de Lange. ( opa Wim.)
Je geeft heel goed weer hoe een marathon loper bezig is met zijn sport. Voor ons heel leerzaam. Je leeft er een heel jaar mee. We wensen je nog vele jaren gezondheid zodat je jouw mooie sport nog lang kan doen. Hartelijk groeten van ons.
Franklin | looptechniek.net
Held 🙏🏼
Liesbeth
Weer heel mooi geschreven Mark, het was een mooie uitdaging en een prachtige eindtijd voor jou!! 👌🥇😍
Albert
Mooie blog Mark.
Wij hebben hier voetballer thuis die weinig begrijpen van de marathon. Dit helpt! 😀