Tour Monte Rosa – de voorbereiding (deel 1)

Foto: Andy Astfalck

Tour Monte Rosa – de voorbereiding (deel 1)

Manon Schutter is avonturier en hardloper. In haar loopgroepje komen uitdagingen voorbij die zo extreem zijn, dat er nul animo voor is. Maar nu hebben ze wel een mooie uitdaging gevonden.

Met een team van 4 personen loopt Manon Schutter de Tour de Monte Rosa: een tocht van maar liefst 170 kilometer en 11.000 hoogtemeters in 6 dagen door de Zwitserse en Italiaanse Alpen. In een serie van 7 verhalen neemt Manon je mee in haar onvergetelijke ervaringen.

Deel 1: De voorbereiding
Deel 2: Het begin
Deel 3: St Jacques – Alagna
Deel 4: Alagna – Macagnana
Deel 5: Macagnana – Saas Fee – Europahut
Deel 6: Europahut – Zermatt
Deel 7: Zermatt – St Jacques – The End

Manon heeft haar blogs ook ingesproken. Luisteren kan hier via soundcloud.

Al een tijdje spraken we erover. Het werd weer tijd voor een nieuwe uitdaging, een avontuur.

Er is een whatsapp groep aangemaakt met fanatieke hardlopers die houden van de bergen. Niet allemaal trailrunners, maar wel de ambitie en passie om gave uitdagingen aan te gaan. Deze groep gebruiken we om gezamenlijke trail-avonturen, reizen en races te plannen.

Wil je dit blog beluisteren?Klik op de afspeelknop hieronder. Ingesproken door de auteur Manon Schutter.

Mijn langst gelopen afstand in één dag is 75 kilometer en in 2018 ben ik met een groep meiden van Dubai naar Oman gelopen; 180 km in 4 dagen. Mijn beste marathon tijd is 3u35 en ik weet dat er nog een snellere tijd in zit. Toch blijf ik onzeker over mijn kunnen. Vooral in dit gezelschap.

Als ik eerlijk ben, zijn mijn hardloopavonturen reizen om mijzelf te bewijzen wat ik kan. Gelukkig is dat meer dan ik zelf vaak vooraf denk. Maar de onzekerheid is niet na één avontuur verdwenen en blijkbaar ook niet na twee.

Deze uitdaging is van dermate grootte dat ik mij niet direct verslagen voel al voor ik eraan begin.

Christof, de meest ervaren trailrunner van de groep, draagt voornamelijk de ideeën aan. Hij heeft meerdere ultra’s gelopen, waaronder de legendarische UTMB, en is zo’n beetje elk weekend in de bergen te vinden, ook al woont hij in België. Hij komt met uitdagingen van monsterlijk niveau. Soms zo monsterlijk, dat er nul animo voor is vanuit de groep.

Dan opeens komt daar een bericht van Christof met weer een nieuw plan. Ik lees het plan en mijn hart begint direct sneller te kloppen; een beetje van angst en van opwinding, in de juiste verhouding. Deze uitdaging is van dermate grootte dat ik mij niet direct verslagen voel al voor ik eraan begin. Dit is er één waar ik zin van krijg om hard te gaan trainen. Dit doel lijkt, met voldoende training, haalbaar. Het zal vast ook afzien worden. Vreemd genoeg is juist dat ook hetgeen wat mij aanspreekt.

Een dagdroom of realiteit?

Ik wil mijn grenzen verkennen; nieuwsgierig naar wat er gebeurt als ik echt niet verder kan. Telkens als ik dicht bij mijn eigen grenzen opereer, blijken die grenzen weer verder te liggen. In deze momenten kom ik tot de essentie van wie ik ben. Terug naar de basis. Ontdaan van de behoefte te voldoen aan het perfecte of gewenste plaatje, het imago, een status in de maatschappij, vind ik mijn kracht.

Toen Christof het idee opperde om in zes dagen 170 kilometer rond het Monte Rosa massief te lopen, voelde ik direct vlinders in mijn buik. Ik droom weg en denk aan het avontuur, de bergen, de natuur! Ik zie mezelf lopen op de paden… Ping, ping! Mijn dagdroom wordt abrupt verstoord.

De whatsapp berichten stromen binnen… Marco, Nils, Fabricio. Ze willen allemaal mee… Stuk voor stuk sterke mannen waarvoor een marathon onder de drie uur allang geen uitdaging meer is. Als ik met hen mee moet lopen, bedenk ik me, dan houd ik de hele groep op. Dat red ik nooit. Dan ben ik dat kneusje waar iedereen zich aan gaat ergeren. Hoe hard ik de komende tijd ook zal trainen, zo’n inhaalslag is onmogelijk. Het verschil tussen hen en mij is te groot. Het is geen race. Het gaat om het avontuur en niet om het tempo. Maar als de tempo’s te ver uit elkaar liggen, is het voor niemand leuk. Ik wil wel mee, maar ik kan niet mee. Ik durf niet.

Vanaf dat moment ga ik er helemaal voor en train acht keer per week.

Naarmate de tijd verstrijkt vallen de mannen af. Te druk met werk. Door Covid mogen ze vanuit sommige landen niet reizen. Meer dames melden zich echter aan. Mijn passie voor dit avontuur, dat was gereduceerd tot een waakvlammetje, laait direct weer op. Als deze dames het aandurven, dan durf ik het ook.

Het avontuur komt eraan

Niet veel later gaan we ter voorbereiding de Ardennen in. Ik loop gelijk op met Lisa. We voelen elkaar goed aan en lopen van nature eenzelfde tempo. Als we zo ook in de Alpen lopen, heb ik er wel vertrouwen in.

Vanaf dat moment ga ik er helemaal voor en train acht keer per week. Pittige intensieve trainingen die het uiterste van mij vragen, zowel fysiek als mentaal. In de Alpen zal het ook niet makkelijk worden, dus zo’n voorbereiding is daar perfect voor.

Mijn VO2 max schiet omhoog, mijn uithoudingsvermogen is uitstekend, het tempo verbetert met de dag. Mijn enige zorg blijven de 11.000 hoogtemeters die op ons pad zullen komen. Wonend in Nederland, bereid ik mij zo goed mogelijk voor, maar bergen hebben we hier natuurlijk niet. Toch, al met al, begin ik steeds iets meer vertrouwen te krijgen in een goede afloop.

Kort voor vertrek komen langzaamaan berichten binnen… Louise, Emma en Lisa raken één voor één geblesseerd en gaan niet mee. Wat rest is een team van vier personen bestaande uit Christof, die ervaren ultraloper, en zijn vaste loopmaatje Karen, ook zo’n ervaren ultraloopster, Nils, geen ervaren ultraloper maar wel voormalig professioneel atleet middellange afstand en duathlon, en ik. Een ietwat bovengemiddeld presterende amateur marathonloopster die ook een aantal afstanden langer dan de marathon heeft gelopen.

… Met een dosis extra zenuwen, ietwat ongezonde spanning en voldoende passie om de angst te onderdrukken, kijk ik uit naar het avontuur dat komen gaat.

Reageer op dit artikel

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

6 reacties

  • Idze

    Super idee.
    Manon, ik hoop/neem aan dat je de tijd neemt om eerst twee (of drie) dagen te acclimatiseren op hoogte om de kans op genieten fors te verhogen. Veel plezier.

    • Manon

      Het avontuur zit er al op… In de volgende delen kom je erachter.. kleine
      hint: ik had je bericht graag eerder gelezen 😉

  • Christof

    hey, zo leuk om hiernaar te luisteren!
    benieuwd naar het vervolg en ik kijk al uit naar nieuwe avonturen!

    • Manon

      Thanks! 🙂 Me too… des te meer avontuur, des te beter!

  • Karin Verheijden

    Zéker benieuwd naar het vervolg. Heerlijk als je je droom durft en kunt volgen

  • Gerda

    Interessant verhaal, ik ben benieuwd naar het vervolg

De beste looptips en inspirerende artikelen elk vrijdag in je mailbox?

Meld je aan voor onze nieuwsbrief en mis niets!

Ha loper, graag even je aandacht. Op ProRun doen we dagelijks ons best om je te informeren, motiveren en inspireren. We bieden je handige tools, zoals de hardloopkalender, runlog en calculator.

Dit vraagt tijd en geld. Trakteer ons op een kop koffie en € 2,50. Iets meer mag natuurlijk ook.

Dan schrijven en bouwen (en lopen) wij verder.

Alvast bedankt!

Meer uit Columns & meer