Wow. Gewoon ‘wow’. Een ander woord heb ik er eigenlijk niet voor. Ik ga naar Kenia. Namens ProRun zal ik daar verslag doen van de UNICEF Rift Valley Marathon. En zelf meelopen ook, natuurlijk. Wat een toffe ervaring zal dat worden!
Helemaal gepland was deze geweldige reis, halverwege mei, niet. Zoals je in eerdere columns van Rob hebt kunnen lezen, was het eigenlijk de bedoeling dat hij zou gaan. Wegens omstandigheden kon dat echter niet doorgaan en nu neem ik dus zijn virtuele stokje over. We ruilen eigenlijk een beetje van schema. Hij gaat nu Rotterdam lopen, terwijl ik die dus zal laten schieten.
Het wordt nog wel even een dingetje overigens, want een week voor de reis naar Kenia zit ik, ook namens ProRun, in Praag. En ja, ook daar doe ik verslag van de marathon en ja, ook daar loop ik mee. Twee marathons in twee weken tijd, terwijl ik een maand later aan de start sta van Challenge Roth (een triatlon over 3.8 kilometer zwemmen, 180 kilometer fietsen en nogmaals een marathon rennen). Ideaal is deze voorbereiding natuurlijk niet, maar dit soort ervaringen kan – of beter gezegd wil – ik ook niet zomaar aan me voorbij laten gaan.
Daarnaast is deze reis ook nog eens voor het goede doel. Samen met Lornah Kiplagat en UNICEF hardlopen in de bakermat van de sport: Rift Valley. Maar door er gezamenlijk te lopen, samen met een selecte groep fanatiekelingen, geven we door onze deelname ook nog eens toekomst aan kinderen in Kenia. Er wordt geld opgehaald voor het project Football for Water, waardoor kinderen op Keniaanse scholen schoon water en wc’s krijgen, zodat ze naar school kunnen (blijven) gaan en tegelijkertijd gezond blijven. We zullen zelf ook een school bezoeken om met eigen ogen te zien wat onze bijdrage betekent. Ik zeg het nog maar een keer: ‘wow’!
En dan dus die marathon: het is er eentje die nog nooit eerder gelopen is. Uniek met een hoofdletter ‘U’ dus. Zwaar zal het worden, op een hoogte van ongeveer 2000 meter, maar vooral ook genieten. We zullen verblijven in Lornah’s High Altitude Training Centre in Iten, aan de rand van Rift Valley. Het trainginscomplex is van alle gemakken voorzien en we krijgen de ruimte ons er optimaal voor te bereiden op de ‘race’. En we krijgen daarbij hulp van Keniaanse toplopers. Hoe tof is dat?
De komende weken zal ik alvast gaan dromen over deze reis. Ik kijk er echt naar uit. En natuurlijk zal ik jullie in aanloop naar de marathon op de hoogte houden van de laatste ontwikkelingen en tijdens de reis zelf verslag doen via vlogs en artikelen!
Vergeet ik overigens één belangrijk aspect te vermelden. Ik heb op dit moment een flinke ontsteking in de pezen van mijn enkels en daarnaast ook een ontsteking in de knie. De komende weken rust houden dus. Dat belooft nog wat…
