Zondag 4 december om 8:15 was de start van de marathon van Valencia.
Het was een belevenis op zich.
Nog niet eerder stond ik bij start van een grote marathon vooraan. Op een geel nummer stond KOEN onder nummer 1400. In het vak bij de elite mannen stonden om me heen allemaal smalle bekkies en singletjes met nummers onder de 2500. Het startschot klonk en ik wist niet wat me overkwam. Honderden lopers (dus niet een overmoedige enkeling) die bij de start van de marathon meteen weglopen met een tempo van 3:31 /km.
Een uur eerder was ik van het hotel vertrokken. Er ging een bus van het hotel naar de start en er waren lopers die wandelend naar de start gingen. Ik liep alleen naar de start. Door het schitterende park van Valencia liep ik twee kilometer warm. Een paar versnellingen naar 286 watt. Om me heen veel lopers. Sommigen gehuld in een oude capuchontrui anderen in een vuilniszak. De route van het hotel naar startvak geel was 2 kilometer. Ik was warmgelopen, ik was mooi op tijd, mijn benen voelden goed, het plan was simpel: een mooi groepje vinden dat tussen 3:30 /km en 3:33 /km liep.
Alles verloopt zoals gehoopt
De wegen zijn breed, genoeg snelle lopers om me heen, perfect weer, veel mensen langs de kant.
285. 284. 287. 286. 288. 289. 285.
De gemiddelde vermogens per kilometer schommelen keurig tussen 282 en 290 watt, zoals gepland.
De tussentijden zijn zoals gehoopt. Op mijn startnummer had ik de gewenste tussentijden per 5 kilometer opgeschreven.
5 km: 17:32
10 km: 35:04
15 kilometer: 52:36
De werkelijke tussentijden bezorgen me onderweg een tevreden grijns:
17:36
35:01
52:32
Halverwege kom ik door in 1:13:55”
Het is zwaar – zoals verwacht – maar de tijden zijn goed en het enige dat ik hoef te doen is bij dit groepje blijven. Ergens rond kilometer 25 krijg ik het serieus zwaar. Ik weet nog dat mijn bovenbenen serieus pijn beginnen te doen en dat ik vrees het tempo niet vol te kunnen houden. Dan krijg ik een heel goed idee. De pijn in mijn bovenbenen zitten in mijn lijf, maar ik bén niet mijn lichaam. Ik kan mezelf ook in het lichaam van de kerel voor me zetten, dus dan kan ik maar beter een beetje in de buurt van die loper blijven.
Mijn lijf vind dit blijkbaar een bezopen idee, want een paar kilometer later loop ik ineens alleen. Ik probeer mijn denkkracht in te zetten om aan te pikken bij Ralf Nieuwenhuizen die me voorbij komt en die steady naar een tijd onder de 2u30 loopt. Het lukt niet. Versnellen lukt niet. Denken lukt niet. Ik ben overgeleverd aan de volgende stap en het ritme dat ik nu heb.
Ik heb geen benul hoe hard ik loop. Later zie ik dat mijn laatste kilometers 30 seconden langzamer gaan dan mijn gewenste tempo.
Eindtijd 2:33:36” op de marathon, niet onder de 2u30 wél een persoonlijk record
Is het doel gehaald? Stryd voorspelde dat ik onder de 2u30 zou duiken met een vermogen van 286 watt. Ik kon 286 watt niet volhouden en liep niet onder de 2u30. Wel liep ik een persoonlijk record.
Het doel was sowieso al gehaald. Ook als ik géén persoonlijk record had gelopen.
Want na mijn marathon in Rotterdam wilde ik een marathon lopen in een snelle groep. Toen liep ik 42 kilometer in mijn uppie en dacht ik dat het een stuk makkelijker zou zijn als ik in een groep zou lopen. Dus het doel was: zelfde voorbereiding als Rotterdam (check), ietsje lichter in gewicht (check) en dan aanhaken bij een mooie groep tijdens de marathon (check).
Stryd voorspelde dat ik onder de 2u30 zou lopen, dus dat getal kwam in mijn hoofd, in mijn blog en in de podcast. Dan krijg je het gelazer: de tijd neemt de hele boel over. Maar daarmee was dit hele plan echter niet begonnen.
Ik had het experiment uitgevoerd zoals gepland en ik liep keihard, ik ging heel diep en ik was in een schitterende stad. Onderweg stond Eline bij kilometer 11, 15, 26 en 40 voor een dot extra motivatie.
Al met al een dag om door een ringetje te halen.
Na afloop zitten we met een cluppie lopers na te praten in een café. Op de achtergrond speelt Frankrijk tegen Polen. De lijdensweg van Polen lijkt op de lijdensweg van de Nederlanders aan het tafeltje eerder op de dag. Met tapas en biertjes lijken we een doorsnee toeristengroepje. Pas als we opstaan vallen we door de mand en als we met de tred van een pinguïn naar de wc gaan, zie je de helft van het café vreemd opkijken en de andere helft herkenbaar lachen. Iedereen had het zwaar.
Of je nu 2u01 loop zoals de winnaar of 2u33 of 3u00 of 4u33 of 5u15; iedereen ervaart op de marathon een moment dat het ongemakkelijk zwaar is. En wat doe je dan? Grijpt de twijfel (of angst) je bij de keel of omarm je het ongemak en zet je (mentaal) een tandje bij? Dit ongemak is de wonderlijke aantrekkingskracht van de marathon.
De meeste mensen denken: daar heb ik dus geen zin in.
Marathonlopers denken: waar loop ik de volgende?
Op naar de volgende.
Geert Dekker
Een doel kiezen en daarvoor uitkomen, helemaal prima. Vervolgens dat doel missen, dat kan natuurlijk gebeuren. Ik zou dan zeggen: balen, volgende keer beter.
Maar geef er alsjeblieft niet ineens een andere draai aan. Eerder schreef Koen, letterlijk: Mijn doel is simpel: 286 watt in een mooie groep. Niets meer en niets minder.
En nu is het: Dus het doel was: zelfde voorbereiding als Rotterdam (check), ietsje lichter in gewicht (check) en dan aanhaken bij een mooie groep tijdens de marathon (check).
Ja, zo kan ik ook (al) mijn doelen halen, door ze achteraf bij te stellen.
Overigens: topprestatie natuurlijk.
Koen de Jong
Je hebt helemaal gelijk Geert. Jij zou zeggen: balen, volgende keer beter. Ik dacht: ik baal helemaal niet, er is een hoop gelukt. En dát werd de insteek van een vers bloggie. Met mijn volgende doel is het allemaal makkelijk: terug naar het 14-kilometerschema en kijken wat eruit rolt qua tijd en beleving. Heb jij nog een doel staan?
Geert Dekker
Doelen qua tijd zijn een valkuil. Zowel voor je lichaam als voor je geest. Af en toen interessant om mee te experimenteren, maar eigenlijk slaat het nergens op. Voor mij blijft dan alleen de beleving over. Ik liep een jaar of twaalf geleden mijn eerste trails en vond daar mijn loopbestemming. Doel: dat blijven doen, zo lang mogelijk, zo fit mogelijk, zo intens mogelijk.
Kan ook mislukken, hè! Een doel wordt pas leuk als er een gerede kans is dat je het mist. Ik probeer al drie, vier jaar fit te worden voor Olne Spa Olne. Nog niet gelukt. Doorgaan dus.
Peter de groot
Wat een zelfverheerlijking elke keer weer 😷
Koen de Jong
Heerlijk 😉
Anoniem
Wat een zelfverheerlijking elke keer weer 😷
Gert
Ik geef altijd het advies om niet absoluut met een groepje mee te willen lopen. Het gevaar bestaat dan dat je net dat tikje te snel loopt, wat zich nadien kan wreken. Beter is het dat groepje als mikpunt te gebruiken, terwijl je je eigen tempo loopt. De ene kilometer ben je dan 2 sekonden trager, de volgende misschien 2 sekonden sneller. Indien er veel wind is, is het uiteraard een heel ander verhaal 🙂
Koen de Jong
Ha Gert, de reden om aan te haken met een groepje was vooral mentaal van belang. Ik vind het best lastig om een hele marathon iedere kilometer rond 3:32 /km te lopen, ik dacht dat het mentaal makkelijker zou zijn als ik achter een groepje aan kon.
Koen Bakker
Precies, happy to embrace the suck…
Koen de Jong
Haha
Peter
Schitterende prestatie, mensen zijn van nature niet snel tevreden… Je verhaal van achteraf is zo herkenbaar en vooral die 🐧 tred… 😆😝
Proficiat Koen!
Koen de Jong
Ode aan de pinguintred 😉
Marielle
Hoi Koen,
Gefeliciteerd met deze topprestatie, heel mooi beschreven hoe je onderweg mentaal bezig bent om de pijn een plek te geven. Soms heb je geen andere optie dan de tijd op het horloge los te laten. En wat je schrijft over de aantrekkelingskracht van een marathon herken ik, na de Kustmarathon van Zeeland , die ik als de mooiste en de zwaarste heb beleefd, was ik alweer bezig met de gedachte aan de volgende. Succes met de voorbereidingen voor jouw volgende!
Koen de Jong
Wat wordt de volgende Marielle?
Egon
Proficiat met jouw pr en scherpe tijd!
Waarschijnlijk toch wat te snel gestart of niet voldoende ingelopen maar hele mooie prestatie.
Adriaan
Beste Egon, te snel starten als verklaring begrijp ik. Maar hoe verklaar je het niet voldoende inlopen en de invloed op het verval na 30 km, de inspanning die je levert +/- 2 uur na het inlopen?
Egon
Als de stofwisseling in de spieren nog niet helemaal “op gang” is (na +/- 15 a 20 min rustig inlopen) verbranden de spieren hoofdzakelijk glycogeen dat in de spiercellen zelf is opgeslagen. Dus als je dan meteen op wedstrijdsnelheid vertrekt dan verspil je heel veel energie.
Als de stofwisseling in de spieren goed is (ook de kleinste haarvaatjes zijn open) dan is de verbranding veel efficiënter, je komt dus minder snel in de “vetverbranding” en verzuring van spieren zal minder snel optreden. Daarom is een goede warming-up zo belangrijk.
Je kunt ook de een paar km. wat rustiger lopen zodat je in de marathonwedstrijd zelf op gang komt (bij de hele grote wedstrijden sta je lang stil in het startvak).
Stel je loopt de eerste 3 km. 10 sec. per km. langzamer dan verlies je 30 sec. Die kun je de rest van de wedstrijd (39 km) ruimschoots goedmaken en misschien kun je aan het einde nog een sprintje trekken dan maak je dat verlies aan het begin dik goed en je loopt veel fijner. Ook de kans op kramp in de spieren zal kleiner zijn.
Christine van Pareren
M.a.w….die toppers starten allen NIET gelijk op hun persoonlijke wedstrijdtempo?
Michel
die lopen dus warm
Koen de Jong
Waar heb je dit gelezen Egon?
Egon
Dacht dat dat toch wel algemeen bekend was. Wedstrijd duursporters (fietsers en marathonlopers) nemen ruim de tijd voor een goede warming-up.
Koen de Jong
Je schrijft dat spieren hoofdzakelijk glycogeen verbranden dat in de spiercellen zelf is opgeslagen. En je schrijft dat de verbranding efficiënter is als de kleine haarvaatjes open zijn. Het lijkt erop dat je ergens een wetenschappelijke onderbouwing hebt gelezen waarbij dit gekoppeld is aan warming up. Ik ben benieuwd hoe dat is opgeschreven en vanaf welk tempo dat op gaat. Ik loop ruim onder mijn omslagpunt en je weet bijvoorbeeld niet of ik een halfuur voor de start een gel heb genomen en wat ik heb ontbeten. Is het zo dat je met een gel een halfuur voor de start ook kunt voorkomen dat je spieren de glycogeen in de spiercellen opsnoepen? De rol van een warming up bij tijdrijders en lopers die meteen op of boven hun omslagpunt lopen is me bekend. Maar het is nieuw voor me dat spieren eerst glycogeen halen uit spiercellen, ook als je bloedsuikerspiegel hoog is en je (vrij ruim) onder je omslagpunt loopt.
Steve
Dag Egon,
Of dit idd hard speelt als je ruim onder je omslagpunt vertrekt heeft misschien ook te maken met je soort spiervezels? Ik kan me inbeelden bij iemand met veel snellere vezels, het lichaam (te) snel automatisch naar glycogeen vraagt, terwijl bij mensen met relatief veel trage vezels je opmerking wss minder relevant is. Ook hoe je motor werkt is relevant en individueel verschillend. Ik merk bij mijn eigen dat voor een iets te snelle start en/of zonder degelijke opwarming mijn hartslag sneller stijgt en wss meer glycogeen wordt gebruikt. Als ik goed opwarm, heb ik die hartslag boost niet meer in begin…
groetjes
Egon
Ik ben geen wetenschapper op dit gebied maar vind dit een hele interessante discussie. Misschien leuk om hier 1 of 2 artikelen aan te wijden: belang van goede warming-up (en hoe?) En een artikel over de verbranding (stofwisseling) tijdens een marathon.
Met googelen kom je een heel eind maar over de specifieke verbranding is er niet veel te vinden.
Ikzelf heb een paar keer een lezing gevolgd van 2 sportdieetisten die ook wat dieper in de theorie doken.
Verbranding is altijd een mengsel van koolhydraten en vet. Als de spieren nog niet “warm” zijn (weinig zuurstof aanvoer) zal er relatief meer glycogeen verbrand (o.a. opgeslagen in de spieren zelf) worden zodat die voorraad eerder op raakt. Ook met sportdrank/gel kun je onderweg niet voldoende aanvullen.
1 opmerking: jullie (prorun) leggen altijd de nadruk op snel starten maar dat kan alleen na een goede warming-up.
Rik Wolswinkel
Toch een knappe tijd! In Rotterdam 2023 gaat het je lukken, iets langzamer starten lekker op gevoel lopen en na 2.29 feestje op de Coolsingel
Karin Verheijden
Prachtig verhaal en super prestatie. Op naar de volgende.
Leo
De voorspelde tijd van je footpod neemt het over en dat geeft gelazer?
Niets gelazer! Die 2:30 heb je in je. Het zal niet makkelijk zijn en misschien komt nooit alles samen om het waar te maken. Maar dat weerhoud je er niet van om het te proberen.
Nou, niet meer alles op een apparaatje afschuiven en gewoon met plezier afzien in trainingen voor de volgende poging.
Edwin de Neijs
Leuk om te lezen. Ik was zondag 6 sec na je gefinisht, vlak gelopen , op pace. Snel parcours en ideale omstandigheden. Ik heb de start niet als fijn ervaren, te druk, kon pas laat vrij lopen. Op een parcours als bij de 7heuvelenloop lijkt het me een prima plan op vermogen te lopen en ook training zal werken, een mooie waarde erbij. Op een parcours als Valenciia zie ik niet direct een meerwaarde, maar als het voor jou werkt is het goed, Wellicht lukt het een volgende keer wel. Ik heb hetzelfde doel volgend jaar. ( Rotterdam en Berlijn waarschijnlijk, en heel misschien weer terug naar het mooie Valencia. Leuk om je verhaal te lezen.
Youri
Vorig jaar de Valencía marathon gelopen en er stond windkracht 4-5. Geloof me maar dat een stryd dan ook zeker van nut is op een vlak parcours;)
Jeroen Mank
Heb, vanuit startvak blauw, zelfde ervaring met de start. Veel te druk, helemaal na de eerste rotonde rechtsaf wanneer 2 banen bij elkaar komen dus +/- 1e 2k niet prettig. Omstandigheden waren verder top, maar vooral door de temperatuur en ‘geen’ wind want ik kan me voorstellen dat ’t met 4-5 op de lange rechte wegen niet heel prettig kan zijn. Ben er voor mezelf ook nog niet uit of ik ’t echt een mooie marathon vind. Snel parcours, mooie stad, enthousiast publiek (op sommige punten dan waar ’t rijen dik stond), indrukwekkende finish: allemaal “ja”, maar de lange rechte wegen, saaie stukken zonder publiek… Of ben ik de enige die dat zo heeft ervaren?
Wout
Helemaal eens! Paar valpartijen gezien en best veel ellebogen gevoeld doordat de eerste KMs veel te druk waren met bottlenecks in het parcours.
Verder zorgden de verschillende heen en weers op het parcours ook niet voor het meest inspirerende rondje. Natuurlijk waren er ook mooie delen..
Koen de Jong
Op naar de volgende!
Tina van Leeuwen
Proficiat Koen, fantastische prestatie!
> iedereen ervaart op de marathon een moment dat het ongemakkelijk zwaar is < :
Jij met je gele startnummer, ik met m'n grijze : 😊 op naar Rotterdam🏃♀️!
Peter
Schitterende prestatie, mensen zijn van nature niet snel tevreden… Je verhaal van achteraf is zo herkenbaar en vooral die 🐧 tred… 😆😝
Proficiat Koen!
Koen de Jong
Merci! Gelijkmoedig voorwaarts.
Charles
Schitterende tijd. Proficiat met een nieuw PR !
NB: als ik naar die km-tijden kijk, zie ik maar een heel beperkt verval.