We gaan met de bus naar Burgh-Haamstede en daarna lopen we naar Zoutelande.
Het klinkt als een leuk schoolreisje, maar het is de Kustmarathon in Zeeland: volgens Zeeuwen de mooiste én zwaarste marathon van Nederland.
Al jaren denk ik in het voorjaar: dit jaar wil ik de Kustmarathon lopen.
En al jaren denk ik eind augustus: toch maar Amsterdam, lekker op mijn stadsfiets naar de start en dan rennen in mijn eigen stad.
Dit jaar wint de hang naar avontuur en wat nieuws. Samen met Eline vertrek ik vrijdagmiddag naar Zeeland en zaterdagochtend zitten we in de bus naar de start.
Hoeveel gels heb jij mee? Ben je in vorm? Welk schema volgde je? Er zijn gesprekken die je bij iedere marathon hoort.
Ook zijn er typische Kustmarathongesprekken: Het strand is gunstig dit jaar. De wind is verschrikkelijk dit jaar.
In de sporthal van Burgh-Haamstede krijg ik vaak de vraag die je bij iedere marathon krijgt: welke tijd wil je lopen?
Na mijn antwoord: 3u15, krijg ik steevast de opmerking: de kustmarathon loop je niet voor een tijd.
De vraag die hier niet gesteld hoeft te worden, wordt toch door iedereen gesteld. We blijven marathonlopers 😉
We hadden geen idee welke tijd mogelijk was.
20 kilometer schuine wind, voornamelijk asfalt.
Dan 6 kilometer strand en keiharde wind.
Daarna door de duinen, over trappen, zandstroken, geniepige hoogteverschillen en nog meer wind.
Op welke tijd ga je dan weg?
3u15, was het plan. Eline liep vorig jaar in Amsterdam 2u56 en is in bloedvorm. Recent liep ze een PR op 10 mijl en won ze de Halve van Haarlem. We hadden bij eerdere uitslagen gezien dat bij de vrouwen een podium mogelijk was met een tijd van 3u15.
Dus het plan is simpel: we gaan weg op 3u15 en als we zien dat Eline bij de eerste drie zit, lopen we zo hard als mogelijk, als we slechte benen hebben óf als er veel snelle vrouwen meedoen, kijken we na 25 kilometer wel wat we doen.
Na 25 kilometer is er echter geen plan meer
De eerste twintig kilometer zijn een feestje. Schitterend parcours, we lopen van groepje naar groepje en zitten na 16 kilometer in een grote groep, met vier andere vrouwen. Vermoedelijk plek 4 t/m 9 bij de vrouwen. Dat kan spannend worden.
Even voorbij twintig kilometer draaien we het strand op. Een lange strook mul zand, tot we bij het harde strand zijn. Eline vindt geen ritme in het mulle zand, het slaat in haar lies en in haar rug. Eenmaal op het harde strand is de groep uit beeld en de pijn in haar lies en rug verdwijnen niet. Stukje wandelen, stukje rustig rennen. Na 2,5 jaar loopsuccessen waar persoonlijke records, parcoursrecords en podiumplekken elkaar afwisselen, is dit nieuw.
Het gaat niet.
Na afloop stuurt een vriendin een appje: sometimes you win, sometimes you learn.
Eline stapt na 28 kilometer uit en vindt daar een lift naar de finish. Of het toch lukt om te genieten van een weekendje Zeeland? Zeker!
Zelf loop ik na 28 kilometer alleen door. Een gekke marathon: goed gehumeurd in het startvak, nog beter gehumeurd door het schitterende parcours en het mooie tempo en de goede groepen tot kilometer 20. Daarna met een schitterende zee rechts, vooral herbezinning en twijfel: wat is wijsheid? Daarna een loodzwaar stuk met keiharde wind, veel enthousiaste supporters en de hele tijd de zee: soms als een rustgevende vriend, soms als een angstaanjagende vijand.
Met nog 5 kilometer te gaan een cadeautje: wind mee.
Drie kilometer voor de finish kom ik Martijn de Vries tegen. Een beroemde hardloper uit Middelburg die door iedereen wordt herkend en toegejuicht.
In de finishstraat zie ik Eline: met een lach.
Al met al: een heerlijk weekend. Mooi. Zwaar. Leerzaam. Een traan. Een lach. Zee. Wind. Veel aardige mensen. Diepgaan. Een avontuur.
Mijn vierde marathon voor de 12-provincies en een bevestiging van wat we al lang weten: voor schitterende loopavonturen hoeven we de grens niet over.
Kustmarathon, bedankt! Je was angstaanjagend, zwaar én vriendelijk.
Michelle van der Made
Mooi stukje! En mocht je wellicht nog eens een zwaardere marathon willen doen, dan denk ik dat de trappenmarathon wint van deze qua zwaarheid. Niet de typische wegmarathon, maar wel met een fantastische sfeer. En in Limburg, dus dan heb je er weer een provincie bij 😉
Bert Kwint
Ook voor langzame lopers (zoals schrijver dezes) is dit een aanrader. Een uitdagend parcours, perfecte organisatie, gezellig en meelevend publiek en enthousiaste vrijwilligers.
Alex Fenijn
Mooi verslag van een gemene marathon
Sterk gelopen naar het onbekende 👊👍
Koen de Jong
Dank voor je aardige reactie Alex! Het was werkelijk prachtig.
Claudia van Sighem
Genoten van je verhaal! Je slaat de spijker op
z”n kop! Dit is dé Kustmarathon!
Koen de Jong
Ode aan de Kustmarathon Claudia!
Leon Joosse
Niets voor niets de mooiste en de zwaarste van NL
Koen de Jong
Met recht Leon.
Bram van den Helder
Wat een leuk stuk! Complimenten voor je race en schrijfstijl!
Koen de Jong
Merci Bram, was je zelf ook in Zoutelande?
Niels
Kustmarathon is een ervaring op zich! Uniek parcours en sfeer. De laatste jaren alle marathons met Stryd gelopen maar hier is het lastig door de wind en het losse zand. Zeer zwaar dit jaar gezien de verschillen tussen PR en finishtijden van de diverse (top)lopers.
Koen de Jong
Ja, het was een zware editie. Hoe bevalt Stryd bij andere marathons Niels?