Zaterdag 24 februari: ik vlieg naar Malta om daar op zondag mee te doen met de Malta Marathon. Omdat dit een last minute beslissing is, heb ik me ingeschreven voor de halve. Dat leek me ver genoeg. Met een verval van 200 meter zou me dat hoogstwaarschijnlijk een p.r. opleveren. Leuk! Ik heb er zin in. De laatste kilometers van de vlucht lijken een ritje in de achtbaan. Een voorbode?
Het Maltezer kruis
Hèt symbool van Malta is het Maltezer kruis. Trots zijn de Maltezen op hun geschiedenis. De ridders van de Johannieter orde (de Maltezer Ridders) voeren dit symbool. In 1565 waren zij de eersten die, met beperkte middelen, de machtige heersende Ottomaanse Turken versloegen. Aan deze gebeurtenis wordt nog steeds gerefereerd als de ‘Great Siege’.
Zwemmen naar de finish
Terwijl in Nederland weerrecords worden verbroken verkleurt de lucht boven Malta naar gitzwart. Het lijkt wel nacht. Donder en bliksem. Het hagelt en alles is binnen mum van tijd wit. Wat nu valt, valt morgen niet. Het busje brengt mij en de andere pers naar de startnummeruitgifte. Het valt ons op dat de finishboog op de kade inmiddels in ruim 30 cm het water staat. We grappen nog dat we morgen moeten zwemmen naar de finish.
What could possibly go wrong?
De startnummeruitgifte is in het winkelcentrum. Er staat een gezellige groep lopers van over de hele wereld. Zo’n 5000 worden er verwacht, waarvan 3000 overzeese deelnemers. Er zijn 3 afstanden; de hele, de halve en een 10 km. Terwijl we in de rij staan wordt ons nog wel even gemeld dat ’s avonds een overleg zal plaatsvinden met de autoriteiten over het weer en dat er een mogelijkheid bestaat dat de Malta Marathon niet door gaat. Ach, een beetje wind en regen zijn we in Nederland toch wel gewend? Wat kan er mis gaan?
Sneeuwpoppen
Met de gids vertrekken we naar ons hotel. Vanaf de luchthaven is de noordoost kant van het eiland een aaneenschakeling van bebouwing. Wat opvalt is de uniformiteit in architectuur maar nog meer valt de kleur van de bouwsels op. Malta heeft 1 bodemschat en dat is letterlijk de bodem. Alle gebouwen zijn opgetrokken uit limestone. Mij valt op dat de daken plat zijn. Waarop de gids zegt: “Er is geen noodzaak voor een puntdak want er is hier geen sneeuw”. Eh…luttele uren later verschijnen de eerste foto’s op social media van sneeuwpoppen op Malta.
“Maltezer” kruis door de marathon
Even voor 21 uur valt het doek voor de Malta Marathon. Een groot rood kruis verschijnt op Social Media, duidelijker kan het niet zijn. De weersvoorspellingen zijn te slecht, het is onverantwoord om de race door te laten gaan. Het valt wat deelnemers rauw op hun dak, ze zijn niet voor niets de halve wereld over gereisd om mee te doen. De organisatie had nog even overwogen om iedereen een heel klein stukje te laten lopen zodat zij iedereen een medaille kon uitreiken. Een sympathieke gedachte maar een onhaalbare. Voor het eerst in 30 jaar geen Malta Marathon.
Meet Gregale: it’s a bitch
In het middellandse zeegebied zijn een aantal kenmerkende winden die allemaal hun eigen naam hebben. Wie kent niet de Mistral of de Sirocco? De storm uit het noordoosten luistert naar de naam Gregale. Het is een onstuimige kennismaking. ’s Nachts doe ik geen oog dicht. De storm, inmiddels windkracht 8-9 met uitschieters naar 11, beukt tegen mijn ramen. Om 3 uur gaat het brandalarm. Terwijl ik in mijn pyjama de gang op storm, blijkt verder iedereen in hun kamer te blijven. Ik dan maar ook. Voor de zekerheid leg ik iets gemakkelijks neer om aan te trekken voor het geval we moeten evacuëren.
Vliegende vissen
Raceday! De premier van Malta raadt iedereen aan om binnen te blijven. Een beetje eigenwijs ga ik toch naar buiten. Het is veel erger dan ik dacht. Er vliegen honderden vissen door de lucht. Wat blijkt? Voor de kust liggen een aantal viskwekerijen in zee. Eentje moet door de storm verwoest zijn. Op social media zijn filmpjes te vinden van Maltezers die gewapend met tassen de storm trotseren. Honderden vissen liggen op de weg, zo voor het oprapen. Verser kan niet.
Calm after the storm
Het is stom toeval dat zo’n storm, volgens Maltezers de ergste ooit, het eiland precies treft op de dag dat er een hardloopevenement wordt georganiseerd. Bomen om als lucifershoutjes, stroomstoringen, evacuaties uit ondergelopen gebouwen, boten op de kade, busjes in de zee. De dag er na is duidelijk welke ravage Gregale heeft aangericht. De zee is nog wild maar de zon komt tevoorschijn. Ergerlijk genoeg popt het liedje van de The Common Linnets op in mijn hoofd.
The Great Siege
De grote overwinning: de Maltezer ridders wonnen in 1565 tegen alle verwachtingen in de strijd met de Ottomaanse Turken. Voor die tijd was Malta niet veel meer dan een klomp steen in de Middellandse Zee. De Maltezer ridders zijn verantwoordelijk voor de aanleg van Valetta, de hoofstad, en de haven. Valetta is een door Uneso beschermt stadsgezicht en onze gids laat met trots de stad zien. Het is zeker meer dan een bezoek waard. Tussen de middag eten we vis (!) in een prachtig authentiek haventje bij Marsaxlokk. Een groter contrast met de storm is er bijna niet. Wat een rust in dit bijna slaperige dorpje. Via een omweg langs de zuidkant van het eiland kom ik weer terug in het hotel. De zuidkant is, vind ik, verreweg de mooiste kant van het eiland. Steile kliffen, veel groen, turkoois water, prachtige vergezichten.
Hardlopen op Malta
Over de Malta Marathon kan kort zijn: die was er niet. Wel ben ik er van overtuigd dat Malta zeer de moeite waard is om naar af te reizen om te gaan hardlopen. De sfeer is goed, de organisatie staat als een huis. Op foto’s van voorgaande jaren is te zien dat het vaak mooi weer, zelfs warm. De route gaat van A naar B, langs bebouwing maar vooral ook langs het groen. De laatste kilometers door de jachthavens en langs oude gebouwen. In 2020 zal de Malta Marathon weer plaatsvinden. What could possibly go wrong?
