Halve van Egmond met de Stryd Next Gen

Onze razende Stryd-reporter John Eising doet hier regelmatig verslag van zijn ervaringen met lopen op vermogen en deelt hier tips om zoveel mogelijk uit de vermogensmeter te halen. Dit verslag gaat over Johns Halve van Egmond.

Vandaag staat de Halve Marathon van Egmond op de agenda. Ik liep deze ‘zwaarste halve marathon van Nederland’ met de nieuwste Stryd-vermogensmeter: de Next Gen. In de afgelopen twee maanden heb ik er alweer zo’n 350 kilometer mee getraind. Na het analyseren van de eerste data, bleek de Next Gen nogal enthousiast over de wind. Niet z’n voorganger Wind, maar de parameter airpower. Dit getal geeft het verlies door wind aan. Het bleek een fout in een algoritme te zijn. Het goede nieuws is dat Stryd een update heeft voor dit probleem. Die heb ik inmiddels geïnstalleerd. En… heeft dit effect gehad?

Het is kwart over zeven in de ochtend als mijn wekker afloopt. Tijd voor koffie! Mijn startnummer besluit ik ‘toch’ maar aan mijn singlet vast te nieten. Vanwege de wind en daarbij horende gevoelstemperatuur lijkt het me zeer verstandig om met een thermoshirt onder mijn singlet te lopen. Natuurlijk lekker in een korte running short. Mijn Stryd heb ik vastgeklikt aan de oranje Nike Vaporfly’s. Helemaal klaar voor Egmond.

Watt zegt Stryd?

Volgens Stryd kan ik vandaag 1:37 nog wat lopen bij een vermogen van 301 Watt. Omdat ik graag ónder de 1:37 wil lopen, tel ik er twee watt bij. Dat is dan nog ruim binnen de marge, zie ik in het dashboard. Eindtijd: 1:36:31, volgens de calculatietool. Voor de zekerheid app ik het alvast maar naar Klaas, om achteraf daadwerkelijk aan te kunnen tonen dat ik het echt vooraf heb berekend. De trainer vindt het een mooi streven. (..) En dan steeds heb ik dat gevoel. Het gevoel dat ik iets vergeet. Maar wat(t) toch?

De rit naar Alkmaar verloopt aangenaam en zonnig. Aangekomen bij het sportpaleis blijkt het flink koud te zijn. Er staat een stevige wind. Zodra ik de pendelbus uitstap, blijk ik ruim op tijd te zijn. Nog ruim een uur voor de start. Ik besluit eerst maar eens te kijken waar ik het startvak straks in kan.

De start

Zodra ik m’n kleding heb afgegeven, loop ik warm. Wat een enorme wind staat er zeg! Als ik het startvak in wil, blijk ik helemaal naar achteren te moeten lopen. Inmiddels klinkt het startschot voor mijn startvak en kan ik direct van start. Mijn AppleWatch weet de Stryd moeiteloos te vinden en met een druk op de groene knop tik ik af. Al rennende, met 306 watt op de klok, trek ik mijn handschoenen weer aan. Want: koud, weet u nog? Zo! De kop is eraf. Met luid gejuich worden we aangemoedigd. De eerste meters van de 48e editie van de Egmond Halve Marathon zitten er al op. Nog maar 21 kilometer te gaan!

500 meter

Na zo’n 500 meter draaien we al het strand op. Het publiek is ook hier erg enthousiast. Het eerste stuk is ontzettend mul en zwaar. Eerst maar eens zoeken naar de juiste kant om zoveel mogelijk uit de wind te lopen. Ik heb echt moeite om het vermogen op 302 watt te houden. Dat komt omdat het lastig is de juiste ondergrond te vinden, langzamere lopers voorbij te lopen en… die wind! Als ik naar een volgend groepje wil lopen, merk ik hoe enorm hard het waait. Iedereen is op zoek naar grip en wil uit het mulle deel van het strand blijven.

Nog maar 2 kilometer…strand!

Ik volg een groepje lopers en we blijven steken in een mul stuk. Hoeveel ik al gelopen heb? Vijf kilometer nog maar. Dat betekent nog dik twee kilometer ploegen. De Stryd geeft 245 watt aan. Ik sta dan ook bijna stil. We gaan allemaal weer terug naar rechts. Vlak aan het water lopen, lijkt beter. Maar daar is het ook niet al te best. Mijn Vaporfly’s zinken weg in het nog vochtige zand. Dan maar weer terug naar het groepje. Het is echt ongelooflijk knap hoe sommige gasten toch enorm hard blijven lopen. Een kleine dame uit ‘ons’ groepje geeft het tempo aan. Ik verbaas me hoeveel verschillende soorten shirts er toch zijn.

Kilometer 7: het strand af klimmen

Na zo’n zeven kilometer is de opgang van het strand er dan eindelijk. Weer ploegen door het mulle zand en dan omhoog. Het publiek is echt ontzettend leuk hier. Uit volle borst moedigt iedereen de lopers, natuurlijk bij naam, aan. Ook hier in Egmond staat je naam duidelijk leesbaar op het startnummer. Dat motiveert overigens enorm. Maar het is een pittig stukje zo omhoog… De duinen in over het schelpenpad. Hier is het ontzettend smal. Inhalen is best riskant, omdat je dan even naast het pad moet lopen. Ineens verstap ik me en struikel. Een loper naast me vangt me op. Vrienden voor het leven! Als het schelpenpad weer omhoog gaat, haal ik dan eindelijk de 300+ waardes. Maar daar heb ik niet zoveel aan. Mijn tempo gaat flink omlaag.

10!

Op 10 kilometer zie ik dat ik ruim 5 minuten al ben kwijtgeraakt. Omdat het volgende stuk redelijk vlak en verhard is, verwacht ik hier wel wat tijd goed te maken. Tot zo’n 16 kilometer schommel ik wat rond de 300 Watt. Harder lukt domweg niet. Bloedirritant. Maar ja, dat kan niet anders; we lopen zo dadelijk over dé Bloedweg! Zo koud is het trouwens helemaal niet. Die twee laagjes had ik, achteraf gezien, helemaal niet nodig. Al is het niet té warm. ’s Avonds na het terugkijken van de uitzending, verbaas ik me dan ook over Andrea Deelstra, die dik ingepakt met megasnelheid lange tijd op kop loopt. De kudde ploegt zich verder voort over de Bakkummer camping. Gelletje met cafeïne er in en door maar weer!

Hallo, dag Heiloo!

Terug naar het parcours. Heiloo! Dat wil zeggen: linksaf Heiloo in, en er weer uit. Het kost me meer tijd om dit in te typen dan dat stukje me aan lopen kostte. Dát stukje wel ja… 285 watt… aanzetten, ietsjes maar. En ja hoor! Ik loop weer iets boven de 300. Da’s mooi. Nog mooier: Zodra zich maar een fractie vals plat meldt, schiet het vermogen omhoog. De onderbouwing van waarom het dan een stuk zwaarder loopt en één van de pluspunten van de Next Gen. Hier loopt het alsmaar vals plat omhoog. Soms even, heel even wat naar beneden. De wind blaast hier ook een vrolijke deun mee. Niet iedereen wordt hier even vrolijk van. Ik vraag me af of de update van vanochtend effect gaat laten zien op de airpower. Achteraf blijkt dit inderdaad het geval te zijn! 4% tot 5% tegen de wind in en 0% met de wind mee!

Pittig staartje

Het venijn zit ‘m in… juist! En dat gaat ook op voor Egmond. De Buff-sector is vandaag de doopnaam van dit pittige stukje klim, richting de vuurtoren. Ik vraag me af of mijn Stryd nu waardes met drie nullen gaat weergeven, maar dat blijkt mee te vallen. Sterker nog: ik zie 246 Watt op mijn watch. Ik sta dan ook bijna stil voor mijn gevoel, wat vanaf de kant nog eens wordt bevestigd. Nog maar een klein stukje is het nog, nog…

De laatste kilometer

Nog één kilometer. Ik pers het laatste stukje snelheid er nog even uit. 4:40 per kilometer… Nog even flink aanzetten op de boulevard, maar dat is al met al niet voldoende om het verlies aan tijd goed te maken. Ik kom met 1:44:10 over de finish. Toch ben ik niet ontevreden. Wat een wind, wat een zwaar stuk over het strand. Dat is eigenlijk wel wat iedereen te zeggen onderweg heeft.

De zwaarste halve marathon van Nederland. Het zit er weer op, medaille in de pocket en mooi weer naar huis. Pannenkoeken eten in Groningen, wat wil je nog meer? En die berekening van Stryd dan? Hoe zit het daarmee? Nou ik denk heel simpel: Met zoveel wind en zo’n zwaar stuk strand had ook Stryd geen rekening gehouden.

Wederom ben ik erg blij met die informatie die Stryd me tijdens het lopen van zo’n race real time laat zien. Zeker in omstandigheden als deze is de snellere respons van de Next Gen erg welkom. Daarmee pas je eenvoudig en gecontroleerd je snelheden aan, als het nodig is. Het zou misschien een mooie aanvulling zijn om de ondergrond meer mee te kunnen laten tellen in de berekening. Voor vandaag heb ik bijvoorbeeld gebruik gemaakt van een GPS-track, met hoogteprofiel en als ondergrond ‘Trail’. Ik denk dat zo’n mul stuk strand toch om een ander algoritme vraagt. Volgende week gaan Stryd en ik voor een leuke uitdaging: de Critical Power Opkrikdag bij ProRun. Benieuwd hoe dit gaat uitpakken!