Moe werd ik er wel eens van; de reacties op het feit dat mijn (trail)loopschoenen mee gaan in de vakantiebagage. Uitrusten is voor mij veel meer iets van dingen mogen en niet van dingen moeten. Ik moèt niet hardlopen op vakantie, ik mág op avontuur in een andere omgeving. En bovendien: hoe lang loop je hard op een dag? Van die 24 uur blijft er nog genoeg over om te lapzwanzen, te nietsnutten en te niksen.
Google Translate
Dus zo kwam het dat manlief en ik aan de start van een lokaal loopje stonden in Toscane. Met het betere Google speurwerk en veel doorklikken vond ik een loopje in de heuvels boven Florence. Slechts 20 kilometer van onze vakantiehuisje gelegen. Nee, onze tieners vonden het geen enkel probleem als papa en mama even weg gingen. Want wifi en zwembad zonder ouderlijk gezeur: wat had je nog meer nodig?!
De site was in het Italiaans en Google Translate voorzag mij van de broodnodige en soms hilarische vertaling. Inschrijven lukte en dankzij onze bijna gepensioneerde huisarts was het verkrijgen van het vereiste medische certificaat geen enkel probleem. “Hoe gaat het met u?” was zijn vraag. Ik zei: “Goed.” En zwierig plaatste hij zijn handtekening.
Kleurrijk
Via allemaal spannende bergpaadjes reden wij op weg naar het plaatsje waar de start en finish van het loopje zou zijn. Het was ons niet helemaal duidelijk waar het precies was maar we wisten dat we goed zaten toen we allemaal wonderlijk uitgedoste personen door een dorpje zagen lopen. Hardloopkleding in kleuren die pijn aan je ogen deden. Eigenlijk precies zoals we er zelf ook uitzagen.
De hartelijke Italiaan waar ik vrolijk mailcontact mee had gehad was snel gevonden. Maar; hij sprak geen woord Engels. Hij was niet voor één gat te vangen. Hij koppelde ons aan de enige engelsprekende bewoner van het dorpje. En deze meneer kweet zich enthousiast van zijn taak. Als VIP’s werden we het dorp rondgeleid en alle wetenswaardigheden kregen we te horen. Wat een welkom!
In gestrekte draf
De start van de 18 km trailrun bleek op het grasveld van de lokale voetbalvereniging. Eerst nog tijd voor een groepsfoto voor de massaal uitgerukte lokale pers. In rap Italiaans werd ons verteld wat ons te verwachten stond. Dit verstonden wij uiteraard niet, maar met wat handen- en voetenwerk werd ons duidelijk dat er lintjes hingen en er enkele waterposten onderweg zouden staan. Eigenlijk wat je ook al verwacht te horen.
Opeens begon iedereen te rennen dus wij in gestrekte draf er achter aan. We begrepen het niet maar we bleken gestart! Direct omhoog door het dorp waar we net van onze gids een rondleiding hadden gekregen. De route voerde ons door de bossen en over de hellingen van een warm en pittig stukje Toscane. Met prachtige vergezichten. Het was meer dan de moeite waard! Onderweg werden we aangemoedigd door vrolijke vrijwilligers die ons voorzagen van bekertjes water.
Gedroogde paddenstoelen
De laatste meters voor de finish zetten wij de sprint in. En zo kwam het dat we bijna de winnaars van race van hun sokken liepen. Die werden namelijk net gehuldigd onder de finishboog. Denk niet dat je hier een medaille of beker krijgt als je hier op het podium staat. Nee, de winnaar krijgt een uit de kluiten gewassen Parmaham, nummer 2 een bergkaas van een paar kilo en de nummer 3 een kleine variant van die kaas. En wij? Wij kregen een zakje gedroogde paddenstoelen!
2019
En dit jaar? Ach, laat ik het zo zeggen. Aan manlief vroeg ik of hij het leuk zou vinden om tijdens de vakantie weer een loopje te doen. Hij reageerde bevestigend toen hij hoorde dat deze ‘slechts’ 19 km lang zou zijn. Wijselijk heb ik mijn mond gehouden over het aantal hoogtemeters; 1320 D+. Je mag hier 5.30 uur over doen. De loop in de provincie Malaga heeft als slogan: ‘Mas piedras Mas diversion’. Volgens Google Translate: ‘Meer stenen Meer plezier’. Het doet voor het ergste vrezen.
